Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Η σκέψη της ημέρας - 12/2/2012 Η φαντασία στην εξουσία





















Ο κόσμος είχε σήμερα αρχίσει να συγκεντρώνεται στο Σύνταγμα ήδη από τις 2 μ.μ., αν και η πρόσκληση ήταν για τις 5 μ.μ.
Στις 4 μ.μ. ο κόσμος είχε πυκνώσει πια στην πλατεία, αλλά το πιο αξιοσημείωτο ήταν πως η ατμόσφαιρα ήταν πολύ διαφορετική από τις αντίστοιχες συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων του Καλοκαιριού. Η ένταση στον αέρα σχεδόν κοβόταν με το μαχαίρι, έλειπε η διάθεση για χαβαλέ, που ήταν κάποιες στιγμές στοιχείο των Καλοκαιρινών εκδηλώσεων, όπως έλειπαν και τα παιδιά. Η σημερινή ήταν συγκέντρωση για ενήλικες και αυτοί οι ενήλικες είχαν έκδηλο στα πρόσωπά τους τον θυμό, σχεδόν απτή την οργή στο βλέμμα, ίσως ακόμα και το ζωνάρι λυμένο για καυγά, σε μερικές περιπτώσεις.
Παρ' όλ' αυτά, ώς τις 6 μ.μ., η κατάσταση παρέμενε ήρεμη και ελεγχόμενη. Οι συγκεντρωμένοι είχαν απλωθεί, ανεμπόδιστοι, σε πυκνή διάταξη έως και μπροστά στους εύζωνες του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη.
Εκείνη την ώρα κατέφθασαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος, οι οποίοι αναμένονταν επί της δεξιάς λωρίδας της Λεωφόρου Αμαλίας, στο ύψος του νοητού κέντρου του Κοινοβουλίου. Είχε, μάλιστα, διανοιγεί και λωρίδα ανάμεσα στο πλήθος, για να περάσουν και να σταθούν, αλλά τνη τελευταία στιγμή κάποιοι συνοδοί τους είχαν την φαεινή ιδέα να τους οδηγήσουν προς το Μνημείο. Προκειμένου να τους δει ή να τους ακούσει, το πλήθος, κινήθηκε, όπως ήταν φυσικό, σύσσωμο στον χώρο, μπροστά από το Μνημείο, με συνέπεια να δημιουργηθεί το αδιαχώρητο και να ασκηθεί μεγάλη πίεση στην ομάδα των ΜΑΤ, που είχε παραταχθεί στο σημείο, μπροστά από τους εύζωνες και εμπόδιζε την πρόσβαση στο κτίριο της Βουλής μέσω των κλιμάκων ένθεν και ένθεν του Μνημείου.
Υπό τις συνθήκες αυτές, ήταν σχεδόν αναμενόμενη η ρίψη των πρώτων χημικών, ώστε να διαλυθεί το πλήθος - πράγμα, που έγινε... Ο κόσμος σκόρπισε, όπως γίνεται πάντα, ενώ οι κκ. Θεοδωράκης και Γλέζος μεταφέρθηκαν εσπευσμένα εντός του Κοινοβουλίου.
Το πρόβλημα ξεκίνησε από το γεγονός ότι συνεχίσθηκε για πολλή ώρα η ρίψη χημικών και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, χωρίς προφανή λόγο, αφού ήταν αρκετά νωρίς για να οξυνθεί τόσο η κατάσταση. Γεγονός είναι, πάντως, ότι ήδη στις 6.30 μ.μ., οι γνωστές αψιμαχίες με ανταλλαγές μολότωφ και δακρυγόνων είχαν αρχίσει, καθώς ένα τεράστιο πλήθος κατέφευγε στην Ακαδημίας, στην Πανεπιστημίου και στα στενά μεταξύ των δύο αυτών αρτηριών: Κριεζώτου, Βουκουρεστίου, Αμερικής, Ομήρου, Σίνα κ.λπ. Η Σταδίου ήταν ήδη κορεσμένη από το Σύνταγμα ώς την Ομόνοια, λόγω των προσυγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ, στην Ομόνοια, και του ΕΠΑΜ, στην Παλιά Βουλή.    
Το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Η Αθήνα κατακάηκε. Κτίρια-τοπόσημα, όπως το Αττικόν, καταστράφηκαν ίσως ολοσχερώς. Σοβαρά επεισόδια και ζημίες μας γύρισαν πίσω, στον Δεκέμβριο του 2008.
Το ερώτημα, που αιωρείται, είναι αν και ποιό υπήρξε το σχέδιο των δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίες επιλέξανε να διαλύσουν το πλήθος στην Πλατεία Συντάγματος, με τους γνωστούς τρόπους, και να το ωθήσουν προς όλα τα σημεία του κέντρου της πόλης, χωρίς, προφανώς, να έχουν λάβει τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να προστατευθεί το κέντρο αποτελεσματικά και να διατηρηθεί ο έλεγχος της πόλης.
Από το αποτέλεσμα, δεν μπορεί κανείς παρά να διερωτηθεί τούτο μόνο: επί δύο χρόνια όλοι προειδοποιούσαν για μια κοινωνική ανάφλεξη, ενδεχομένως δύσκολα ελέγξιμη. Πώς, λοιπόν, οι λογής-λογής πολιτικοί και Υπηρεσιακοί αρμόδιοι για την δημόσια ασφάλεια φαντάζονταν αυτήν την "πολυδιαφημισμένη" ανάφλεξη; Τι μέτρα είχαν επεξεργασθεί, ώστε αυτή η ανάφλεξη να προληφθεί ή να κατασταλεί, πριν προξενηθούν ανυπολόγιστες ζημίες;
Ξέραμε πάντα ότι, σε διεθνές και όχι μόνο σε Ελληνικό επίπεδο, η εξουσία δυσκολεύεται στο πεδίο της φαντασίας. Σήμερα μάθαμε με τον πιο δραματικό τρόπο ότι στην Ελλάδα η εξουσία δυσκολεύεται επίσης και στο πεδίο της απλής σκέψης... της έγκαιρης απλής σκέψης...

3 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τέτοια επεισόδια ήταν αναμενόμενα. Τα περιμέναμε ως αντίπραξη στην κρατική βία (ψυχολογική, οικονομική και σωματική). Δε δικαιολογώ τίποτα, αλλά αντιλαμβάνομαι εκείνους που επέλεξαν τη βία ως μέσο αντίδρασης.

Unknown είπε...

Γιάννη μου θαυμάζω τον ψύχραιμο λόγο σου. Εγώ δεν μπορώ να συνέλθω ακόμα...

Αναλογίζομαι πως, ενώ θα έπρεπε σήμερα να πυκνώνει ο κόσμος εξαναγκάζοντας όσους δεν μας ακούν, να μας ακούσουν επιτέλους, τσουπ έφυγε το πουλάκι πάλι και όλοι μιλάμε για φωτιές, καταστροφές, ανίκανους αστυνομικούς και βρωμερούς κουκουλοφόρους...

Και από τα κατεστραμένα μαγαζιά να και μερικές εκατοντάδες ακόμα άνεργοι, έτσι για νοστιμιά και μερικά εκατομύρια ευρώ πεταμένα για τζαμαρίες, επισκευές και αναπλάσεις μνημείων...

Με τις υγείες μας... :-(

Roadartist είπε...

Απλά ήθελα να σου γράψω, πως ήμουν εκεί και αισθάνθηκα τα ίδια που μεταφέρεις.

 
GreekBloggers.com