"Η Μυστική Άνοιξη" του Σωτήρη Νικόλα Κάσσου

Η κλασική μουσική θεωρείται δικαίως η μεγάλη αδικημένη στην Ελλάδα. Κι αυτό μολονότι και σπουδαίοι συνθέτες υπήρξαν και υπάρχουν και σημαντικές συνθέσεις - μερικές από τις οποίες, μάλιστα, βασίσθηκαν σε γνωστούς Ελληνικούς σκοπούς και μελωδίες της δημοτικής μουσικής παράδοσης. Παράλληλα, η χώρα ευλογήθηκε να γεννήσει μοναδικούς βιρτουόζους μουσικούς και τραγουδιστές, οι οποίοι εξαναγκάσθηκαν από τις συνθήκες να μεγαλουργήσουν στο εξωτερικό. Ονόματα δεν χρειάζεται να αναφέρουμε. Είναι γνωστά και μας κάνουν υπερήφανους...

Ευτυχώς, παρ' όλες τις αντιξοότητες, η Ελλάδα εξακολουθεί να γεννά ταλέντα στον δύσκολο αυτό χώρο. Ταλέντα, που μελετούν, αγωνίζονται, πασχίζουν με νύχια και με δόντια να μοιρασθούν το θείο χάρισμα της μουσικής τους δημιουργίας.
Ο Σωτήρης Νικόλας Κάσσος είναι ένα από αυτά τα ταλέντα της νεώτερης γενιάς. Γράφει, συνθέτει, διευθύνει και παίζει μουσικές, που προσφέρουν ανάταση και διευκολύνουν την διάδοση μιας άλλης, ξεχωριστής, ωραιότητας, που, όπως έχει γραφτεί, θα σώσει τον κόσμο! Είθε...   

Με αφορμή την παρουσίαση του έργου του "Η Μυστική Άνοιξη", αύριο, 23/4, σε ένα εξαιρετικά καλαίσθητο καλλιτεχνικό στέκι νέων ανθρώπων, κοντά στην Πανεπιστημιούπολη, το GiocondArt, ο Σωτήρης Νικόλας Κάσσος έγραψε ένα κείμενο, που μας εισάγει στην σύνθεση αυτή. Το αναδημοσιεύω εδώ, με την άδειά του - και συνιστώ σε όσους μπορούν να δώσουν το παρών. Είναι καιρός να πάψει να είναι μυστική η κλασική μουσική δημιουργία στην Ελλάδα - κι ο κ. Κάσσος με το σχήμα ΙΕΡΑΞ, που συντονίζει είναι μια πολύ καλή αφορμή γι' αυτό!

"Η ανθρωπότητα έχει σημαδευτεί από την μυσταγωγία της Ανοίξεως. Όλη η Φύση, φαίνεται να συμμετέχει σε ένα δρώμενο, το οποίο ο άνθρωπος, αν και μέρος του, δύναται να το παρακολουθήσει ως θεατής. Δυνάμεις περίεργες και άλλες ενεργές ξυπνάνε και ταλαντεύουν υπάρξεις και οντότητες, οι οποίες αναγεννώνται ή πλέκονται σε ένα ερωτικό δίχτυ, γεμάτο μυρωδιές, άνθηση και ένωση με την Ουσία. 

Όποια οντότητα έχει τα βασικά μέρη της ψυχής, παρασύρεται ανίκανη να αντισταθεί σε αυτή την μύηση, με την ελπίδα της ανάστασης. Όπως μια φυγή του Μπαχ, η οποία θα μπορούσε να συνεχίζεται αιώνια, έτσι και η συνεχής αναγέννηση, σε μια χειμαρρώδη ροή, γίνεται φανερή την Άνοιξη.

Είναι το θείο δράμα του θανάτου και της ανάστασης, το οποίο εν κρυπτώ διαδραματίζεται και στο σύμπαν της μουσικής. Κάθε πράξη, κάθε αρχή μελωδίας, σηματοδοτεί την γέννηση μιας οντότητας, η εξέλιξη της οποίας συμβαίνει στον χρόνο που της έχει δοθεί. 

Ο θάνατος αυτής θα επέλθει, όταν η έκθεσή της ολοκληρωθεί, και η σιωπή ακουστεί. Όταν αναγεννηθεί κάποια στιγμή, το εάν θα είναι η ίδια ή κάποια, που της ομοιάζει, εξαρτάται μονάχα από την ίδια την φύση της. Η εσωτερική μουσική αποδίδει το άχρονο της κάθε αναγέννησης, το οποίο απλώς Είναι, αποφεύγοντας την κατηγοριοποίησή της σε εφήμερα μουσικά ρεύματα.

Οι συνθέτες, οι οποίοι είχαν αυτή την αποκάλυψη, ανέκαθεν αναζητούσαν τέτοιες μελωδίες, τις οποίες είτε δίνανε ατόφιες στην ανθρωπότητα είτε τις επεξεργαζόντουσαν συμφώνως προς το ρεύμα της εποχής τους - όμως η άχρονη φύση της βασικής ιδέας είναι ικανή να υπερισχύσει του εφήμερου ρεύματος! Όταν ο πυρήνας πληροί τις προδιαγραφές του άχρονου, θαύματα σαν αυτά της Ανοίξεως δύνανται να συμβούν. 
Ο μελωδικός σπόρος, ο οποίος φυτεύθηκε στα έγκατα του μυαλού του συνθέτη σε κάποιο χειμώνα σιγής, αρχίζει να βλασταίνει και τελικά γεννά με τις κατάλληλες διεργασίες, όταν δοθεί στους μουσικούς -με παρτιτούρα ή χωρίς. 
Ο συνουσιασμός των μουσικών και της μουσικής ιδέας είναι η αρχή. Όταν συμμετάσχει και ο ακροατής -ή, αλλιώς, ο όρος του παρατηρητή, κατά την κβαντική φυσική - τότε το μυστήριο τελείται. Έως ότου πέσει η Σιγή. Έως ότου ένας νέος μουσικός σπόρος φυτευθεί."