Τήνος

Εδώ θ' ανάψεις
Όλα σου τα κεριά
Κι όλα σου τα παρακαλώ
Εδώ θα τα πεις.

Κι αν δεν έχεις πια
Για κανέναν
Και για τίποτε
Να παρακαλέσεις
Εδώ
Κάποιος θα βρεθεί
Να παρακαλέσει για σένα.

Σιγή των όπλων για τον Παύλο Φύσσα

Η 18η Σεπτεμβρίου είναι πια μια ημερομηνία άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Παύλο Φύσσα. Στιγματισμένη εσαεί, μια μαχαιριά και στην δική τους καρδιά, για όσους τον γνώριζαν προσωπικά.
Αλλά και το ίδιο εσαεί σημαδεμένη για χιλιάδες, εκατομμύρια, ανθρώπων σ' όλον τον κόσμο, που δεν τον ήξεραν προσωπικά, αλλά έμαθαν για εκείνον, μετά την δολοφονία και αγκάλιασαν την μορφή και την προσωπικότητά του ως σύμβολο ανθρωπιστικών και κοινωνικών αγώνων, ακηδεμόνευτων από Κόμματα και παρατάξεις, άσχετων με πολιτικές διαπλοκές και συμφέροντα.
Μ' αυτό το πνεύμα, η οικεία εικόνα του έγινε πανώ, σημαία, stencil, graffitti στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, την Bologna. Από τις Δυτικές συνοικίες της Αθήνας κι από τις γειτονιές του Πειραιά ώς την πολύπαθη Λατινική Αμερική μια ιδέα λαμβάνει μορφή κι είναι η μορφή ενός 34χρονου μουσικού, που έζησε δίπλα μας και ένωσε πολλούς ανθρώπους για κοινούς κι ανθρώπινους, απλά ανθρώπινους σκοπούς, ήδη εν όσω ζούσε.
Η τραγική του προσωπική μοίρα ήταν, ωστόσο, να ενώσει ακόμη περισσότερους, με τον θάνατό του.
Δεν είναι ουσιαστικά παρήγορα τα λόγια αυτά για την οικογένειά του ή για τους δικούς του ανθρώπους, τα γειτονόπουλα και τους παιδικούς του φίλους. Είναι, όμως, μια πραγματικότητα, για την οποία μπορούν να είναι υπερήφανοι. Και η υπερηφάνεια για το πώς έζησε και για το πώς χάθηκε, όρθιος πάντα, ένας άνθρωπός μας είναι το μόνο, που μπορεί να μας κρατήσει κι εμάς όρθιους.

Στην περίπτωση του Παύλου Φύσσα, οι πιο δικοί του άνθρωποι επιλέξανε συνειδητά να κρατήσουν ζωντανή την μνήμη του και να συνεχίσουν όσο κι όπως μπορούν το έργο του στην καθημερινότητά τους και στον μικρόκοσμο όλων μας, πέρα από οποιεσδήποτε ευρύτερες διαστάσεις έχει πια λάβει ο άνθρωπός τους ως σύμβολο μιας γενιάς σε επίπεδο παγκόσμιο.
Είναι ένα έργο δύσκολο, αλλά είναι επίμονοι - και το ίδιο ακηδεμόνευτοι.
Στην επέτειο του θανάτου του, στην επέτειο της στοχοποίησής του και της δολοφονίας του από ό,τι πιο σκοτεινό γέννησε και θέριεψε η οικονομική κρίση, οι φίλοι του Παύλου Φύσσα, η Ομάδα "ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ", με πίστη, με χαμόγελο  - πικρό, αλλά, πάντως, ανθρώπινο, ζεστό, προ παντός, αγωνιστικό, χαμόγελο - μας καλούν να μετάσχουμε ενεργά και ειρηνικά σε ένα διήμερο εκδηλώσεων, που θα μας θυμίσει ποιός ήταν το παιδί της διπλανής πόρτας, τι έκανε και πώς χάθηκε. Χωρίς πολιτικά συνθήματα, χωρίς Κομματικά πανώ, χωρίς κανενός είδους εκμετάλλευση του ονόματος και της εικόνας του.
18 Σεπτεμβρίου στο Κερατσίνι, στις 2 το μεσημέρι, στο σημείο, όπου δολοφονήθηκε, θα αποκαλυφθεί ένα μνημείο, προσφορά του γλύπτη Στάθη Αλεξόπουλου. Θα ακολουθήσει δρώμενο αφιερωμένο στον αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό αγώνα και, κατόπιν, πορεία προς την Πλατεία Μέμου, στον Κορυδαλλό.
Την επομένη, Παρασκευή, 19 Σεπτεμβρίου, διοργανώνεται μεγάλη συναυλία στο Σύνταγμα, στις 5 το απόγευμα.
Το μήνυμα όλων των εκδηλώσεων είναι η συμφιλίωση, η αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός, ο αυτο-οργανωμένος ακτιβισμός για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί τον κόσμο μας.
Η οικογένεια και οι φίλοι του Παύλου Φύσσα, η Ομάδα "ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ", διάλεξαν μια και μόνη κεντρική ιδέα, ένα και μόνο κεντρικό, συνοπτικό, κεντρικό, μήνυμα γι' αυτές τις εκδηλώσεις: να σιγήσουν τα όπλα σ' όλον τον κόσμο. Να σταματήσει, έστω για λίγο, έστω κάπου, αυτός ο παροξυσμός μίσους και χυμένου ανθρώπινου αίματος.
Αυτό ζητούν, αυτό ελπίζουν κι εύχονται  κι αυτό διατρανώνουν!
Αυτό θέλουμε όλοι μας!
Αυτό θα ήθελε κι ο Παύλος Φύσσας, μήπως και ησυχάσει, επί τέλους, εκεί που βρίσκεται...

Οι φωτογραφίες, που ακολουθούν, προέρχονται από την σημερινή Συνέντευξη Τύπου στην ΕΣΗΕΑ, όπου η Ομάδα "ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ" και, εκ μέρους της οικογένειας, οι δικηγόροι τους, είπαν λίγο-πολύ αυτά τα λίγα. Ενώνω την μικρή φωνή μου μαζί τους, σας καλώ να ενώσετε κι εσείς την δική σας, και ελπίζω όλοι μαζί να ακουστούμε. Παντού!..

              

Σεπτέμβριος: Μήνας Παύλου Φύσσα

Καθώς την 18/9/2014 συμπληρώνεται χρόνος, για να είμαστε εν τάξει με τον εαυτό μας και την αξιοπρέπειά μας ως πολιτών, ολόκληρος ο Σεπτέμβριος θα έπρεπε να έχει ανακηρυχθεί Μήνας Παύλου Φύσσα. Κι αυτό όχι από τον στενό κύκλο των φίλων του ή των υποστηρικτών του, που με νύχια και με δόντια  και με πάρα πολλή αξιοπρέπεια κρατούν ζωντανή την μνήμη του. Η ανακήρυξη ώφειλε να έχει γίνει από σύσσωμο το Μέτωπο των Αντιφασιστικών και Αντιρατσιστικών πολιτικών δυνάμεων, κινήσεων και φορέων του τόπου. Κι αυτό για να γίνει κοινή συνείδηση όλων, αφ' ενός, το ανθρωπιστικό μήνυμα και ο αντίστοιχος ακτιβισμός του Παύλου Φύσσα και, αφ' ετέρου, ότι η άνανδρη δολοφονία του ήταν κυρίως μια προσπάθεια των πιο σκοτεινών κύκλων του πολιτικού μας υποκόσμου να πληγεί καίρια ο ανθρωπισμός και η κοινωνική συνείδηση ως μια σπουδαία από τα κάτω (grassroots) δύναμη ανατροπών στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. 
Το γεγονός ότι οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, τα Κόμματα - ακόμα και αυτά που κινούνται σε χώρους ιδεολογικά συγγενείς με τον Αντιφασισμό και τον Αντιρατσισμό - δεν φαίνεται να υιοθετούν την ανάδειξη του Παύλου Φύσσα σε τέτοιας κατηγορίας διαχρονικό και υπερκομματικό σύμβολο δείχνει ότι μάλλον φοβούνται ακριβώς αυτή την δυναμική των grassroots κινήσεων! Όπως ακριβώς φοβήθηκαν και υπονόμευσαν ή δυσφήμησαν κινήματα όπως αυτό των Αγανακτισμένων ή το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ κ.ά. 
Χρειάζεται, άραγε, να τους θυμίσουμε ότι από την δυσφήμηση και την υπονόμευση τέτοιων ακηδεμόνευτων κινημάτων πολιτών ωφελήθηκε τελικά ένας και μόνον χώρος; Πιο συγκεκριμένα, ακριβώς αυτός ο χώρος, που αφαίρεσε την ζωή του Παύλου Φύσσα!..