Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Ιέρακες και περιστερές στο Ισραήλ - κι ανάμεσά μας

Ο θαυμαστός καινούριος κόσμος του Διαδικτύου συμβάλλει στη  διάδοση της γνώσης και της πληροφορίας με τόση γενναιοδωρία, ώστε όλοι μπορούμε να γίνουμε πλουσιότεροι και καλύτεροι άνθρωποι - αρκεί να το θέλουμε, αρκεί να αξιοποιούμε τις δυνατότητες.
Η χθεσινή φονική επίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ κατά της αποστολής, που μετέφερε ανθρωπιστικό υλικό για τους έγκλειστους της Γάζας, προκάλεσαν ένα κύμα δημοσιευμάτων επίσημων και ανεπίσημων, ένα πλήθος αντιδράσεων από ανώνυμους κι επώνυμους σ' όλον τον κόσμο. Ευχής έργον είναι να εγκύψουμε σε αυτές με προσοχή, να προβληματισθούμε καιι να διαμορφώσουμε μια στάση πιο ορθολογική έναντι των γεγονότων.
Ο φίλος Αθήναιος σε άλλον ιστότοπο επισήμανε την πολύ χαρακτηριστική ανάρτηση του blogger Anemonaftilos, που μου έδωσε το έναυσμα για την χθεσινή δική μου ανάρτηση. Επίσης, επεσήμανε  και ένα δημοσίευμα της Ιταλικής Espresso, μέσα από το οποίο ο Umberto Eco αντιδρά αρνητικά σε  έκκληση για μποϋκοτάζ της Ισραηλινής ακαδημαϊκής κοινότητας.
Από την άλλη πλευρά, ο φίλος Εφήμερος επισήμανε, επίσης, ένα φωτισμένο δημοσίευμα της ισραηλινής Haaretz,  που διαβλέπει το αδιέξοδο ενεργειών, όπως ο αποκλεισμός της Γάζας και η χθεσινή επίθεση, και τις καταδικάζει απερίφραστα, καθώς εκθέτουν συνολικά το Ισραήλ.

Υπάρχουν, λοιπόν, εκείνοι, που προτάσσουν τον κάποιου είδους ορθολογισμό έναντι της ανθρώπινης ζωής, εκείνοι, που δεν στέκονται τόσο στο χυμένο αίμα, αλλά πιο πολύ και πρώτα-πρώτα στο αν θα έπρεπε να έχει οργανωθεί και ξεκινήσει αυτή η αποστολή, στο αν ήταν θεμιτό να συγχρωτίζονται στα καταστρώματα των έξι πλοίων τόσες εθνικότητες  και πολιτικές ιδιότητες ή αντιλήψεις κατά τα λοιπά ασύμβατες μεταξύ τους.
Υπάρχουν κι εκείνοι, που επιλέγουν να προσάψουν συλλογική ενοχή στο Ισραήλ, "τσουβαλιάζοντας" δίχως πολλά-πολλά στρατό, λαό, Κυβέρνηση, διανοούμενους, φτωχούς και άρχοντες.
Και υπάρχουν κι οι άλλοι, που σκέπτονται πιο ψύχραιμα. Που βλέπουν ότι υπάρχουν κι άλλες φωνές, φωνές ψύχραιμες και φιλειρηνικές, μέσα στο Ισραήλ. Που, κρίνοντας κι από τις δικές τους χώρες, τα δικά τους κοινωνικοπολιτικά δεδομένα,  ξέρουν ότι πολύ συχνά το δημοκρατικό πολίτευμα δεν δίνει στην πράξη μια Κυβέρνηση σε απόλυτη αντιστοιχία με την κοινωνία και τον λαό, ότι οι εκλογικοί νόμοι κάποτε παίζουν παιχνίδια σε βάρος της βούλησης του εκλογικού σώματος, ότι σε δεδομένη χρονική στιγμή και δεδομένα ζητήματα είναι δυνατόν να υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ εκλεγμένης Κυβέρνησης και κοινωνίας ή μεγάλου τμήματός της.

Έχω την αίσθηση ότι η έννοια της συλλογικής ευθύνης οδηγεί συχνά σε παγίδες, συσκοτίζει τα πράγματα και ειδικά τις διεξόδους διαφυγής από μιαν επικίνδυνη κατάσταση. Ειδικά στην περίπτωση αυτή, οφείλουμε να διακρίνουμε απολύτως τις όποιες Κυβερνητικές ευθύνες από την βούληση του Ισραηλινού λαού, την στάση της Κοινής γνώμης, την άποψη των αντιφρονούντων μέσα στο σώμα του Ισραήλ, που, πιθανόν, να μη είναι καθόλου λίγοι και καθόλου αμελητέοι. Όσοι και νάναι, όμως, η τυχόν απόδοση συλλογικής ευθύνης σε όλους αδιακρίτως θα κλείσει τους διαύλους επικοινωνίας της Δύσης με ένα ζωντανό και προοδευτικό κομμάτι των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του Ισραήλ, θα μειώσει τις δυνατότητες επιρροής του Δυτικού κόσμου στις εξελίξεις και μπορεί ακόμη και να οδηγήσει τις περιστερές να πετάξουν μακριά από μας, να φωλιάσουν στις αγκάλες των ιεράκων.





                  

9 σχόλια:

CsLaKoNaS είπε...

Asteroid,

Συμφωνώ απόλυτα με το κείμενό σου. Όμως αυτό το πινγκ-πονγκ μεταξύ της λογικής και της συλλογικής (ευθύνης) παίζει μέσα σε όλους μας.

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να συμφωνεί με τη 'χιουμοριστική' φράση : "Κάτι ήξερε ο Χίτλερ...".

Γνωρίζω όμως ότι αυτό είναι το συναίσθημα και πως δε μπορεί να υπάρξει συλλογική ευθύνη στο ζήτημα αυτό. Ο λαός του Ισραήλ υπέστη ανείπωτες συμφορές από τους ναζί και δε δικαιούμαστε να κάνουμε τέτοιους χαρακτηρισμούς.

Εγώ προσωπικά στέκομαι υπερ των Παλαιστινίων με την απλή λογική ότι υπερασπίζονται την πατρίδα τους.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Το ζήτημα, πάντως, που με απασχολεί εδώ είναι, Λάκωνά μου, να μη αποξενωθούν οι φιλειρηνικές δυνάμεις μέσα στην Ισραηλινή κοινωνία...
Το Μεσανατολικό είναι, έτσι κι αλλιώς ένα περίπλοκο πρόβλημα, με πολλά δίκηα κι άδικα, πολλούς καλούς και κακούς, μια εξίσωση με πολλούς άγνωστους Χ, που δεν λύνεται εύκολα.
Δεν εξισώνω, φυσικά, το Ισραήλ με τους εξαθλιωμένους Παλαστίνιους... αλλά οι παράμετροι είναι πολλές, έτσι κι αλλιώς!

ELvA είπε...

Πολυ σωστο το κειμενο σου, Αστεροειδη, ειδικα σε τετοιες 'εκρηκτικες' στιγμες που ειναι ευκολο να φτασει κανεις σε υπερβολες απο το θυμο και την αγανακτηση για το θανατο αθωων (και παλι!) Kαταλαβαινω οτι και εκει θα πρεπει να υπαρχουν φωνες που στεκονται εναντια σε τετοιες πραξεις,ετσι οπως αλλωστε,υπαρχουν
σε καθε χωρα και συχνα 'πνιγονται'
μεσα στη γενικη εικονα που προβαλλουν τα ΜΜΕ, παντου. Αυτο που θα ηθελα απο τους ειρηνιστες του ισραηλ ειναι να δειξουν πιο ξεκαθαρα απο δω και περα οτι ''φτανει πια αυτη η αιματοχυσια'' και οτι δε θα την ανεχτουν πια στο ονομα ΟΛΩΝ των ισραηλινων πολιτων!
Λιγη δραση αλλα εις βαρος των..
γερακιων, για αλλαγη! Συμφωνεις, πιστευω! ;)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ελπίζωνα το δούμε αυτό, Elva! Πρέπει να το δούμε... Ο πλανήτης έχει φτάσει πια στα όριά του, τα χρονικά περιθώρια στενεύουν κι οι παράφρονες δεν έχουν θέση ανάμεσά μας, αν πρόκειται να επιβιώσουμε!

Unknown είπε...

Σε ανάρτηση μου χθες σχετικά με το θέμα αυτό σημείωνα:

"Δυστυχώς για το εβραϊκό έθνος, οι ηγέτες του το οδηγούν στη βαρβαρότητα και το εκπαιδεύουν στον φασισμό. Οι Ισραηλίτες κάτι πρέπει να κάνουν γι' αυτό, νομίζω, και μάλιστα πειστικό και σύντομα. Αλλιώτικα οδηγούνται στη διεθνή καταδίκη και στην παγκόσμια ντροπή".

Πιστεύω ότι η αποφασιστική και εντελώς κάθετη καταδίκη τόσο του αποκλεισμού της Γάζας, όσο και της εγκληματικής πράξης πειρατείας που ζήσαμε χθες, ενισχύει όσους μέσα στο Ισραήλ θέλουν να διαχωρίσουν τη θέση τους και να επιδιώξουν μιαν άλλη πολιτική στη σχέση τους με τους Παλαιστίνιους.

Φυσικά το να καταδικάζεις τους Εβραίους και όχι την πολιτική του κράτους και της κυβέρνησής τους είναι ασυγχώρητο λάθος. Αλλά από την άλλη δεν μπορείς να απαλλάσσεις την εβραϊκή κοινωνία από την ευθύνη να αλλάξει την κατάσταση αυτή με πιο αποφασιστικό και επιτακτικό τρόπο από ότι έχει κάνει μέχρι τώρα. Γιατί, αν δεν πάρει η εβραϊκή κοινωνία την ευθύνη αυτή η διεθνής κοινότητα τι πρέπει να κάνει; Να παρακολουθεί με ευχολόγια και συστάσεις μιαν υπόθεση που πια έχει κακοφορμίσει σχεδόν ανεπανόρθωτα και να επιτρέψει την εξόντωση των Παλαιστινίων;

aKanonisti είπε...

Προσυπογράφω και εγώ αυτό το υπέροχο κείμενο....

Το μίσος γεννάει μίσος...
και η αδικία δεν σταματάει με αδικία....

Margo είπε...

Πολύ σωστά.. μόνο που φοβάμαι πως είναι πολύ δύσκολο να μην αδικηθούν οι άλλες φωνές. Βολεύει όσους θέλουν να διαιωνίζεται το πρόβλημα αυτή η κατάσταση. Αν ήθελαν να λυθεί πιστεύω θα το είχαν κάνει..
Καλή σου μέρα Asteroid

s_pablo είπε...

Φαίνεται, μετά από το φιάσκο της επίθεσης, ότι για το Ισραήλ υπάρχουν δυο δρόμοι.

Ειρήνη ημίν ή μάχαιραν υμίν. Ευελπιστώ ότι θα επιλέξουν το πρώτο.

Αν και βλέπω άλλα, σοβαρότερα, προβλήματα να ρχονται...

sCaTterBraiN είπε...

την καλησπέρα μου και μια ακόμα 'ψήφο' κατά της λογικής της συλλογικής ευθύνης.
:-)

 
GreekBloggers.com