Η φωλιά του κούκου

Όταν μόλις χθες έγραφα για ευτελισμό της δημοκρατικής διαδικασίας στην Ελλάδα, δεν ήμουν σε θέση να φαντασθώ τα πρότυπα σκέψης, που χαρακτηρίζουν όσους κινούν σήμερα την νομοθετική διαδικασία στην χώρα.
Διαβάζω, ωστόσο, το κείμενο της Αιτιολογικής Έκθεσης, που συνοδεύει την εισαχθείσα στην Βουλή ρύθμιση για όσους αρνούνται να πληρώσουν διόδια, και ανατριχιάζω:   
"H με οποιοδήποτε τρόπο άρνηση ή αποφυγή πληρωμής διοδίων τελών σε αυτοκινητόδρομους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας, σήραγγες και γέφυρες συνιστά αποκλίνουσα συμπεριφορά..."

Όλοι οι πολίτες δικαιούνται να έχουν άποψη για το κίνημα "Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω...", τις πρακτικές του και την αποτελεσματικότητα. Επί πλέον, η Κυβέρνηση, που έχει εκ του Νόμου την νομοθετική πρωτοβουλία, δικαιούται να προκρίνει την ποινικοποίηση της πρακτικής αυτής, για την οποία θα κριθεί πολιτικά, όταν έρθει η ώρα.
Οι Σύμβουλοι, όμως, που επικαλούνται όρους της Ψυχιατρικής, για να δικαιολογήσουν την συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία, προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην Κυβέρνηση, την οποία υπηρετούν. Είναι επικίνδυνα βραχεία η μνήμη τους, ρηχή η πολιτική τους σκέψη.
Αυτός ο τόπος, όπως κι άλλοι, έχει τόσο πικρή πρόσφατη πείρα από "Κυβερνήτες", που επιχείρησαν να κυβερνήσουν με βάση ιατρικές μεταφορές, παρομοιώσεις και παραδείγματα, ώστε μοιραία ο όρος "αποκλίνουσα συμπεριφορά" ξυπνά στους πολίτες τις χειρότερες μνήμες και τους πιο ανεπιθύμητους συνειρμούς. Ακόμη και φόβους πως μπορεί να διαταχθεί έκτιση της ποινής στην "Φωλιά του κούκου" - μια ταινία, που, όταν είχα δει, είχα ανατριχιάσει λίγο περισσότερο από τώρα... πολύ λίγο, όμως...