Τρέλλα - από την Βενεζουέλα!..

Ωραία ήταν, λοιπόν, αυτοί οι "πώς τους είπες;"...  Sinfonietta, ε; Sinfonietta de Lausanne... Όνομα κι αυτό, όμως! Ωραίοι ήτανε, πάντως... Ελβετοί, ε; Το κατάλαβα εγώ - ξανθοί όλοι σχεδόν, ξανθόψειρες, θα τους έλεγε η μάνα μου, καλή της ώρα... Λίγο άχρωμη ράτσα, αλλά είχε και κάτι νοστιμούλες και κάτι νοστιμούληδες, εδώ που τα λέμε... Ωραία παίξανε - το καλό να λέγεται. Νέα παιδιά όλα, μπράβο, μπράβο... Αυτές είναι χώρες σοβαρές, μάλιστα! Νέα παιδιά, τάδες, αμούστακα τ' αγόρια,  με σπυράκια κάτι κοριτσάκια, αλλά η σοβαρή μουσική σοβαρή μουσική, κουλτούρα, όχι αστεία...

Α, πολύ με γλύκαναν έτσι που παίξανε... και τα κομμάτια διαλεγμένα... όμορφα, όμορφα... αλλά... να σου πω... βρε, παιδί μου, μήπως μας πολυχαλαρώσανε κάπως; Είναι και Καλοκαίρι, λίγο νεύρο δεν έχει, να ξυπνήσουν τα αίματα λίγο;

Πώς είπες;  Τύμπανα; Ναι, ναι, τύμπανα... Δεν θάλεγα όχι σε κάνα τύμπανο τώρα... Να, για κοίτα, το βλέπω κιόλας... Ντραμς δεν είναι αυτό το χρυσό εκεί πέρα; Βλέπω καλά;

Ναι, ναι... να και τύμπανο ολόκληρο, βαρύ... Πώς το κουβαλάνε; Αυτό είναι... Τι ετοιμάζουν αυτοί με τόσα τύμπανα; Γέμισε η σκηνή... Άλλο συγκρότημα είναι ή οι ίδιοι;

Μπα, άλλοι είναι! Κοντοστούπηδες τους βλέπω όλους... Και μαυριδερούς... Οι άλλοι ήταν ξανθοί, άλλος αέρας... Για φέρ' το Πρόγραμμα... Νάτοι, αυτοί εδώ είναι, άλλοι σου λέω... Πώς το διαβάζουν τώρα αυτό; Ensamble de Metales de Venezuela... Άκου όνομα τώρα!

 Το Βενεζουέλα το καταλαβαίνω... Από 'κει θάναι. Αλλά όλα τ' άλλα... Τι metales... μέταλλα, σίδερα... Εγώ τύμπανα βλέπω... μ' όλα τα αξεσουάρ...

Να δεις, ο Τσίπρας θα τους έφερε... Θυμάσαι τότε πούχε πάει να δει τον Τσάβες και μας είχε υποσχεθεί πως θα φέρει φθηνό πετρέλαιο; Τον κορόϊδευες, θυμάσαι; Εμ, βέβαια, είχαμε λεφτά τότε, Νέα Δημοκρατία, βλέπεις... Άρχοντες... Σιγά μη ξεπέφταμε στον Τσίπρα και στον Τσάβες; Την ανάγκη τους είχαμε; Είδε κι απόειδε κι αυτός ο Τσάβες, που τον σνομπάραμε, τα πήρε κι ο Τσίπρας στο κρανίο και συμφωνήσανε στο τέλος, φαίνεται, να μας στείλουνε το δεύτερο καλύτερο, που βγάζουν εκεί κάτω... Τι "ποιο δεύτερο καλύτερο"; Μουσική, παιδί μου, μουσική ξεσηκωτική... Να και τα μέταλλα, που λέγανε! Κοίτα, τρομπέτες, καραμούζες, τρομπόνια, απ' όλα έχουνε...   Metales, σου λέω, metales!!!

Α, είναι τρελλοί αυτοί, παιδί μου... κοίτα, κοίτα τι κάνουνε... Ζογκλέρ με τις τρομπέτες, κοίτα πώς τις γυρίζουνε στον αέρα... Κοίτα πώς λάμπουνε... Μια τις φυσάνε και παίζουνε και μια τις γυρίζουνε... Αυτοί θάχουνε κάνει και σε τσίρκο, στο λέω!

Τι σου είναι, όμως, αυτοί οι Βενεζουελάνοι... Κοντοί, κοντοί, αλλά κοίτα πώς μας παίζουνε όλους, στην τσίτα μας έχουνε... Κι είναι καi καμμιά εκατοστή. Πού βρήκε λεφτά ο Κακλαμάνης και τους έφερε στην Τεχνόπολη, μου λες, σε παρακαλώ; Πώς, τι λέει; Α, ήρθαν για το Φεστιβάλ Αθηνών και τους είπανε "περάστε και λίγο από το Γκάζι, μια και κάνατε τόσο δρόμο!". Ωραία, ωραία... εμείς τους βλέπουμε τσάμπα κι άσε τους άλλους να πληρώνουν sτα Ηρώδεια... Έχουμε κρίση τώρα, δεν είμαστε για αρχοντιές, όπου τσάμπα θα τρέχουμε, εν τάξει;  

Κι ο μαέστρος, ε; Πρώτος! Thomas Clamor, λέει, τον λένε; Ωραίο όνομα... Αεικίνητος, στάζει ολόκληρος... Κοίτα τον!

Κοίτα κι εκείνον τον ντράμερ! Ποιόν απ' όλους, θα μου πεις... Θάναι καμμιά τριανταριά! Να, εκείνον, τον σοβαρό... Επαγγελματίας ο άνθρωπος, σοβαρός, αφοσιωμένος... Άλλος τύπος, σου λέω... Μήπως δεν είναι από την Βενεζουέλα αυτός;

Ενώ αυτός εδώ με την τρομπέτα... Παιχνιδιάρης - σηκώθηκε ο δικός σου κι ήρθε και κόλλησε δίπλα στον μαέστρο! Κάνε λίγο πιο πέρα, παιδί μου, να διευθύνει ο άνθρωπος!

Τώρα πήρανε θάρρος και σηκωθήκανε όλοι, βλέπεις; Μωρέ, άμα τον έχεις μέσα σου τον ρυθμό, σιγά μη σε κρατήσει η καρέκλα για πολύ!..

Αμ, τούτος εδώ; Πού πάει τούτος; Κοίτα, παράτησε την καραμούζα και φεύγει... Α, όχι, δεν φεύγει... Πάει εκεί μπροστά - μπροστά, στο μικρόφωνο... Θα τραγουδήσει, να δεις...  Κοίτα τον, κοίτα τον πώς χοροπηδάει! Τον άτιμο... Φοβερός είναι! Κοίτα, μας σήκωσε όλους από τις καρέκλες μας, σήκω, παιδί μου, κι εσύ... Μα τι ξενερωσιά κι αυτή η δική σου.. Σήκω, παιδί μου! Άντε, μπράβο... έτσι!..    

Σκέψου και να σούλεγα να χορέψεις τίποτε latin τώρα... Ρεζίλι θα γινόμασταν... Ε, πού πας; Μη μου πεις πως θα χορέψεις, τελικά... Πω πω... Αμάν, Παναγία μου...  Τι κάνεις εκεί; Άσε τα παιδιά ήσυχα, δεν είσαι εσύ για τέτοια... 

WOW!!! What a night!!!

Υ.Γ.: Το Συγκρότημα Χάλκινων Πνευστών της Βενεζουέλας (Ensamble de Metales de Venezuela), που αποτελεί μέρος της Ορχήστρας Νέων «Σιμόν Μπολίβαρ» (Simon BolivarYouth Orchestra of Venezuela), εμφανίσθηκε την 21/6/2010 στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι, χάρις στην φετινή συμμετοχή του Φεστιβάλ Αθηνών στην Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής και στην συναυλίας της Ορχήστρας στο Ηρώδειο, την 23/6/2010.  Η Ορχήστρα ιδρύθηκε υπό την σκέπη του “El Sistema” – ενός εκπαιδευτικού προγράμματος με τεράστια επιτυχία και αναγνώριση, στο πλαίσιο του οποίου παιδιά και νέοι από φτωχές οικογένειες της χώρας διδάχθηκαν μουσική και, στην συνέχεια, στελέχωσαν μικρές Ορχήστρες. Αυτήν την στιγμή, στην Βενεζουέλα δραστηριοποιούνται 200 περίπου Ορχήστρες συμφωνικής μουσικής, ανάμεσα στις οποίες η πιο διάσημη είναι σαφώς η “Simon Bolivar Orchestra”, μέλη της οποίας σχημάτισαν το 2003 και το Ensamble de Metales de Venezuela, με πρωτοβουλία του μαέστρου Thomas Clamor. Από το 2005 και την πρώτη περιοδεία του συγκροτήματος στη Λατινική Αμερική έχουν μεσολαβήσει αλλεπάλληλες - πολλές από αυτές sold out - εμφανίσεις στην Ευρώπη, σε Γερμανία, Ελβετία (Φεστιβάλ της Λουκέρνης), Αυστρία (Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ) και Βρεταννία (Royal Albert Hall). Έχει, επίσης, κυκλοφορήσει και το πρώτο τους cd “We Got Rhythm” από την EMI Classics.