Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Στον δρόμο για τον Άη Συμιό, στο καταχείμωνο - Άη Συμιός 2014 Μέρος Α'




 Ο μικρός δρόμος από την δημοσιά για τον Συμιό είναι ελαφρά ανηφορικός και σπαρμένος εικονοστάσια. Ωστόσο, καθώς δεν είναι δρόμος επικίνδυνος, έχω την αίσθηση πως τα εικονοστάσια δεν υπονοούν σημεία μοιραίων ατυχημάτων, όπως συνήθως, αλλά μάλλον σηματοδοτούν μιαν ιερή διαδρομή. Οι ντόπιοι θάναι, φυσικά, σε θέση να  βεβαιώσουν αν έχω δίκιο σ' αυτό, αλλά, όπως και νάναι, η διαδρομή είναι στ' αλήθεια ιερή. Ιερή από άποψη θρησκευτική, μια κι ο δρόμος οδηγεί στο ιστορικό παλιό μοναστήρι, ιερή από άποψη εθνική, μιας κι είναι γνωστός ο συμβολισμός του Συμιού για την Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου και την ηρωική Έξοδο - ιερή, όμως, κι από άποψη καθαρά ανθρώπινη. Κάθε τόπος, όπου συνέρχονται τακτικά και πιστά οι άνθρωποι για να πανηγυρίσουν κάτι, ο,τιδήποτε, νομίζω πως δεν μπορεί παρά με τον καιρό να προσλαμβάνει μια κάποια ιερότητα. Ιερότητα ανθρώπινη, ποτισμένη με την ανάγκη των ανθρώπων να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να ξεβράσουν από μέσα τους την άβυσσο της ψυχής τους και,  αλαφρωμένοι πια, να ξεκινήσουν από την αρχή... Ώς την επόμενη φορά... Κι είν' αυτό τούτο το γλέντι τους κάπως σαν να προκαλούν τον θάνατο, την ιδέα της απώλειας, του χαμού. Κι αν το γλέντι είναι ένα  είδος πιστοποίησης  πως γλίτωσαν από τις φοβερές αρπάγες γι' άλλη μια χρονιά, θα μπορούσε τότε κανείς να δει την υπόσχεση για "καλές αντάμωσες" ξανά, την επόμενη χρονιά, όχι μονάχα ως ελπίδα κι ευχή κι αισιοδοξία και πίστη αλλά ακόμα και ως κίνηση να αψηφήσουν τον θάνατο, να ξεφύγουν από την ανθρώπινη μοίρα για μιαν ακόμα φορά, μιαν ακόμα χρονιά.
Αν αποστασιοποιηθεί κανείς για λίγο και παρατηρήσει την ένταση και το πάθος του χορού και του τραγουδιού σε τέτοιες αυθεντικές πανηγυρικές συνάξεις, δεν μπορεί να αποφύγει τέτοιες σκέψεις. Στην περίπτωση του Συμιού, άλλωστε, ο ίδιος ο ορισμός του πλατάνου του μοναστηριού ως σημείου συνάντησης των ηρωικών Εξοδιτών, που θα επιζούσαν,  σηματοδοτεί και συμβολίζει καταφανώς το ότι οι πολεμιστές, μέσα από την ηρωική κίνηση της μαζικής θυσίας, αψηφούσαν το μοιραίο μ' όλο τους το είναι και προσδοκούσαν ότι θα ανάσαιναν ξανά αέρα λευτεριάς εκεί, μόλις λίγα μέτρα μακριά από την πόλη, στο τέρμα του μικρού αυτού ανηφορικού δρόμου, που πήγαινε στον Συμιό - και πάει ακόμα...  



                                        Η Πύλη της Μονής του Αγίου Συμεών            



Στον περίβολο, έξω από την Πύλη, επιγραφές ορίζουν τα Στέκια 




                                   Στην κουφάλα δέντρου αιωνόβιου καντήλι αιώνιο

                                                 Χειμωνιάτικη χροιά στον Άη-Συμιό






1 σχόλιο:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Ωραίες οι φωτογραφίες!!
Μέσα στο καταχείμωνο δεν θυμάμαι να έχω ακούσει για πανηγύρια! Εμείς Καλοκαίρι τα έχουμε.. άσε που τώρα τελευταία δεν γίνονται πια..

 
GreekBloggers.com