Η Αθήνα στην καρδιά

Ο ένας, μας λένε, είναι δημοκρατικός κι ο άλλος αντιδημοκρατικός...

Ο ένας είναι μνημονιακός κι ο άλλος αντιμνημονιακός, ο ένας τεχνοκράτης κι ο άλλος πολιτικάντης, ο πιο κει ολοκληρωτικός κι ο παραδίπλα χύμα, κάποιος πιο πέρα φασίστας...

Όλοι έχουν κι από μιαν ετικέττα, μια ταμπέλα, λίγο-πολύ φτιαχτή, πότε από τους άλλους, πότε από τους ίδιους, πότε από κάποιους επαγγελματίες. Όλοι κάτι είναι, από κάπου έρχονται, κάπου πάνε ή τους πάνε. 

Κι όλοι όσοι κατεβαίνουν στις εκλογές για τον Δήμο της Αθήνας έχουν κάτι κατά νου, άλλος να βγει από την κεντρική πολιτική σκηνή κι άλλος να μπει... 

Για να διοικήσεις, όμως, μια πόλη σαν την Αθήνα, χρειάζεται να οδηγείσαι από συναίσθημα και πάθος για την πόλη.

Πολλά μας λένε για τους άλλους, πολλά λένε κι οι ίδιοι για τον εαυτό τους - αλλά ποιός έχει αγάπη για την Αθήνα, ποιός έχει, δηλαδή, την Αθήνα στην καρδιά;

   

Ο κεντρικός άξονας του Γιώργου Αμυρά, υποψήφιου για την Δημαρχία της Αθήνας, είναι το "Επιμένουμε Αθήνα", είναι το βίωμα, που γίνεται πείσμα, η θέση, που δεν ξεκινάει από την αντίθεση και την άρνηση, αλλά μάλλον ξεπηδάει αυθόρμητα, πηγάζει, ρέει απ' ευθείας από την κατάφαση, για να μπορέσει να περάσει, μετά, στην διεκδίκηση της πόλης από τα αυτοκίνητα, τα τραπεζοκαθίσματα, τα παρασιτικά στοιχεία, που την ακρωτηριάζουν καθημερινά.

Δεν ξέρω ποιός θα κερδίσει την μάχη της Δημαρχίας της Αθήνας, αλλά ξέρω ποιός θάπρεπε να την κερδίσει: κάποιος, που έχει ζήσει την Αθήνα κι όχι την Νέα Υόρκη, κάποιος, που κατοικεί στην Αθήνα κι όχι στην Κηφισιά, κάποιος, που νοιώθει Αθηναίος κι όχι Κρητικός, κάποιος, που έχει την Αθήνα πρώτα στην καρδιά κι από κει την πάει στον νου, κάποιος που να μπορεί, τέλος πάντων, ακόμα ν' ανατριχιάζει, όποτε ακούει το "Αθήνα, χαρά της γης..."! Απλό είναι... Σχεδόν αυτονόητο!..