Ο Αη Συμιός σε μαύρο κι άσπρο

Το Πανηγύρι που πάει με μαυρόασπρο...

Στον Άη Συμιό, γύρω από 'να τραπέζι - Άη Συμιός 2014 Μέρος Β΄

Τίποτε δεν φέρνει πιο κοντά δυό και τρεις και δεκατρείς ανθρώπους  όσο το να βρεθούν γύρω από ένα τραπέζι και να φάνε και να πιουν μαζί όλοι. Κάτι δα θα γνώριζαν οι αρχαίοι μας πατεράδες και οργάνωναν συμπόσια, για να κάνουν μεταξύ τους τα πάντα κι ακόμη να συζητήσουν μεταξύ τους τα πάντα σε βάθος απροσμέτρητο για μας, ακόμη και 2-3.000 χρόνια μετά - από έρωτες μέχρι πολιτική και φιλοσοφία, ένα συμπόσιο όλα, ένα τσιμπούσι, που λέμε σήμερα!..    

Είναι λες και το φαγητό, που μοιραζόμαστε, συχνά από το ίδιο πιάτο στην μέση του τραπεζιού, να μετουσιώνεται και να γίνεται σιγά-σιγά, περνώντας η ώρα, μοίρασμα ψυχής και καρδιάς, μοίρασμα συναισθημάτων, μοίρασμα πνεύματος και ιδεών. Τόσα μυστικά δικά μου βάζω στην μπάνκα κι άλλα τόσα παίρνω από τους άλλους, τόσες εκμυστηρεύσεις ανταλλάσσω, τόσες ιδέες ρίχνω στην γύρα άλλες τόσες παίρνω και στο τέλος, στην τελική σούμα, όλα τούτα δεν γίνονται άλλο τι παρά μονάχα αλήθεια και αγάπη: όση βάζουμε τόση πρέπει να πάρουμε. Κι αν κάποιος κλέψει στο ζύγι αυτό, μια φορά θα το κάνει, ίσως δυό, αλλά δεν θα αργήσει η στιγμή που θα φανερωθεί...

Καθώς, όμως, λύνονται οι γλώσσες κι ανοίγουν τα στόματα, καθώς ακολουθούν οι καρδιές και το πνεύμα του καθενός, έρχεται κι η ώρα εκείνη που το σώμα ζητάει να μετάσχει κι αυτό στην μυσταγωγία, μ' όλο το δικό του είναι. Ναι, έχουν ευφρανθεί αισθήσεις, όπως η όραση, η γεύση, η όσφρηση, αλλά έχουν μείνει πίσω άλλες. Η ακοή ζητάει να γίνει το κανάλι απ' όπου θα περάσει κελαρυστά η μουσική και θα ποτίσει το κορμί ολάκερο, θα λύσει τα μέλη, θα φτάσει ώς τα ακροδάχτυλα για να  πάρει σειρά η αφή. Ανθρώπινη σχέση δίχως αφή δεν γίνεται. Σχέση δίχως αφή, δηλαδή άγγιγμα, κράτημα, στήριξη, χάδι... σχέση δε είναι! Κι όλα τούτα, που περνούν αρχικά από την μουσική, κορυφώνονται κι εκφράζονται σωματικά στον χορό.
Τι πλησιάσματα, τι αγγίγματα, τι χάδια φευγαλέα κι άλλα πιο τολμηρά... Αλλά και τι και πόσα κρατήματα: πότε μεταξύ άντρα και γυναίκας, σε ένα ερωτικό παιχνίδι, πότε μεταξύ αντρών, όπου τα πράγματα σοβαρεύουν, όπου τα κρατήματα σημαίνουν στήριξη, εμπιστοσύνη, μοίρασμα ρόλων και λειτουργιών, σημαίνουν μια εσύ μια εγώ κι οι δυό μαζί γιατί ένας-ένας πουθενά δεν πάμε.

Κράτα με, λοιπόν, φίλε, όπως θα πηδάω ψηλά στην χαρά μου και πάλι κράτα με όπως θα χαμηλώνω στον πόνο μου και θα γίνομαι ένα με την γη, κράτα με για να πέσω ομαλά από τα ψηλά, κράτα με για να ξανασηκωθώ, κράτα με για να σε κρατήσω κι εγώ μετά, κράτα με από το χέρι να το νοιώθω, να σε νοιώθω, κράτα με από το μαντήλι, πούχει σκουπίσει των αντρών τα δάκρυα τα κρυφά και τους φανερούς ιδρώτες - αλλά κράτα με!.. Ακούς; Κράτα με!..      

Όλες οι φωτογραφίες από τον χειμωνιάτικο Συμιό 2014

Στον δρόμο για τον Άη Συμιό, στο καταχείμωνο - Άη Συμιός 2014 Μέρος Α'

 Ο μικρός δρόμος από την δημοσιά για τον Συμιό είναι ελαφρά ανηφορικός και σπαρμένος εικονοστάσια. Ωστόσο, καθώς δεν είναι δρόμος επικίνδυνος, έχω την αίσθηση πως τα εικονοστάσια δεν υπονοούν σημεία μοιραίων ατυχημάτων, όπως συνήθως, αλλά μάλλον σηματοδοτούν μιαν ιερή διαδρομή. Οι ντόπιοι θάναι, φυσικά, σε θέση να  βεβαιώσουν αν έχω δίκιο σ' αυτό, αλλά, όπως και νάναι, η διαδρομή είναι στ' αλήθεια ιερή. Ιερή από άποψη θρησκευτική, μια κι ο δρόμος οδηγεί στο ιστορικό παλιό μοναστήρι, ιερή από άποψη εθνική, μιας κι είναι γνωστός ο συμβολισμός του Συμιού για την Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου και την ηρωική Έξοδο - ιερή, όμως, κι από άποψη καθαρά ανθρώπινη. Κάθε τόπος, όπου συνέρχονται τακτικά και πιστά οι άνθρωποι για να πανηγυρίσουν κάτι, ο,τιδήποτε, νομίζω πως δεν μπορεί παρά με τον καιρό να προσλαμβάνει μια κάποια ιερότητα. Ιερότητα ανθρώπινη, ποτισμένη με την ανάγκη των ανθρώπων να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να ξεβράσουν από μέσα τους την άβυσσο της ψυχής τους και,  αλαφρωμένοι πια, να ξεκινήσουν από την αρχή... Ώς την επόμενη φορά... Κι είν' αυτό τούτο το γλέντι τους κάπως σαν να προκαλούν τον θάνατο, την ιδέα της απώλειας, του χαμού. Κι αν το γλέντι είναι ένα  είδος πιστοποίησης  πως γλίτωσαν από τις φοβερές αρπάγες γι' άλλη μια χρονιά, θα μπορούσε τότε κανείς να δει την υπόσχεση για "καλές αντάμωσες" ξανά, την επόμενη χρονιά, όχι μονάχα ως ελπίδα κι ευχή κι αισιοδοξία και πίστη αλλά ακόμα και ως κίνηση να αψηφήσουν τον θάνατο, να ξεφύγουν από την ανθρώπινη μοίρα για μιαν ακόμα φορά, μιαν ακόμα χρονιά.

Αν αποστασιοποιηθεί κανείς για λίγο και παρατηρήσει την ένταση και το πάθος του χορού και του τραγουδιού σε τέτοιες αυθεντικές πανηγυρικές συνάξεις, δεν μπορεί να αποφύγει τέτοιες σκέψεις. Στην περίπτωση του Συμιού, άλλωστε, ο ίδιος ο ορισμός του πλατάνου του μοναστηριού ως σημείου συνάντησης των ηρωικών Εξοδιτών, που θα επιζούσαν,  σηματοδοτεί και συμβολίζει καταφανώς το ότι οι πολεμιστές, μέσα από την ηρωική κίνηση της μαζικής θυσίας, αψηφούσαν το μοιραίο μ' όλο τους το είναι και προσδοκούσαν ότι θα ανάσαιναν ξανά αέρα λευτεριάς εκεί, μόλις λίγα μέτρα μακριά από την πόλη, στο τέρμα του μικρού αυτού ανηφορικού δρόμου, που πήγαινε στον Συμιό - και πάει ακόμα...  

                                        Η Πύλη της Μονής του Αγίου Συμεών            

Στον περίβολο, έξω από την Πύλη, επιγραφές ορίζουν τα Στέκια 

                                   Στην κουφάλα δέντρου αιωνόβιου καντήλι αιώνιο

                                                 Χειμωνιάτικη χροιά στον Άη-Συμιό

Φωτογραφίες από τον Χειμωνιάτικο Συμιό 2014