Pink Ribbon

Ο Οκτώβριος έχει καθιερωθεί ως μήνας αφιερωμένος στον καρκίνο του μαστού.

Και κάθε Οκτώβριο συνηθίζω στις προσωπικές μου ιστοσελίδες να ανεβάζω αυτήν εδώ, πάντα την ίδια απεικόνιση, ένα είδος collage από μια φωτογραφία δική μου, το profile μιας άγνωστης νεαρής γυναίκας, που τράβηξα κάποτε contre soleil, στο κατάστρωμα ενός πλοίου, με ένα ροζ περίγραμμα και την γνωστή ροζ κορδέλλα, που σηματοδοτεί τον αγώνα κατά του καρκίνου του μαστού και την ενημέρωση για την φύση του,μ την πρόληψη, την αντιμετώπιση.

Η γνωστότερη οργάνωση, που, αν δεν απατώμαι, καθιέρωσε και το σύμβολο της ροζ κορδέλλας, είναι η "Susan G. Comen for the Cure", που ιδρύθηκε πριν από 30 χρόνια από την Nancy Brinker, αφού η  αδελφή της, η Susan G. Comen, έχασε την μάχη με την νόσο, στα 36 της χρόνια. 

Η Nancy Brinker είχε υποσχεθεί στην αδελφή της - και, υποψιάζομαι, πολύ περισσότερο στον ίδιο της τον εαυτό - να κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι της για να καταπολεμηθεί η μάστιγα του καρκίνου του μαστού... Kι αυτό το κάτι έγινε τελικά η μεγαλύτερη σ' ολον τον κόσμο Οργάνωση κατά του καρκίνου του μαστού, ένα δίκτυο απλών ανθρώπων, που είτε είναι απλώς ακτιβιστές είτε έχουν οι ίδιοι επιβθώσει από τον καρκίνο του μαστού και μεταδίδουν το μήνυμα ότι η ασθένεια αυτή πρέπει και μπορεί να κατανικηθεί.

Ίσως κάποιοι να πρόσεξαν ότι έχω αποφύγει να χρησιμοποιήσω το θηλυκό γένος ώς εδώ... Τόχω κάνει απολύτως συνειδητά αυτό: μολονότι, τα περισσότερα θύματα της νόσου είναι γυναίκες, ο καρκίνος του μαστού προσβάλλει ΚΑΙ τους άνδρες - σε μικρά, ελάχιστα, ποσοστά, αλλά, πάντως προσβάλλει ΚΑΙ τους άνδρες!

Ας το έχουμε κι αυτό υπ' όψιν μας, αλλά ακόμη περισσότερο ας σημειώσουμε ότι στην διάρκεια των 30 τελευταίων αυτών η Οργάνωση "Komen" και άλλοι, ασφαλώς, Φορείς δεν μας έμαθαν μόνο το πώς να μιλάμε ανοιχτά για τον καρκίνο του μαστού και πώς να τον αντιμετωπίζουμε ή πώς να συγκεντρώνουμε χρήματα για έρευνα, θεραπεία ή νοσηλεία. Πριν από 30 χρόνια, το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης των ασθενών, στους οποίους είχε διαγνωσθεί καρκίνος του μαστού εγκαίρως, δηλαδή πριν κάποια μετάσταση, ήταν 74%. Σήμερα το ίδιο αυτό ποσοστό έχει ανέβει στο 98%!

Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς, το πρόβλημα είναι ακόμη τεράστιο, αλλά η σπουδαία αυτή πρόοδος της επιστήμης μας δίνει το ελπιδοφόρο μήνυμα πως ακόμη κι αν κάποιος δικός μας δεν πρόλαβε να επωφεληθεί, είναι πολύ πιθανό ότι τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας θα ζήσουν σ' έναν κόσμο απαλλαγμένο από τουλάχιστον μία κι ίσως την πιο ύπουλη μορφή καρκίνου...