Πολλά χρόνια κράτησε η εκστρατεία να μας πείσουν όχι μόνο για το τι πρέπει να μας αρέσει αλλά και για το ότι η ευτυχία βρίσκεται στα πολλά και στα μεγάλα, στα όλο και περισσότερα όλο και μεγαλύτερα, στα όλο και ακριβότερα.
Μεγαλύτερα σπίτια, μεγαλύτερα αυτοκίνητα, μεγαλύτερα πούρα - χμμμ... τώρα που το σκέπτομαι μόνο οι γυναίκες έπρεπε νάναι μικρότερες ή, έστω, να φαίνονται... Α, κι οι μερίδες του φαγητού στα καλά εστιατόρια: όσο πιο μικρές τόσο πιο ακριβές!
Με τέτοιο βομβαρδισμό για το τι ακριβώς είναι το "ευ ζην" πήγαμε να ξεχάσουμε πως η απόλαυση κι η ευτυχία ξεκινούν από μέσα μας. Αν δεν έχουμε μέσα μας τα εργαλεία για την διάκριση του "ευ ζην" δεν θα το βρούμε ποτέ στα έτοιμα, στο μπούκωμα με πολλά αποκτήματα, στο θάμπωμα από τα ακριβά κι ανώφελα.
Δεν πείσθηκα ποτέ πως μια ζωή τοποθετημένη σε βιτρίνα γυαλιστερή είναι αναγκαστικά και ζωή ευτυχισμένη. Δεν πείσθηκα πως είναι απόλαυση ζηλευτή η διαμονή σ' ένα ξενοδοχείο τέτοιων και τόσο πολυτελών παροχών, που, έτσι και τις χρησιμοποιήσεις, δεν θα βγεις ποτέ να βολτάρεις ξυπόλητος με παλιοκαιρισμένη βερμούδα στην ακροθαλασσιά, να φας πάνω στο κύμα χωρίς να στομώνεται το βίωμα από τα περίσσια πιάτα, τα περίσσια ποτά, τις περίσσιες υπηρεσίες.
Το "ευ ζην" είναι πρωτίστως θέμα προσωπικής νοημοσύνης, συναισθηματικής κι εγκεφαλικής. Μπορεί να βρεθεί μέσα σε κάθε στιγμή, σε κάθε συνθήκη, σε κάθε περιβάλλον, μπορεί νάναι μια αγκαλιά ειλικρινής, μια πάνινη πολυθρόνα με θέα στο φως και στα χρώματα του Αιγαίου, μια βαθειά πράσινη ανάσα οξυγόνου στο βουνό, ένα τραπέζι που γέρνει στην αμμουδιά, ένα μπουκάλι μπύρα, που μοιράζεται, κι ένα τσιγάρο - μονάχα ένα, γιατί άλλο μπορεί να μη υπάρχει - που τρέχει από χείλη σε χείλη.
Όλ' αυτά κι άλλα πολλά ακόμη, όπως τα νοιώθει ο καθένας, μπορεί νάναι "ευ ζην", μια στιγμή καλοπέρασης, που κοντοστεκόμαστε και την ζούμε, που φροντίζουμε ν' απέχει από την επόμενη, για να μη χάσουμε ούτε την γεύση αλλά ούτε και την επίγευσή της.
Το "ευ ζην", λοιπόν, ανάγκη πάσα και επείγουσα να αναχθεί σε "ευ-φυώς ζην", στους δύσκολους καιρούς, που έχουμε μπροστά μας. Κι αυτό σκέπτομαι ως άξονα ενός καινούριου blog, που στόχο θάχει να αποκαλύψει , με κριτήριο υποκειμενικό, μέρη, που μπορούν να μας το προσφέρουν - αλλά κι εκείνα τα άλλα, που νομίζουν ότι μπορούν ακόμη να μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες!..
Υ.Γ. 1.: Προτάσεις και υποδείξεις από τους αναγνώστες ευπρόσδεκτες.
Υ.Γ.2 : Οι σκέψεις αυτές γεννήθηκαν, καθώς διάβαζα την χθεσινή ανάρτηση του φίλου "Man laying down" κι έγραφα, κατόπιν, το σχόλιό μου. Τον ευχαριστώ!
.JPG)
Αναρτήσεις
