Εικόνες από την καρδιά της πόλης

Δεν ξέρω, μπορεί ο εγκέφαλος της πόλης νάναι κολλημένος στο Σύνταγμα - κολλημένος, δηλαδή, σίγουρα είναι, πού ακριβώς βρίσκεται, δεν ξέρω -  αλλά, πάντως, η καρδιά της πόλης χτυπάει στην Ομόνοια και στα πέριξ. Κάθε παλιός, γνήσιος Αθηναίος, μπορεί να το βεβαιώσει αυτό. Πάντα εκεί χτυπούσε. Εκεί δούλευαν οι πιο πολλοί και, μάλιστα, εκείνοι, στους οποίους κρεμόταν η λειτουργία της καθημερινότητάς μας, κι εκεί έκαναν τα ψώνια τους όλοι. Στην αγορά για κρέατα και λαχανικά, στα γύρω μαγαζιά για όλα υπόλοιπα, από μπαχαρικά και τυριά μέχρι υφάσματα και ρούχα και εργαλεία για το σπίτι. Εκεί ο Σταθμός του Ηλεκτρικού και οι αφετηρίες των λεωφορείων για τις πιο πολυάνθρωπες συνοικίες και τα προάστια.         

Την αφήσαμε πίσω μας αυτήν την περιοχή, όταν φύγαμε για καλύτερες επαγγελματικές διευθύνσεις ή για πιο αεράτες κατοικίες, στα Βόρεια, οι πιο πολλοί. Όμως, η καρδιά συνέχισε να χτυπάει, γιατί κάθε πόλη είναι οργανισμός ζωντανός. Όσο και να τον εγκαταλείπεις, δεν πεθαίνει. Όχι εύκολα, τουλάχιστον. Αλλάζει ρυθμούς, κανόνες, κώδικες, αλλά προσαρμόζεται κι επιβιώνει.
Στους δρόμους κάτω από την Ομόνοια κι ώς το ύψος της Πλατείας Κουμουνδούρου η ζωή συνεχίζεται. Μια ζωή διαφορετική ίσως, αλλά πάντα ζωή, ζωή συνεχής  και ακατάπαυστη πρωί-βράδυ και βράδυ-πρωί. Άλλοι άνθρωποι, άλλες φυλές φτιάχνουν μια ζωή πολύχρωμη, με άλλες μυρωδιές, άλλες γεύσεις, άλλες ομορφιές.    
Μια βόλτα, Σάββατο πρωί, στο κομμάτι της Αθήνας πίσω από το Δημαρχείο και προς την Κουμουνδούρου, μπορεί να σας δείξει σε πρώτο επίπεδο τις φυλές των ανθρώπων, που έχουν πλημμυρίσει την γειτονιά με την δική τους ζωή, αλλά, σε ένα δεύτερο και τρίτο επίπεδο θα διαπιστώσετε, επίσης, ότι διατηρούνται τα χαρακτηριστικά της γειτονιάς και της ζωής σε κοινότητα κι ακόμα ότι πολλοί, πάρα πολλοί Έλληνες μετέχουν αβίαστα πια στην κοινότητα αυτή, μοιράζονται συνήθειες, συχνάζουν στα ίδια εστιατόρια και μαγέρικα, δοκιμάζουν κι απολαμβάνουν τα ίδια φαγητά, συγχρωτίζονται χωρίς πρόβλημα κι επιφύλαξη.
Πολλοί ονομάζουν την περιοχή "γκέτο" - εγώ προτιμώ να την λέω "καρδιά της πόλης"... Γιατί αυτό ήταν και είναι πάντα!                

"Ψυρρή burning!" με τσαμπούνες και τουμπάκια: ο Κρίτων Αρσένης στην Αθήνα και στου Ψυρρή, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη...

Ο Κρίτων Αρσένης είναι ένα νέο παιδί, που το γνωρίσαμε το 2009, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου τον επέλεξε σε εκλόγιμη θέση για το Ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ.  Κάπως έτσι μπήκε στην ζωή μας μια φρέσκια φυσιογνωμία και απέκτησε αναγνωρισιμότητα, ταυτιζόμενος με βαθειές και ασυμβίβαστε οικολογικές ευαισθησίες. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι, ότι κάπως έτσι ο Κρίτων Αρσένης μπήκε στην Ευρωβουλή, μπήκε στην Ευρωπαϊκή καθημερινότητα, μπήκε, κυρίως, στην μύτη των "αγορών". 

Πολύ γρήγορα σήκωσε την φωνή του και κατάφερε να ακουστεί! Κατάφερε να δημιουργήσει πρόβλημα σ' όσους απεργάζονται τα χειρότερα για το περιβάλλον της Γηραιάς Ηπείρου, για τις θάλασσες και την ιερή Μεσόγειο, για τις Ελληνικές θάλασσες, που είναι συνυφασμένες άρρηκτα με την ταυτότητα και την μοίρα μας, για το νερό και τις ακτές μας.

Μια μαχητική προσωπικότητα, λοιπόν, εμφανίσθηκε την κατάλληλη στιγμή, για να δυσκολέψει ή να ανατρέψει τα σχέδια των πιο αδίστακτων εκμεταλλευτών των θεμελιωδών δημόσιων αγαθών, που έχουν απομείνει στην διάθεση και στην ζωή του Ευρωπαίου πολίτη. Και η προσωπικότητα αυτή έρχεται από την Ελλάδα, είναι συμπατριώτης μας, είναι παιδί νέο, που ζει κοντά μας, ανάμεσά μας, μοιράζεται τις αγωνίες μας - και γι' αυτό πολεμήθηκε όσο λίγοι τα τελευταία χρόνια ακόμα και μέσα από το ΠΑΣΟΚ, απ' όπου ξεκίνησε, αλά και σήμερα ακόμη, από μια μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, που τον θεωρεί ξένο σώμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι λοιδορήθηκε οριζόντια από τα Κομματικά κατεστημένα και από τα ΜΜΕ - από το εγνωσμένου ρόλου Protagon ώς το φανατικό ANTINEWS... Κάτι πολύ σωστό πρέπει να έχει κάνει, για να γνωρίσει τέτοιαν επιτυχία! Και αυτό το σωστό, ευτυχώς, αναγνωρίζεται από πάρα πολλούς συμπολίτες μας, που έσπευσαν να τον τιμήσουν χθες, 19/5/2014, δημιουργώντας μιαν ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα στο στενάκι της Αγίων Αναργύρων, στου Ψυρρή. Μουσικοί από τις Κυκλάδες ώς την Θράκη κι αυτοσχέδιοι, αυθόρμητοι, αυθεντικοί χορευτές και χορευταρούδες ήρθαν κι έβαλαν φωτιά στο οδόστρωμα, έξω από το "ΣΤΥΛ Καφέ"...
Κι αν αναρωτηθεί κανείς γιατί ειδικά όλοι αυτοί, δεν έχω παρά να σας πω πως ανάμεσα στα πολλά άλλα ενδιαφέροντα και πρωτοποριακά, που έχει κάνει ο Κρίτων Αρσένης είναι το ότι τα τελευταία χρόνια διοργανώνει κάθε χρόνο αποστολές παραδοσιακών Ελλήνων μουσικών, που παίζουν σκοπούς του τόπου μας στο Ευρωκοινοβούλιο, στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες, προβάλλοντας το πιο ριζικό κι ανεπιτήδευτο κομμάτι της Ελληνικής ταυτότητας, την ζώσα παράδοσή μας... Και βάζοντας φωτιά στους δρόμους της Ευρώπης, όπως ακριβώς τόκαναν και χθες στο κέντρο της Αθήνας!
Δεκάδες άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, ανώνυμοι κι επώνυμοι, που μοιράζονται τις ίδιες ευαισθησίες, έδωσαν ένα παρών αρμονικό, μελωδικό, πολύβουο, αισιόδοξο: Οι Ρεφενέδες από την Νάξο, ο Τάσος Αναστασίου, με το σπουδαίο έργο στην καταγραφή των μονοπατιών των Κυκλάδων, ο ακάματος νέας γενιάς μουσικολόγος Χάρης Σαρρής, καθηγητής στο πολύτιμο ΤΕΙ Παραδοσιακής Μουσικής της Άρτας (ναι, αυτό, που η καλή μας Κυβέρνηση θέλει να καταργήσει!) , η Σμαράγδα Διακογιάννη, η ψυχή πίσω από τις διοργανώσεις του Μουσείου Λαϊκών Οργάνων της Πλάκας, ο Γιώργος Γκελντής κι ο Βαγγέλης Σκιαδάς από την Πάρο, ο Θρακιώτης λυράρης Δημήτρης Αρβανίτης και άλλοι πολλοί, που ζουν κι ανασαίνουν παράδοση και την εμφυσούν και σε μας με πάθος.

Όσοι επιλέξουν αυτοδιάθεση και ελπίδα για την Ελλάδα, μέσα από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αξίζει τον κόπο να στηρίξουν με ένα από τους σταυρούς τους τον Κρίτωνα Αρσένη. Τον χρειαζόμαστε όλοι - Έλληνες και λοιποί Ευρωπαίοι πολίτες - και τον θέλουμε στην Ευρωβουλή, να κινείται, να μιλάει, να ενοχλεί μικρά και μεγάλα συμφέροντα, τις αγορές και τους ασύδοτους, που επιβουλεύονται την ζωή μας!..