Περί θεσμών "εν κινδύνω"...

Σε εποχές προϊούσας απονομιμοποίησης της Κρατικής εξουσίας σ' όλες της τις εκφάνσεις ο σεβασμός στους θεσμούς - ακόμα κι η απλή αναφορά σ' αυτούς - παύει σταδιακά να έχει ιδιαίτερη σημασία! Κάθε τι το θεσμικό ξεπέφτει λίγο-λίγο σε απλώς καθεστωτικό κι όλοι γνωρίζουμε ποιά είναι πάντα η τελική μοίρα των καθεστώτων και των θλιβερών εκπροσώπων τους, που λάθρα ζουν και σε διαρκή πανικό πολιτεύονται...
Ας μη ολοφύρονται, λοιπόν, όλως αιφνιδίως κάποια παπαγαλάκια της εξουσίας - πρώην επαναστάτες και πρώην ανένδοτοι αριστεροί, πρώην, τόσο πρώην, φευ, σε όλα και νυν τίποτε  - για την μια ή την άλλη κατάντια της έρμης τούτης πατρίδας, που κινδυνεύει, άκουσον-άκουσον,  όχι δα από άλλους, εγχώριους και εξωχώριους, αλλά μόνο και μόνο επειδή την ξεφτίζουν οι λογής-λογής "ανυπάκουοι" με τη μια ή την άλλη αφορμή.
Στο έλλειμμα δημοκρατίας και δικαιοσύνης μια κοινωνία έχει υποχρέωση να απαντήσει δυναμικά, με όποιον τρόπο μπορεί καλύτερα - ειδικά αν την κατηγορούν πως επέδειξε στο παρελθόν ανοχή εγκληματική!..