Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη. Πειραιώς 206. Αθήνα. Απόψε. Νοεμβρίου 25. 2010. Ώρα 7.
"Άξιος εστί" - το βιβλίο του Γιώργου Μαλούχου.
Άξιος εστί. Ο Μίκης Θεοδωράκης.
Άξιος του γένους. Άξιος της γενιάς του, άξιος του τόπου του και των τόπων όλων, που σημάδεψε με την ζωή του, την παρουσία του, την προσφορά του. Άξιος εστί, αυτός, ο ένας, ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας. Ο τελευταίος larger than life Έλληνας, που μας απόμεινε. Που βρίσκεται ακόμη ανάμεσά μας. Που δεν χωράει πουθενά. Που ποτέ δεν χώρεσε. Που μ' όλους τα βάζει. Που κι όλους τους αγαπάει. Που μιλάει. Που μετέχει. Δεν συμφωνούν όλοι μαζί του. Δεν συμφωνεί κι αυτός με όλα. Αλλά δεν έχει σημασία. Δεν έχει πάντα δίκηο. Αλλά δεν έχει σημασία. Το σπουδαίο είναι που μιλάει. Μιλάει. Όταν οι άλλοι σωπαίνουν. Διακρίνει. Όταν οι άλλοι καμώνονται πως δεν βλέπουν. Σηκώνετ' όρθιος. Όταν οι άλλοι σκύβουν. Όταν οι άλλοι υποκλίνονται. Ορθώνει το ανάστημά του. Αυτός. Κι είναι ψηλός. Κι είναι τεράστιος. Ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο νέος. Ο έφηβος των 85 χρόνων. Ο Μίκης της νιότης μας. Πούναι ακόμα νέος. Τώρα που πια εμείς δεν είμαστε νέοι. Τώρα που πια εμείς δυσκολευόμαστε να είμαστε. Ο μόνος. Ο συχνά μόνος του. Ο ένας. Τώρα πια που οι άλλοι φύγανε. Οι πιο πολλοί φύγανε. Αυτοί, που μας κάνανε περήφανους. Αυτοί, που φωτίζανε τον δρόμο μας. Την ζωή μας. Ο Μάνος. Η Μελίνα. Ο Κουν. Ο Χορν. Η Λαμπέτη. Η Καρέζη. Φύγανε. Τώρα που πιο πολύ χρειαζόμαστε να κοιτάξουμε ψηλά μήπως και δούμε κάποιον από πάνω μας. Κάποιον πιο ψηλά από μας. Κάποιον να μας κάνει να νοιώσουμε λιγότερο μόνοι. Κάποιον να μας κάνει να νοιώσουμε. Απλώς να νοιώσουμε. Όπως άλλοτε. Κοιτάμε λοιπόν. Κι άλλον δεν βλέπουμε. Μονάχα αυτόν. Μονάχα τον Μίκη Θεοδωράκη. Είναι εκεί. Είναι από πάνω. Είναι δεξιά μας. Είναι αριστερά μας. Είναι απέναντι κι είναι πίσω μας. Ανοίγει τα χέρια του.
Μεγάλα χέρια. Χέρια σαν φτερούγες απλωμένες. Χέρια σαν έτοιμα γι' αγκαλιά. Έτοιμα ν' αγκαλιάσουν εμάς. Ν' αγκαλιάσουν την Ελλάδα. Όπως τον αγκαλιάζει κι η Ελλάδα. Όπως τον αγκαλιάζουμε κι εμείς. Ανταποδίδουμε. Όλοι εμείς. Εμείς, που τραγουδήσαμε μαζί του. Εμείς, που η ζωή μας πάτησε πάνω στις νότες του. Κι έτσι ψήλωσε λίγο. Εμείς, που η αγάπη μας ανάσανε την μουσική του. Κι έτσι μέθυσε η αγάπη μας. Έτσι μεθύσαμε κι εμείς. Εμείς. Που τραγουδάμε το εμείς. Που ζούμε το εμείς. Που είμαστε εμείς. Κι οι άλλοι; Εκείνοι; Δεν αρέσει σ' όλους. Τόπαμε. Άσ' τους αυτούς. Αυτοί τραγουδάνε μόνοι τους. Εμείς τραγουδάμε μαζί!..
Το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Μαλούχου, "Άξιος εστί" - ουσιαστικά, μια συνέντευξη - ποταμός του Μίκη Θεοδωράκη - παρουσιάσθηκε απόψε στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη. Κύριος ομιλητής ο κ. Βασ. Μαρκεζίνης.
Ο δημοσιογράφος, κ. Γ. Μαλούχος
Ο κ. Σάκης Πεπονής. Πρώην Υπουργός κι ένας από τους λιγους, που μπορούν να διεκδικήσουν επάξια τον τίτλο του "ευπατρίδη της πολιτικής".
Ο κ. Β. Πολύδωρας, πρώην Υπουργός, με τον κ. Β. Μαρκεζίνη
Ο "οικοδεσπότης" και σπουδαίος σκηνοθέτης, κ. Μ. Κακογιάννης
Ο κ. Μιλτ. Παπαϊωάννου, πρώην Υπουργός
Ο κ. Δημ. Σιούφας, πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
Η παρουσίαση
Ο κ. Κακογιάννης παρακολουθεί την παρουσίαση
Μια "πολύτιμη" υπογραφή
"ΑΞΙΟΣ ΕΣΤΙ"
.JPG)
.JPG)
Αναρτήσεις
54 σχόλια:
Άξιος κι εσύ Γιάννη μου. Περισσότερο άδολος από όσο επιβάλει η εποχή μας και περισσότερο θαρετός στα πιστεύω σου όταν οι άλλοι κοιτάμε πλάγια...
:-)
Καλησπέρα φίλε!
Εξαιρετικό αφιέρωμα,μεταξύ μας ζηλεύω την ζωή του,καθάριο ελληνικό πνεύμα με τα λάθη του,τις υπερβάσεις του και το ανεξάντλητο ταλέντό του!Μακάρι οι νέοι να βρούν τον Θεοδωράκη τους...
Όπως τα λές.Και ΜΕΓΑΛΟΣ και ΈΛΛΗΝΑΣ!
Και τα δύο πάλεψε λυσσαλέα η καθεστηκυία (υπο)κουλτούρα να τα υποτάξει ή,ακόμη χειρότερα να του τα αφαιρέσει!
Δεν το κατόρθωσε ακριβώς επειδή ο ΜΙΚΗΣ είχε πάντα αυτά τα δύο χαρακτηριστικά τα οποία και δεν απεμπόλησε ποτέ:ΜΕΓΑΛΟΣ και ΈΛΛΗΝΑΣ!
Δεν είναι απλώς σπάνιος συνδυασμός στις μέρες μας.
Είναι ΜΟΝΑΔΙΚΌΣ!
Αυτό το πρωινό είναι γεμάτο συγκινήσεις μου φαίνεται..
Είναι μεγάλος καλλιτέχνης και άνθρωπος.. τον συμπαθώ πάρα πολύ..
Κάποια στιγμή θα το διαβάσω το βιβλίο!!!!
άξιος ήταν. μετά την συγκυβέρνηση με το Μητσοτάκη κάηκε ο εγκέφαλός του φοβάμαι. Ειδικά αυτό το τελευταίο πως θα ηγηθεί κινήματος πολιτών μας άφησε κάγκελο. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε.
ειναι ιστορια απο μονος του, τι εχει ζησει και τι εχει ο ανθρωπος
τι εχει γραψει και τι εχει πει.
μυθος
Ασύλληπτη η προσφορά του, γιγάντια η προσωπικότητά του, ΑΕΡΙΚΟ!
Είναι η δεύτερη φορά, που στέκομαι στο μισό μέτρο και τον φωτογραφίζω από κοντά, μπαίνω σχεδόν στην αύρα του... και η αίσθηση, το δέος είναι πέρα κι έξω από λόγια και περιγραφές!
Μακάρι, Triton! Mεγάλη η φτώχεια των νεώτερων γενεών σε προσωπικότητες τέτοιου διαμετρήματος... και δεν ξέρω αν και πόσο μπορεί να καλυφθεί το κενό.
Πάλι συμφωνούμε, Δημήτρη! Και χαίρομαι αφάνταστα, όταν συμπίπτουν οι εκτιμήσεις μου σε ό,τι αφορά προσωπικότητες τέτοιων διαστάσεων και προσφοράς...
Ηφ., αν ήσουν και λίγο μεγαλύτερος, ώστε να έχεις τοποθετήσει τον άνθρωπο, τον καλλιτέχνη και τον αγωνιστή, στο φυσικό του χρονικό πλαίσιο, θα μπορούσες να συναισθανθείς ακόμη περισσότερο το μεγαλείο και το ταλέντο - αλλά και την αποτελεσματικότητα!
Μahler μου, ουδείς αλάθητος - ειδικά όταν μετέχει με τόση ένταση στον δημόσιο βίο και σ' όλες, μάλιστα, τις εκφάνσεις του.
Δεν έχω διαβάσει ακόμη το πώς δικαιολογεί ή εξηγεί αυτήν ή ίσως κι άλλες αμφιλεγόμενες επιλογές του, αλλά θεωρώ ότι έτσι κι αλλιώς δεν ακυρώνεται μια τεράστια καριέρα και προσφορά από μια και μόνον επιλογή...
Τι ζωή, Άσωτε! Ασύλληπτο για τους περισσότερους το πώς χώρεσαν μέσα της τόσα και τόσα, αλλά εξ ίσου ασύλληπτο και το πώς υπάρχει ακόμη όρεξη, δύναμη, διάθεση, ενέργεια για συμμετοχή στα κοινά!..
Ναι, καλά.
Ο καθένας και τα βιώματά του, Λάκωνα - τα ατομικά, αλλά και τα συλλογικά, της γενιάς του και του έθνους του.
Μη το ξεχνάς και μη το υποτιμάς αυτό, γιατί θα βρεθείς κάποτε και πικραμένος και χαμένος, δίχως σημεία αναφοράς.
Ωραίο σημείο αναφοράς. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που μας έφεραν οι γενιές αυτές.
Ο καθένας βλέπει γύρω του ό,τι χρειάζεται, Λάκωνά μου, για να μπορέσει να εξισορροπήσει τον ψυχισμό του!
Οι μετανάστες σε πρώτο ψυχολογικό επίπεδο απορρίπτουν την πραγματικότητα, που αφήνουν πίσω τους, για να προσαρμοσθούν ευκολότερα στο νέο τους περιβάλλον. Κατανοητό...
Τέτοιες αναρτήσεις με κάνουν να σκέφτομαι...πόσο λείπει σήμερα ένας Μάνος...
KAI αυτός λείπει - αλλά δεν νομίζω να είχε απόψεις διαφορετικές!
Δε μιλάω για τις απόψεις του. Δεν έχουμε ανάγκη τόσο τις απόψεις όσο το παράδειγμα από τη συνολική στάση ζωής που είχε.
Από εκεί θα μαθαίναμε πολλά περισσότερα και δε θα χρειαζότανε να καθόμαστε και να αποθεώνουμε έναν πολύ καλό λαϊκό συνθέτη ωσαν να ήταν όμως ο Μπαχ ( ή ο μεγαλύτερος συνθέτης του 20ου αι., κατά δήλωση της κόρης του !). Συνθέτες η μουσική των οποίων, χωρίς τις κρατικά επιδοτούμενες ορχήστρες, δε θα ακουγόταν πια.
Άσχετο: Ο Μαρκεζίνης αυτός είναι τίποτα γιος του γνωστού Μαρκεζίνη; Μοιάζουνε πολύ.
ναι αυτός είναι.
όλος ο συρφετός μαζεμένος.
έλεος.
Το ζήτημα της μουσικής του είναι υποκειμενικό, Λάκωνα. Σε άλλους αρέσει, σε άλλους όχι.
Περισσότερο με ενδιαφέρει η στάση ζωής, η προσφορά και η αγωνιστικότητα - αυτά δεν είναι υποκειμενικά και αυτά τιμώ... και μαζί μου ένας ολόκληρος λαός!
Ναι, ο Β. Μαρκεζίνης είναι γιος του Σπ. Μαρκεζίνη.
Ανώνυμε, έλεος... Γιατί όχι;
Ο Μίκης πήγε με όλους. Ξεπουλήθηκε σε όλους. Κριτήριο ένα: να ακούγεται η μουσική του.
Από το Μεταξά,... στο κόμμα, από το κόμμα στην κυριλέ εξορία στη Ζάτουνα από την κυριλέ εξορία, στις πιο κυριλέ αγωνιστικές περιοδίες και από εκεί στο "Καραμανλής ή τανξ". Μετά πάλι στο κόμμα για να πουλήσουμε δίσκους (από συνέντευξη στο Ν. Δήμου.) και από εκεί στο Μητσοτάκη. Υπουργός της συμφιλίωσης που υπέγραψε τη σύμβαση για τη Νατοϊκή βάση της Σούδας. Μετά Σημιτικός μέχρι τα μπούνια για να φτάσει να ταυτιστεί με το Χριστόδουλο, που "πρέπει να πλένει κανείς το στόμα του πρώτα για να μιλήσει γι αυτόν" (έπρεπε να ακουστεί το Ρέκβιεμ στη Μητρόπολη). Πολιτικές παρεμβάσεις για γέλια. Ακροαριστερές αναλύσεις με αντισημιτικά συμπεράσματα. Ένας άνθρωπος τραγωδία που εξέθρεψε τους Νταλαρείς και τους φαρισαίους που σήμερα φωτογραφίζονται μαζί του πάνω από τη χρεωκοπημένη (σε κάθε επιπεδο) χώρα.
Ειλικρινά, γιατί να τιμήσω αυτή τη στάση ζωής ;;;
Στα "άλματά" του αναφέρομαι κι εγώ - με άλλα συμφωνώ με άλλα όχι. Τίποτε δεν τον χώρεσε ούτε κι ο ίδιος χώρεσε πουθενά, τελικά.
Σε "κυριλέ" εξορίες και "σικέ" αγώνες μόνον εσύ αναφέρεσαι - η ιστορία τάχει καταγράψει αλλιώς.
Ως προς τον κ. Δήμου και την ζημιά, που έκανε και κάνει στην Ελλάδα, τάπαν άλλοι πρόσφατα καλύτερα:
http://www.varometro.net/blog/skotwse_ton_niko_dimou_pou_kryveis_mesa_sou/
Και βέβαια δεν θα τον βάλω ίσα κι όμοια με τον Θεοδωράκη.
Άλματα ε; Τίποτε δεν τον χώρεσε ε; Αυτό που δεν τον χώρεσε είναι ο υπέρμετρος εγωισμός του στον οποίο αρκείσαι να υποταχθείς δικαιλογώντας τα αδικαιολόγητα. Η εγωπάθεια και ο παροξύσμος ενός ανθρώπου που ποτέ δεν κατάφερε να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι δε γεννήθηκε Μοτσαρτ.
Δε σύγκρινα Ν. Δήμου με Μίκη, αλλά μίλησα για συνέντευξη του πρώτου στο δεύτερο (Βέβαια, κατά τη γνώμη μου πράγματι δεν υπάρχει σύγκριση!!!! Και φαντάζεσαι τι επιλέγω.).
Αναφορά εδώ:
http://www.theschooligans.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=839&Itemid=28
----
Το κείμενο που μου αναφέρεις είναι ανερμάτιστο. Ξεκινάει με το Ν. Δήμου ως (ταξικό ; ) φαινόμενο και καταλήγει να βρίζει το ΓΑΠ. Αριστερο υβρεολόγιο χειρίστου είδους χωρίς καμία σοβαρή πρόταση πέραν των διαδηλώσεων (ό,τι ακριβώς δε χρειαζόμαστε). Άρες μάρες κουκουνάρες.
Λάκωνα, δεν υποτάσσομαι σε κανέναν και σε τίποτε - απλώς τιμώ κάποιον, που έδωσε στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα πολύ περισσότερα απ' όσα θα μπορούσε κανείς να ονειρευθεί... Έκανε και λάθη, αλλά κι αυτό το δικαίωμα το κέρδισε με όσα πρόσφερε έτσι κι αλλιώς.
Αν θέλεις μπορείς να κάνεις μια ειδική ανάρτηση στο blog σου και να αναλύσεις το φαινόμενο από την σκοπιά σου.
Σ' ό,τι αφορά τον κ. Δήμου, αν είχε δουλέψει όσα χρόνια δούλεψα κι ακόμα δουλεύω εγώ θα του αναγνώριζα το δικαίωμα να έχει άποψη και μάλιστα για το σήμερα. Ωστόσο, ένας άνθρωπος που έχει αποσυρθεί από το κοινωνικό και επαγγελματικό γίγνεσθαι δεν μπορεί να έχει έγκυρη άποψη και να αποτελεί τον "γκουρού" για την νεολαία. Είναι επικίνδυνο αυτό!
Πολύ περισσότερο που είναι σε όλα αρνητικός... Ο αρνητισμός είναι ασθένεια του γήρατος και της απόσυρσης.
Το υπόλοιπο άρθρο, στο οποίο σε παρέπεμψα, δεν με απασχολεί καν. Ούτως ή άλλως έχω τις προσωπικές απόψεις μου, γιατί ζω και εργάζομαι εδώ, παλεύω όπως δεν πάλεψε ο κ. Δήμου και όπως δεν παλεύεις εσύ. Δεν περιμένω ούτε από τα blogs ούτε από τρίτους να μου μάθουν την Ελληνική πραγματικότητα. Έχω ζήσει και ζω τα θετικά και τα αρνητικά της στο πετσί μου! Κι είμαι πολύ υπερήφανος για όσα έχω καταφέρει με το θετικό μου πνεύμα πρωτίστως... Η μόνιμη γκρίνια και ο εξυπνακισμός βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από μένα.
Η ιστορία θα κρίνει αν ο Μίκης θα μείνει στην Ιστορία για αυτα που έδωσε ή για τα λάθη του. Μέχρι στιγμής ο πύχης κλείνει προς το δεύτερο....είδωμεν.
-----
Μία φορά...μία φορά...να συζητήσουμε επί των επιχειρημάτων χωρίς τα αηδιαστικά και λαϊκίστικα..."εσύ τα λες αυτά επειδή δε δούλεψες, επειδή είσαι βολεμένος, επειδή δε ζεις εδώ, επείδή εκείνο, το άλλο, το παράλο..."
Ε λοιπόν για να τελειώνουμε με αυτήν την καραμέλα. Δουλεύω πληρώνομαι και φορολογούμαι κ εγώ όπως όλοι σας. Και δουλεύω πολύ περισσότερο ώστε να μπορώ στα 26 μου να κερδίζω όσα μου χρειάζονται για να ζω αξιοπρεπώς αλλά και να αποταμιεύω. Μόνος μου. Ανεξάρτητος. Στην ηλικία που πολλοί συνομίληκοί μου είναι ακόμα φοιτητές, ακαμάτηδες που ζουν από τα γονικά χαρτζιλίκια.
Αυτά, όμως, τα κάνεις στην Αμερική και μπράβο σου! Αυτό το τιμώ.
Δεν μπορείς, όμως, να έχεις απόλυτη άποψη για την Εληνική πραγματικότητα, όπως κι εγώ δεν μπορώ να έχω απόλυτη άποψη για την Αμερικανική.
Απλό και σαφές...
Δεν είναι τόσο απλό.
Έχω ζήσει και την Ελλάδα αρκετά. 24 χρόνια. Και ερχόμενος στις ΗΠΑ βλέπω πράγματα, συγκρίνω καταστάσεις και βγάζω συμπεράσματα. Δεν μπορείς να το αρνείσαι αυτό στα πλαίσια του ότι δεν έχω δουλέψει στην Ελλάδα για να ξέρω. Είναι εντελώς παράλογο.
Εξεγείρομαι δε για το τι έχουν καταφέρει οι Αμερικάνοι σε σχέση με το μυαλό τους που είναι ανύπαρκτο και το πόσο καθυστερημένοι είμαστε εμείς, ενώ μας κόβει απίστευτα.
Αυτό δε μπορώ να το χωνέψω και προσπαθώ να καταλάβω που οφείλεται. Ε, μία παράμετρος είναι και η τάση μας να αποθεώνουμε αυτό που δεν αξίζει τέτοια αποθέωση.
Η μόνη πραγματικότητα, που ίσως πρόλαβες να γνωρισεις είναι των Πανεπιστημίων και των φοιτητών. Ώς εκεί και μη επεκτείνεις τα συμπεράσματά σου πιο έξω!
Από την άλλη πλευρά, δεν αντέχω τα στερεότυπα του τύπου "οι Αμερικανοί έχουν ανύπαρκτο μυαλό" - τι είναι αυτά; Ώριμες προσεγγίσεις ενός λαού; Για όνομα...
Ούτε αυτοί είναι όλοι βλάκες ούτε εμείς όλοι ξύπνιοι ή απατεώνες.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα, που έχει περάσει από πολλά κι η Αμερική μια χώρα που δεν έχει περάσει από τίποτε. Ο φυσικός της πλούτος τεράστιος, η χώρα νέα, ακόμα δεν έχει εξαντλήσει ούτε τον δυναμισμό της ούτε τους φυσικούς της πόρους. Η Αμερική δομήθηκε διαφορετικά, εμείς - κι όλη η Ευρώπη - αλλιώς.
Διάλεξε τι σου ταιριάζει κι άσε τις συγκρίσεις...
Κι έχε ανοιχτό το μυαλό. Μη απορρίπτεις συλλήβδην, μη εγκρίνεις συλλήβδην. Ο καθένας σ' άλλα είναι καλός, σ' άλλα κακός.
Κάνε την σούμα κι αποφάσισε που βαραίνει η ζυγαριά.
"Οι Αμερικάνοι έχουν ανύπαρκτο μυαλό." Η φράση αυτή στέκει στατιστικά και μόνο έτσι έχει νόημα. Οι Αμερικάνοι έχουν ανύπαρκτο μυαλό και του ξέρουν. Και έτσι συμπερφέρονται, αγοράζουν οτιδήποτε και οποιονδήποτε θα τους κάνει τη δουλειά και τον κρατάνε με το μόνο τρόπο που ξέρουν, το χρήμα. Έτσι κερδίζουν όλοι.
Συγκρίνω αναπόφευκτα. Κάνω ό,τι κάνουν ολοι όσοι πάνε από ένα μέρος σε ένα άλλο - εν προκειμένω τελείως διαφορετικό.
Συγκρίνω νοοτροπίες, φιλοσοφίες, αντιμετόπιση προβλημάτων. Έχουμε κοινά προβλήματα παρ' ότι έχουμε τελείως διαφορετικές δομές. Υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να μάθουμε αν και όποτε αποτινάξουμε από πάνω μας τον λαϊκίστικο αντι-αμερικανισμό της αριστεράς και της προόδου στον οποίο προσωπικότητες που αποθεώνεις και τιμάς ως στάση ζωής επένδυσαν και εξαργύρωσαν σε δόξα και χρήμα.
Δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω για τους Αμερικανούς - είμαι πολύ φίλος του λαού αυτού και της χώρας, παρά τις επί μέρους αντιρρήσεις που έχω για διάφορες κοινωνικές και πολιτικές τους προσεγγίσεις, οι οποίες, ωστόσο, έχουν την ιστορική τους εξήγηση.
Ας τους θεωρείς άμυαλους, λοιπόν...
Δυό φορές μπράβο τους!!!
Ο Θεοδωράκης ήταν ταλαντούχος έτσι κι αλλιώς και μεγάλος ήδη, πολύ πριν το κύμα του αντι-αμερικανισμού στην Ελλάδα, το οποίο δεν συμμερίζομαι μεν, αλλά δεν είναι κι ανεξήγητο. Δεν νομίζω ότι είχε ανάγκη να επενδύσει εκεί για να αυξήσει την επιρροή του στην Ελληνική κοινωνία, που διαμορφώθηκε με την μουσική του. Ούτε και νομίζω πως είχε ανάγκη να διατρέχει τον κόσμο και να ξεσηκώνει τις μάζες κατά των ανελεύθερων καθεστώτων της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης, ενώ θα μπορούσε απλώς να κάθεται και να δρέπει δάφνες, να μαζεύει χρήματα.
Ακόμη και σήμερα παραμένει ενεργός πολιτικά και κοινωνικά, χωρίς νάχει την ανάγκη να το κάνει. Διαφωνείς με τις θέσεις του - το ξέρω και δικαίωμά σου - αλλά η ευαισθησία του, η εργατικότητά του, η κοινωνική του παρουσία είναι δεδομένα και άξια τιμής.
Την 1η Δεκεμβρίου ξεκινάει το "Κίνημα Πολιτών" - ποιός νεώτερος και ποιός ενεργός πολιτικός έκανε ο,τιδήποτε τέτοιο χειροπιαστό για να τοποθετηθεί έναντι της τρέχουσας συγκυρίας; Και το κάνει ο Θεοδωράκης, στα 85 του! Ακόμα κι αν έχει μέσα σ' όλα συμπεριλάβει στην Διακήρυξη κάποιες θέσεις, με τις οποίες δεν θα συμφωνώ, πάλι θα του βγάλω το καπέλο για την ενεργητικότητα.
Εγώ παραμένω όχι τόσο φίλος του λαού αυτού αλλά θαυμάζω αρκετά στοιχεία όπως η αγάπη του για τη χώρα του. Αυτό ομολογουμένως μας λείπει.
Δε με εκπλήσει που στα 85 του θέλει να ιδρύσει κίνημα. Ο Μίκης επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Οι πολιτικές θέσεις του ήταν, και είναι, για κλάμματα. Πιάσε μια οποιαδήποτε παρέμβαση και θα το καταλάβεις. Το κίνημα πολιτών δεν ξέρω σε τι μπορεί να βοηθήσει. Η γενιά της οποίας ο Μίκης ηγήθηκε πνευματικά, έμαθε να κάνει μόνο αυτό. Κινήματα. Πορείες, καταλήψεις, διαδηλώσεις...Να λέει λόγια. Ατελείωτα λόγια. Λόγια κούφια (και πανάκριβα)!
Για την ηγεσία της χώρας, μετά την μεταπολίτευση, μπορούν να ειπωθούν πολλά. Έχει ευθύνες, αλλά είχε και ιστορικά χρέη να διευθετήσει...
Οι προηγούμενοι, όμως, οι γενιές που καθόρισαν το 50 και το 60, ανάλογα καθι με την πολιτική τους τοποθέτηση, πλήρωσαν άλλοι με αίμα και δάκρυα κι άλλοι με πολύ σκληρή δουλειά το στήσιμο της Ελλάδας, μετά τον πόλεμο. Δεν έχουμε δικαίωμα να λέμε ότι ήταν μόνον λόγια.
Όποιος ξέρει ότι η Ελλάδα βγήκε απολύτως κατεστραμένη κοινωνικά και οικονομικά από τον πόλεμο - σε αντίθεση με πολλές άλλες χώρες, ακόμη και με τις ηττημένες - όποιος ξέρει για τον διχασμό ή τις διώξεις, τις εξορίες, τις φυλακές, όποιος ξέρει τον αγώνα και της άλλης πλευράς ακόμα, των απλών μεροκαματιάρηδων, δεν μπορεί να λέει ότι η γενιά αυτή ήταν όλο λόγια...
Δεν έχεις άδικο. Έπρεπε να το είχα διευκρινίσει. Νομίζω όμως πως όταν μιλάμε για πνευματική ηγεσία του Μίκη μιλάμε καθαρά για τη Μεταπολίτευση.
Γενικά πάντως πιστεύω ότι είναι καλό να περιοριστούμε για τη μεταπολίτευση, ειδικά δε για την περιόδο από την Αλλαγή και μετά. Εκεί προσδιορίζω τη μεγάλη Χαμένη Ευκαιρία της χώρας αυτής.
Εν πάσει περιπτώσει νομίζω ότι κάποτε πρέπει να γίνει μία σοβαρή και ειλικρινή αυτοκριτική. Οι ευθύνες της γενιάς σας είναι τεράστιες.
Και όταν εγώ θέλω να καταλογίσω ευθύνες δε μπορώ παρά να κατηγορήσω πρωτίστως τους ηγέτες αυτής της γενιάς. Πολιτικούς, οικονομικούς και πνευματικούς.
Και λυπάμαι πολύ αλλά "εκεί απάνω" συναντώ και το Μίκη.
CsLaKoNaS,
Tea Party και ξερό ψωμί,κι εσύ καλό μας;;;
(Α!Κάποια στιγμή θύμησέ μας να κουβεντιάουμε για το κοινωνικοψυχολογικό υπόβαθρο του φαινομένου:"είμαστε μακριά-σε μια εγωπαθητική και ατομοκεντρική μετανάστευση-και όποιος μένει πίσω-είναι σκατάς-διότι εμείς-που είχαμε τη δυνατότητα-προχωράμε μπροστά-και γαία πυρί μιχθήτω εκεί πίσω-διότι για τα χάλια σας-φταίτε όλοι εσείς- οι άλλοι-εμείς είμαστε μακριά-το είπαμε αυτό-και κοιτάμε μόνο τη δική μας πάρτη-επίσης η σαρούλα Πέη-λιν καλά τα λέει-ότι για όλα φταίνε οι Κομμουνιστές-ζήτω λοιπόν η επιβίωση της ζούγκλας-εμείς με τα λεφτά του μπαμπά-πάμε μπροστά για καρακαριέρα-και σκατά να φάτε-εσείς οι έλληνες ιθαγενείς".
Ο-εξ όνυχος τον ΛέοντΑ.
(γκουχ) καλα μου φαινεται πως θα διακοψω τη συζητηση τωρα. Δε μπορω να κρινω το Μικη, γιατι δεν παρακολουθω πολυ τα τεκταινομενα, αλλα θαυμαζω τη μουσικη του. (Ασχετο - κατα τη δικη μου αποψη οι Αμερικανοι δεν ειναι χαζοτεροι των Ελληνων. Απλα τα σημεια αναφορας τους και ο τροπος χειρισμου των καταστασεων ειναι τελειως διαφορετικος του Ελληνικου,αυτο ειναι καποιες φορες καλο, καποιες αλλες οχι.)
H μεγάλη (πολύ μεγάλη) του προσφορά στην Ελλάδα ειναι ότι μόρφωσε τον κόσμο γιατί με τα τραγούδια του μας δίδαξε τους ποιητές μας.
Το υπόλοιπο συνθετικό του έργο μου ειναι σχεδόν άγνωστο και ό,τι έχω ακούσει που φαινεται από βαρετό έως άθλιο.
Η παρουσία του στην πολιτική από το 80 και μετά ειναι για γέλια. Ή για κλάμματα.
Λάκωνα, με την συζήτηση πάντα ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και συνοψίζω:
Τιμώ τον Θεοδωράκη απεριόριστα ως μουσικό. Αφήνω, όμως, στην άκρη το συμφωνικό του έργο, εν προκειμένω, καθ' όσον δεν είμαι διόλου βέβαιος για την σπουδαιότητά του - αλλά δεν είμαι κκαι ειδήμων!
Τον τιμώ και ως αγωνιστή, άνθρωπο, που δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται για ό,τι πιστεύει.
Μπορεί η μουσική του να μη είναι του γούστου κάποιου, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η μουσική του έχει πέραση στην μεγάλη πλειονότητα στην Ελλάδα και σε λαούς του εξωτερικού - ειδικά σε όσων η μουσική του λειτούργησε ως background για τους αγώνες τους.
Επίσης, μπορεί κάποιος να μη συμφωνεί με τις ιδέες του - ούτε κι εγώ τις ασπάζομαι όλες. Υποκειμενικό, λοιπόν, αυτό - αλλά η αγωνιστικότητα είναι δεδομένη και σπουδαίο στοιχείο για την ηλικία του, καθοριστικό για την συνολική του προσωπικότητα!
Για τα σημερινά Ελληνικά προβλήματα φταίνε όσο φταίνε οι κοινωνικοί, οικονομικοί και πολιτικοί ταγοί της μεταπολιτευτικής περιόδου. Δυσκολεύομαι να αποδώσω ιδιαίτερες ευθύνες στον Θεοδωράκη για όλ' αυτά, επειδή ήταν ένα φεγγάρι Βουλευτής του ΚΚΕ ή Υπουργός της ΝΔ. Δεν άσκησε ποτέ σπουδαία πολιτική επιρροή μετά την μεταπολίτευση ούτε είχαν μεγάλη πέραση διαχρονικά οι ιδέες του τα τελευταία 35 χρόνια.
Κοινωνικο-πολιτική δύναμη είχε, θα έλεγα, μάλλον στην δεκαετία του '60με την μουσική του δημιουργία και τους "Λαμπράκηδες", καθώς και στην διάρκεια της δικτατορίας, με τον αντιστασιακό του αγώνα στο εξωτερικό.
Κανείς δεν έχει διανοηθεί να τον συνυπολογίσει σε όσους ευθύνονται για την μεταπολιτευτική πορεία της Ελλάδας...
Ανώνυμε, από τα Tea Parties εμείς προτιμάμε τα πάρυ με ούζα!!!
;-)
DonnaBella, πεποίθησή μου σταθερή είναι πως δεν υπάρχουν συλλήβφην καλοί και κακοί, έξυπνοι και βλάκες λαοί. Ειδικά οι Αμερικανοί δεν είναι διόλου μα διόλου βλάκες... Απλώς λειτουργούν σε άλλες συνθήκες, έχουν άλλες ιστορικές καταβολές και άλλο συλλογικό σύστημα αξιών και προτεραιοτήτων. Μπορεί σε κάποιους Ευρωπαίους να φαίνονται ακατανότητα ή και ανόητα τα δικά τους, αλλά κάποιοι Αμερικανοί αντίστοιχα σκέπτονται για τους Ευρωπαίους.
Για τον Θεοδωράκη συμφωνούμε απολύτως!
;-)
ΣΠ, σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ - απλώς το καλλιτεχνικό του μέγεθος και η πολτική του παρουσία, έστω μέχρι το '80, μου εμπνέει τόσο σεβασμό, ώστε να μη μπορώ να θεωρήσω ντε και σώνει "για γέλια ή για κλάματα" τις ιδέες του από το '80 και μετά, όπως λες.
Σε τελευταία ανάλυση, έχουμε υποστεί όχι μόνον ιδέες αλλά και πράξεις πολύ πιο αμφιλεγόμενες από τους πολιτικούς μας, που πράγματι, κακή τη μοίρα και τη ψήφω μας, κυβερνούν και δεν μιλούν απλώς!!!
;-)
@Αστεροηδή
1. Η αγωνιστικότητα ως αυτοσκοπός είναι απλώς γελιότητα.
2. Δε χρειάζεται να είσαι πολιτικός για να είσαι ηγέτης. Πρέπει να κατάλαβεις ότι ο Μίκης ηγήθηκε και ακόμα ηγείται πνευματικά. Η μουσική του, μόνον, ήταν το κρατικό σήμα κατατεθέν μεταπολιτευτικά. Έχει συνεπώς, ως ηγέτης, πολύ μεγάλη ευθύνη για το χάλι που μας έχει βρει. Αυτό για να το στηρίξω με επιχειρήματα όμως πρέπει να κάνω ανάρτηση, και τώρα δεν έχω χρόνο.
2. Προσυπογράφω το σχόλιο της ΣΠ.
Δεν έγραψα πουθενά ότι η αγωνιστικότητά του είναι αυτοσκοπός - αλίμονον αν ήταν. Ήταν και είναι αγωνιστικότητα για σκοπούς ευγενείς, ανεξαρτήτως του εάν δεν τους αποδέχονται όλοι ως ορθούς...
Η μουσική του Θεοδωράκη εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ίσως κι από το
'80 ήδη, δεν ακούγεται ούτε στις συγκεντρώσεις, στις πορείες και στις διαδηλώσεις ούτε στα Φεστιβάλ των Κομματικών Νεολαιών ούτε στα Πανεπιστήμια, απ' όσο ξέρω. Άλλη μουσική νεώτερων "επαναστατικών" ή απλώς "Κομματικών" συνθετών ή ερμηνευτών επικρατεί.
Μην επιμένεις σ' αυτή την επιχειρηματολογική γραμμή, γιατί η Ελληνική πραγματικότητα την διαψεύδει. Η μουσική του στην Κρατική Τηλεόραση παίζεται μόνο σε νοσταλγικής ατμόσφαιρας εκμπομπές, στην δε ιδιωτική διόλου.
Αν προσυπογράφεις το σχόλιο της ΣΠ, σε μεγάλο βαθμό συμφωνείς και μ' όλους τους Έλληνες - απλώς δεν τόχεις συνειδητοποιήσει!!!
;-)
χάχαχα, να και η απάντηση στο κείμενο που αναφέρεις :
http://doncat.blogspot.com/2010/11/blog-post_30.html
:))
Ο άνθρωπος-σύμβολο...
Τι να πω - μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι!
Νοικοκύρη και αστό παλαιάς κοπής, όπως αυτοί που πρόφτασα και όπως αυτοί, από τους οποίους κατάγομαι, σε τελική ανάλυση, νοικοκύρη, λοιπόν, που θα τεμπέλιαζε από τα 40 του και θα κατηγορούσε κι από πάνω τους άλλους, που θάθελαν ή θα πάσχιζαν να κάνουν το ίδιο δεν έχω γνωρίσει άλλον!
Ωστόσο, το πρόβλημα των "Δήμου" όλου του κόσμου, που ο όντως ξύπνιος διαφημιστής διαστρεβλώνει, δεν είναι το ότι είναι υπέρ της ποιότητας, της εργατικότητας (των άλλων ασφαλώς!!!), αλλά το ότι κατηγορεί κι απαξιώνει την πατρίδα του και όλους τους άλλους πλην του ιδίου. Αυτό του προσάπτει κυρίως το άρθρο...
Βρε Αστεροηδή δεν καταλαβαίνω πως εννοείς την εργασία.
Αυτό που παράγει αυτός ο άνθρωπος, οι υπηρεσίες του, φαίνεται ότι "πουλάνε". Ότι έχουν κάποια αξία. Εν πάσει περιπτώσει υπάρχουν πρόθυμοι αγοραστές του προϊόντος του.
Δεν καταλαβαίνω πως από εκεί προκύπτει ότι αυτός ο άνθρωπος ζει εις βάρος των άλλων.
Ειλικρινά δλδ θέλω να μου το εξηγήσεις.
Δεν είπα ότι ζει εις βάρος των άλλων. Είπα απλώς ότι τεμπελιάζει, με την έννοια ότι μάζεψε τους καρπούς μιας επιτυχούς ολιγόχρονης σταδιοσρομίας στην διαφήμιση και την όποια οικογενειακή περιουσία και αποσύρθηκε από το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Ασφαλώς δεν ζει από τα γραπτά του - μη κοροϊδευόμαστε! Κανείς δεν έζησε ούτε ζει από τα πνευματικά δικαιώματα του γραπτού λόγου στην Ελλάδα, πλην του Γιάννη Ρίτσου και ενδεχομένως του Καζαντζάκη - σίγουρα των κληρονόμων του.
Το best seller του ήταν ένα και αυτό προ πολλών ετών, "Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας". Δεν πουλάει, λοιπόν... όχι υλικά, τουλάχιστον! Ποιός τον αγοράζει και πού; Στο τζάμπα μπλογκ ή στην τζάμπα Lifο;
Εν πάση περιπτώσει, δεν έχω αντίρρηση για ό,τι επέλεξε να κάνει. Δικαίωμά του και μπράβο του, που το καταφέρνει. Στόχω, όμως, πει πολλές φορές: κάποιος που έχει να δουλέψει στην παραγωγή, στην πραγματική αγορά κάπου 30-40 χρόνια απλώς δεν μπορεί να έχει άποψη έγκυρη γι' αυτούς, που δουλεύουν, δεν μπορεί να κατηγορεί τους πάντες και τα πάντα ως κατώτερούς του και κατώτερους των περιστάσεων. Δεν μπορεί να τα ξέρει όλα και να (αμπελο)φιλοσοφεί περί τα πάντα, προσκολλημένος στην προ 40ετίας πραγματικότητα, στην οποία μετείχε, και κλεισμένος σ' ένα σπίτι με γάτες! Απλό και ξεκάθαρο, νομίζω...
Άλλωστε και μόνο το άρθρο στο οποίο με παρέπεμψες, βγάζει ανάγλυφη την έπαρση του "ξερόλα" και του Ελληνάρα του "ξέρεις-ποιός- είμ'-εγώ-κι-άρπα-το-στην-μούρη- άμα-δεν-το-ξέρεις-ταπεινέ", την οποία καταγγέλλει στους άλλους.
Οι αληθινά σπουδαίοι στον τομέα τους ο καθένας, Λάκωνα, είναι σεμνοί και δεν ομιλούν ούτε καν υπαινίσσονται τίποτε για τον εαυτό τους...
Επαναλαμβάνω την ανάγκη να συζητάμε πρώτα "επί των επιχειρημάτων" και έπειτα "επί των ανθρώπων". Δηλαδή δέχομαι την κριτική που κάνεις στο Δήμου και στον κάθε Δήμου εφ' όσον έχεις πρώτα αντικρούσει τα ίδια του τα επιχειρήματα.
Το τελευταίο πολύ μου άρεσε.
"Οι αληθινά σπουδαίοι στον τομέα τους ο καθένας, Λάκωνα, είναι σεμνοί και δεν ομιλούν ούτε καν υπαινίσσονται τίποτε για τον εαυτό τους..."
Πολύ σωστά! Πάρα πολύ σωστά....Πάρα πάρα πολύ σωστά...
Ας βγάλουμε λοιπόν τώρα τα συμπέρασματά μας για τη σπουδαιότητα του Μίκη.
:)))
Ασφαλώς! Δεν τον άκουσα ποτέ τον Θεοδωράκη να λέει πόσο σπουδαίος είναι, να ανάγει τον εαυτό του σε σύμβολο ή σε ο,τιδήποτε άλλο. Δεν τον άκουσα ποτέ να κακολογεί την πατρίδα του - μια πατρίδα, που τον κυνήγησε για τουλάχιστον 2 δεκαετίες - ούτε όμως και να κολακεύει τον λαό. Μόλις προχθές, στην εκδήλωση, στην οποία αναφέρομαι, δήλωσε ενώπιον όλων ότι μονάχα 200 άνθρωποι έκαναν αντίσταση στην χούντα!
Οι άλλοι τον έχουν "μυθοποιήσει" - και δίκαια! - όχι ο ίδιος τον εαυτό του.
Μη συγκρίνουμε ασύγκριτα μεγέθη...
;-)
Αν έχεις προβλημα με την πολιτική ή πολιτιστική νομενκλατούρα της Ελλάδας, βρες άλλους στόχους. Ο Θεοδωράκης δεν ανήκει στην πολιτική τάξη με την στενή της έννοια, που είναι υπεύθυνη για πολλά τρέχονται και πολλά παρελθόντα δεινά, ενώ η πολιτιστική του προσφορά είναι τεράστια τόσο σε Ελληνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Φίλε Αστεροηδή, εδώ ακριβώς διαφωνούμε! Νομίζω πως όλη η πορεία του Μίκη δείχνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεσαι.
Νομίζω όμως πως η κουβέντα εξαντλήθηκε...
:)
Δημοσίευση σχολίου