Η σκέψη της ημέρας - Η αβάσταχτη ελαφρότητα της Κας Έλιας Ζερβού

Από χθες διακινείται στο Διαδίκτυο - από site σε site και από mail σε mail -   ένα απερίγραπτο κείμενο, που υπογράφει κάποια Κυρία Έλια Ζερβού. Επαγγέλλεται την τσαούσα, αλλά οι μόνες τσαούσες του δημόσιου, ούτως ειπείν, βίου, που θυμάμαι εγώ, ήταν εκείνες οι αλήστου μνήμης κοπέλες, που χαϊδευτικά προσφωνούσε έτσι ο Γιώργος Μαρίνος στο show "CIAO, ANTENNA".

Πριν παραδοθεί στην γενική χλεύη, ο προηγούμενος Πρωθυπουργός έσπειρε, με μεγάλη, ομολογουμένως, επιτυχία, τον σπόρο του διεθνούς διασυρμού και του χλευασμού της Ελλάδας. Σε προσωπικό επίπεδο, η πρακτική του δεν του απέδωσε πολλά, αλλά παρέσυρε, όμως, πολλούς άλλους, που νόμισαν ότι αυτή είναι η νέα ιδεολογία του Κινήματος, ο Τέταρτος ίσως Δρόμος προς τον Σοσιαλισμό. Και κάπως έτσι εξαπλώθηκε η νέα μόδα της απόλυτης απαξίωσης της χώρας, την οποία ήδη πληρώνουμε ακριβά και σε πολλά επίπεδα.
Σ' αυτήν την μόδα υπακούει, μετά βαΐων και κλάδων, και το κείμενο της Κυρίας Ζερβού, εμπλουτίζοντας τώρα την βιβλιογραφία με γλαφυρές χυδαιολογίες του είδους, που εξασφαλίζει υψηλή αναγνωσιμότητα, πολλά share στο Facebook και tweets στο Twitter. Κρίνοντας από την ένταση της γραφής, δεν βρίσκω λόγο να αμφισβητήσω ότι το κείμενο αντανακλά τις προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέως του σε ένα γνήσια λούμπεν κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον.
Μπορεί, φερ' ειπείν, να αντανακλά τον κόσμο της μόδας, ένα καλλιτεχνικό κύκλωμα, μια δημοσιογραφική ή πολιτική κλίκα. Μπορεί να αντικατοπτρίζει καταστάσεις οικείες στα πολύ χαμηλά ή στα πολύ υψηλά κοινωνικά στρώματα, γιατί εκεί συχνότερα παρουσιάζεται το φαινόμενο της έλλειψης ή της άμβλυνσης των ηθικών αντιστάσεων.
Εν πάση περιπτώσει, το βέβαιο είναι ότι το κείμενο δεν αφορά την μεσαία τάξη, που αποτελεί παντού και πάντα την οικονομική και ηθική ραχοκοκκαλιά μιας οποιασδήποτε χώρας. Ναι, αυτήν την μεσαία τάξη, που καθόλου τυχαία και πολύ συνειδητά επιχειρεί να αποδομήσει βίαια η λεγόμενη Μνημονιακή πολιτική και τα παρεπόμενά της.  Ακόμη περισσότερο, το κείμενο δεν αφορά γενικευμένα την δύσμοιρη αυτή πατρίδα μας, που ποικίλα στραβά μπορεί να έχει, αλλά, πάντως, αυτά δεν είναι ούτε περισσότερα ούτε λιγότερα από άλλων χωρών στραβά. Τόση και τέτοια απαξίωση δεν της αξίζει, όπως δεν αξίζει και σε κανέναν μας να γενικεύει μια γυναίκα τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντός της - του άντρα της, του πατέρα της, της φίλης της  - και να τα αποδίδει αυτούσια σ' όλους εμάς, τους υπόλοιπους. Με λίγα λόγια, ούτε στην οικογένειά μου ούτε στο φιλικό ούτε στο επαγγελματικό μου περιβάλλον έχω παιδεραστές, κλέφτες ή ερωτύλους. Και δεν είναι περιορισμένο - κάθε άλλο! - το περιβάλλον μου ούτε και λίγα τα δικά μου χρόνια στην γη αυτή, που την πατούμε.
Ματαιοπονούν, λοιπόν, όσοι ταυτίζουν το περιβάλλον τους με την Ελλάδα όλη. Η Ελλάδα δεν είναι αυτή, που βλέπουν στον καθρέφτη τους, δεν είναι ο οποιοσδήποτε δικός τους μικρόκοσμος. Η Ελλάδα είναι εκεί έξω, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, να πιστέψει στον εαυτό της, να επιζήσει, έπειτα από τόσα πισώπλατα μαχαιρώματα, και να προχωρήσει - πολύ πιθανόν, χωρίς αυτούς, και τούτο είναι, που τους πονάει, τούτο είναι, που τους κάνει να την βρωμίζουν.
Οι ώρες δεν είναι κατάλληλες για τέτοια "παιχνίδια". Προσφέρουν κάκιστη υπηρεσία στον τόπο και στις νέες, σχεδόν απελπισμένες, γενιές όσοι γράφουν κι όσοι, χάριν παιδιάς ή από πικρία για τα υπαρκτά στραβά, υιοθετούν τέτοια απόλυτα κείμενα. Η αυτογνωσία, την οποία η χώρα κι όλοι μας χρειαζόμαστε, για να βγούμε από το τέλμα, δεν θα προέλθει μέσα από φτηνό πνεύμα, υπερβολές, ακρότητες και χυδαιολογίες, που πασχίζουν να μας βουλιάξουν στο τέλμα και να μας κρατήσουν εκεί. Ο φόβος τους είναι να μη φανεί πως κάποιοι - ίσως όχι οι πιο δυνατοί, αλλά, πάντως, οι πιο πολλοί!- δεν είμαστε σαν αυτούς, ψυχές βουλιαγμένες στις δικές τους αμαρτίες, δημόσιες ή ιδιωτικές. Όχι, δεν είμαστε σαν αυτούς! Και δεν θα γίνουμε ούτε θα μας κάνουν!
Στο κάτω-κάτω, τα δικά τους μούτρα βλέπουν στον καθρέφτη τους κι όχι τα δικά μας. Κι ας μας κάνουν την χάρη να μη μας τα τρίβουν στην δική μας μούρη...
  

Η σκέψη της ημέρας - Η αμφισβήτηση της δεδηλωμένης στο Κοινοβούλιο

Η κοινωνική αναταραχή δεν τους ένοιαξε...
Η προϊούσα εξαθλίωση των μικρομεσαίων δεν τους απασχολεί...
Αλλά το προχθεσινό "αντάρτικο" των βουλευτών, που ψήφισαν εκτός Κομματικής γραμμής, "έτσουξε" κι είναι επί δύο ημέρες ήδη στην πρώτη γραμμή σχολιασμού πολιτικών, Κομμάτων, δημοσιογράφων και αρθρογράφων!
Δεν συζητώ αν ψήφισαν σωστά ή όχι οι "αντάρτες" Βουλευτές, αν το έκαναν με κριτήρια αρχών ή ιδιοτελή. Στέκομαι στο ότι ψήφισαν όπως έκριναν οι ίδιοι κι όχι κάποιοι άλλοι, πριν απ' αυτούς. Κάποιοι άλλοι, που πολύ συχνά έχει δειχθεί ότι δεν είχαν ιδέα για τις συνέπειες και τις επιπτώσεις της μιάς ή της άλλης Κομματικής γραμμής.

Όσοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την στάση των βουλευτών, λησμονούν ότι οι βουλευτές (οφείλουν να) ψηφίζουν κατά συνείδηση και όχι ως αγέλη - όπως και ο λαός - η εκλογική τους βάση, δηλαδή - οφείλει να τους κρίνει επίσης κατά την δική του συνείδηση.
Στο λίκνο του οικονομικού φιλελευθερισμού, στις ΗΠΑ, τα μέλη του Κογκρέσου αψηφούν σε καθημερινή βάση τις Κομματικές γραμμές και, ανεξάρτητα από τις πιέσεις, τις οποίες υφίστανται άνωθεν, ψηφίζουν, με βάση είτε την συνείδηση και την κρίση τους είτε την απαίτηση των ψηφοφόρων τους, όπως μπορεί να εκφράζεται μέσα από προσωπικά μηνύματα, τηλεγραφήματα, επιστολές κ.λπ. Παρ' όλ' αυτά, ουδείς θεωρεί την στάση τους ανταρσία, αλλ' απλώς λειτουργία του θεσμού της αντιπροσώπευσης, που ωθεί συχνά σε απόσυρση ή επανεξέταση των Νομοσχεδίων, αναδιατυπώσεις, επαναξιολογήσεις διατάξεων, διαπραγματεύσεις για αντισταθμιστικά ωφέλη.

Με δεδομένες τις ολέθριες επιπτώσεις των Κομματικών γραμμών, που καταντούν την Νομοθετική εξουσία του Κοινοβουλίου απλή θεραπαινίδα της Εκτελεστικής εξουσίας της Κυβέρνησης, ο τόπος μακροπρόθεσμα μπορεί να ωφεληθεί πολύ περισσότερο από τέτοια "αντάρτικα". Οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν πειθόμενοι και όχι πειθαναγκαζόμενοι - μόνον τότε και το ίδιο το εκλογικό σώμα θα ενδιαφερθεί ενεργά για τις Κοινοβουλευτικές διαδικασίες και ίσως, αντίστοιχα, θα κρίνει και να ψηφίζει ορθολογικά και όχι στα τυφλά ή κατευθυνόμενο από τις δικές του πολιτικές εμμονές.          

Φίλοι του ΠΑΣΟΚ...

... το 2009 το Κόμμα σας κέρδισε τις Εκλογές και την εξουσία εν χορδαίς και οργάνοις. Με το σπαθί σας, νομίζω, κι όχι επειδή διατυμπανίσατε ότι "Λεφτά υπάρχουν" - κάτι που κανείς δεν πολυπίστευε έτσι κι αλλιώς...
Αρχικά φαινόταν ότι θα πνεύσει ένας νέος αέρας, έστω κι αν όλοι είχαμε επιφυλάξεις με κάτι θεατρινισμούς στα πρώτα Υπουργικά Συμβούλια, κάτι χρονοβόρες και αναποτελεσματικές δημόσιες δήθεν διαβουλεύσεις και άλλα ανεκδοτολογικά πλέον ήδη.
Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή και δεν χρειάζεται να την επαναλάβουμε.
Μέσα από μια αλληλουχία ολέθριων επιλογών, η χώρα, που δεν ήταν δα και σε καλή κατάσταση, καταβαραθρώθηκε και η Ελληνική κοινωνία εξαθλιώνεται καθημερινά με ασύλληπτους ρυθμούς. Κάποιοι είχαμε διακρίνει και το ολέθριο και το αδιέξοδο των επιλογών σας - όχι επειδή ήμασταν οικονομικοί φωστήρες, αλλά, απλώς και μόνον επειδή είχαμε επαφή με την Ελληνική πραγματικότητα και ζούσαμε μέσα στην κοινωνία.
Όταν η κατάσταση έφτασε στο μη περαιτέρω, αναγκασθήκατε να παραδώσετε την εξουσία σε μία Κυβέρνηση όχι Εθνικής Ενότητας, όπως διαδίδατε ότι πρέπει να γίνει, αλλά απλώς σε μία Κυβέρνηση τρικομματικής συνεργασίας, που θα ακολουθούσε ακριβώς την ίδια πολιτική. Προφανής σκοπός της κίνησής σας αυτής ήταν ο καταμερισμός του πολιτικού κόστους των επιλογών, στις οποίες είχατε σύρει την Ελλάδα. Επιδιώκατε να μη τιμωρηθείτε εκλογικά και νομίσατε ότι αυτός ήταν ο τρόπος.
Τώρα ωθείτε άκομψα τον κ. Παπανδρέου προς την έξοδο και από την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, ίσως και από το Κόμμα εν ευθέτω χρόνω. Και πάλι, με την κίνηση αυτή, επιδιώκετε να μη τιμωρηθείτε...        

Αλλά είναι πια δύσκολο να θολώσετε τόσο πολύ τα νερά.

Θα τιμωρηθείτε, γιατί παρακολουθούσατε τον αρχηγό σας να περιφέρεται ανά την υφήλιο και να συκοφαντεί ανενδοίαστα την χώρα του και τους συμπατριώτες του και, όχι μόνο δεν τον σταματήσατε, αλλά κάποιοι από σας υπερακοντίζατε κιόλας...
Θα τιμωρηθείτε, γιατί τον βλέπατε να παραδίδει την χώρα του και τον λαό του δεμένους πισθάγκωνα σε αλλότρια συμφέροντα, χωρίς αντίσταση, χωρίς αιδώ, χωρίς επίγνωση, και χειροκροτούσατε τον θρίαμβο των ψηφοφοριών στο Κοινοβούλιο.
Θα τιμωρηθείτε, γιατί ποτέ δεν προσπαθήσατε καν να τον συγκρατήσετε στον πολιτικό του κατήφορο και στην επίδειξη αλαζονείας, όταν "έσωζε" την Ελλάδα από χρεωκοπία κάθε τρίμηνο.
Θα τιμωρηθείτε, γιατί ακόμη και την ύστατη στιγμή, χλευάσατε την αιμορραγούσα κοινωνία, παίζοντας το απόλυτο θέατρο πολιτικού παραλόγου και δίνοντάς του ψήφο εμπιστοσύνης, καθώς ταυτόχρονα τον καλούσατε να παραιτηθεί.          
    

Θα τιμωρηθείτε, γιατί πάντα τιμωρούνται όλοι όσοι παίζουν εν ου παικτοίς και, μάλιστα, με την πατρίδα τους. Η τραγωδία επιζητεί κάποιου είδους κάθαρση, για να τελειώσει...