"DIG!" - Jazz from the guts

 Στον βαθμό που δεχόμαστε ότι η μουσική σύνθεση - κι ακόμα περισσότερο η μουσική εκτέλεση - είναι, πέραν όλων των άλλων, ένας διάλογος των μουσικών μεταξύ τους, ένας διάλογος των μουσικών τους οργάνων, αυτό ισχύει εμφανέστερα και καταφανέστερα για το μουσικό ιδίωμα της Jazz. 

Για τους λάτρεις του ιδιώματος, η Jazz είναι η πιο σημαντική νεώτερη μουσική έκφραση, η απόλυτη καλλιτεχνική συνεισφορά της Αμερικής στην σύγχρονη κουλτούρα. Σε ένα συμβολικότερο επίπεδο, όμως, η Jazz είναι σίγουρα η απελευθέρωση των μουσικών και της μουσικής, ο δημιουργικός αυτοσχεδιασμός επί σκηνής, η αποθέωση του δημοκρατικού καλλιτεχνικού διαλόγου.

Είτε ξεκινούν από μια πρωτότυπη σύνθεση είτε βαδίζουν πάνω στα χνάρια μιας μελωδίας, παλιάς ή νέας, γνωστής ή λιγότερο γνωστής, από το ίδιο ή από άλλο μουσικό ιδίωμα, αυτό, που πρωτίστως κάνουν οι δεξιοτέχνες της Jazz κάθε φορά που καταπιάνονται με μια δική τους εκτέλεση είναι να συνομιλήσουν μεταξύ τους. Και αυτό κάνουν ελεύθερα, χωρίς εγκλωβισμούς σε μανιέρες, χωρίς ξεπατικωσούρες , χωρίς ασφυκτικούς περιορισμούς στην έκφραση. 

Όσοι από μας ως γενιά προερχόμαστε από μια ιστορική της Ελληνικής μουσικής περίοδο, όπου ήταν σχεδόν σχήμα οξύμωρο κι αντίφαση εν τοις όροις ο όρος "Έλληνας τζαζίστας", δεν παύουμε να εκπλησσόμαστε και να αγαλλιάζουμε κάθε φορά που διαπιστώνουμε πως η Jazz έχει πια ριζώσει στην χώρα μας, πως βγαίνουν μπροστά συνεχώς  όλο και περισσότεροι νέοι δεξιοτέχνες, πως γεννιούνται και βρίσκουν ουσιαστική ανταπόκριση φρέσκα και σημαντικά  εγχειρήματα. 

Τέτοιο είναι και το "DIG!", τόλμημα δύο νέων μουσικών, του κιθαρίστα Dennis Pol - κατά κόσμον Διονύση Πολυγένη -  και του κοντραμπασίστα Κίμωνα Καρούτζου. Κατά το μεγαλύτερο μέρος, με μόνο τα δύο τους βασικά έγχορδα, προτείνουν 8 νέες αναγνώσεις ξένων συνθέσεων και από μία δική τους. Κι έχουμε έτσι στα χέρια μας μια τελικά τολμηρή μουσική έκφραση και μιαν άρτια παραγωγή, που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από άλλες πολυπρόσωπες ερμηνείες των standards και των λιγότερο standards. Το ζεύγος των μουσικών γνωρίζουν το υλικό τους, εμπιστεύονται το εκφραστικό τους μέσο και κυριαρχούν στο μουσικό αποτέλεσμα. 

Ο ήχος τους δικαιώνει τις προσεγγίσεις τους, δικαιώνει κι όσους τους παρακολουθούν. Τα όργανα διαλέγονται μεταξύ τους αβίαστα, ελεύθερα, ζωντανά. Όπως συμβαίνει σε κάθε γνήσιο και καλοπροαίρετο διάλογο, μέσα από ξεκάθαρα επιχειρήματα, αντικρούσεις, εντάσεις  ή υποχωρήσεις, μοιάζει σαν άλλοτε να επικρατεί η θέση του ενός κι άλλοτε η θέση του άλλου κι άλλοτε πάλι να συναντώνται σε κοινό έδαφος. Αφού, πρώτα, ψάχνουν και ψάχνονται, αφού ανησυχούν αεικίνητοι και εφευρετικοί, βρίσκουν νέα μονοπάτια για την μουσική, την μελωδία, την εκφραστικότητα.

Η εταιρεία, που στήριξε το εγχείρημα, η "Gut String Records" μπορεί, νομίζω, να αισθάνεται ήσυχη και δικαιωμένη. Ο δίσκος συνολικά αποτελεί αυθεντική Jazz, πεμπτουσία Jazz, από τα τρίσβαθα και τον πυρήνα της μουσικής ψυχής των δύο νέων. Jazz from the guts, κυριολεκτικά! Τίποτε λιγότερο και ίσως πολλά περισσότερα - για τα οποία κι ανυπομονούμε να τους δούμε live στο Jazzet Cafe , στο Χαϊδάρι, απόψε, 3 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ - στην πρώτη, αν δεν κάνω λάθος, ζωντανή παρουσίαση του "DIG!" τους.