"Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. Έτυχενα ’ναι τα χρόνια δίσεχτα· πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί·...
δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτιαξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.Καινούρια στην αρχή, σαν τα μωράπου παίζουν στα περβόλια με τα κρόσσια του ήλιου,κεντούν παραθυρόφυλλα χρωματιστά και πόρτες15γυαλιστερές πάνω στη μέρα·όταν τελειώσει ο αρχιτέκτονας αλλάζουν,ζαρώνουν ή χαμογελούν ή ακόμη πεισματώνουνμ’ εκείνους που έμειναν μ’ εκείνους που έφυγανμ’ άλλους που θα γυρίζανε αν μπορούσαν20ή που χαθήκαν, τώρα που έγινεο κόσμος ένα απέραντο ξενοδοχείο.
Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια,θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τουςκαμιά φορά, σα σταματήσω·...
ετοιμάζεται να ’ρθει να μ’ αποχαιρετήσει...... μια γυναίκα ελικοβλέφαρη βαθύζωνηγυρίζοντας από λιμάνια μεσημβρινά,35Σμύρνη Ρόδο Συρακούσες Αλεξάντρεια,από κλειστές πολιτείες σαν τα ζεστά παραθυρόφυλλα,με αρώματα χρυσών καρπών και βότανα,πως ανεβαίνει τα σκαλιά χωρίς να βλέπειεκείνους που κοιμήθηκαν κάτω απ’ τη σκάλα.
40Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις."
Γιώργος Σεφέρης "Κίχλη" Α' Το σπίτι κοντά στη θάλασσα
Γιώργος Σεφέρης "Κίχλη" Α' Το σπίτι κοντά στη θάλασσα
Με τίτλο εν μέρει δανεισμένο από στίχο του Γιώργου Σεφέρη, η λαογράφος Κα Βάνα Σαλταπίδα, ιδρύτρια και Πρόεδρος του Λαογραφικού Ομίλου "ΣΕΜΕΛΗ" της Βάρης, εμπνεύσθηκε και δημιούργησε μια μοναδική παράσταση, που αποτυπώνει την πορεία και τον ρόλο της της Ελληνίδας γυναίκας, διαχρονικά.
Η "Γυναίκα ελικοβλέφαρη, γυναίκα αγαπημένη" είναι η γνώριμη σε όλους μας γυναίκα μάνα, σύντροφος, αδελφή, κόρη. Η γυναίκα που ζει μαζί μας, που αλλάζει διαρκώς ρόλους στην πορεία της στην ζωή και στο πλευρό μας. Η γυναίκα, που είναι δημιούργημα του περιβάλλοντός της και εισακούει τις ανάγκες του, τα κελεύσματά του, που ανταποκρίνεται αγόγγυστα... Το ίδιο το περιβάλλον της είναι πολυσύνθετο, όχι μόνον γιατί έρχεται από πολύ παλιά στον χρόνο, όπως κάθε τι Ελληνικό, αλλά και γιατί έρχεται απ' όλες τις γωνιές του παλιού κόσμου, όπου εξαπλώθηκε ο Ελληνισμός, για να μαζευτεί στην συνέχεια, να "συρρικνωθεί' στο αρχικό του λίκνο, σε τούτη την ευλογημένη γωνιά της Μεσογείου, ξαναρχίζοντας από την αρχή, ξαναστήνοντας από την αρχή το σπίτι του. Σπίτι, που χτίστηκε με τα θεμελιώδη: Χρώματα, αρώματα, μυρωδιές, λαλιές και μουσικές από τις πατρίδες ιδιαίτερες, άλλες χαμένες ολότελα κι οριστικά, κι άλλες πάλι, που απλώς έμειναν πίσω, να πλέουν στο αρχιπέλαγος, να μιλούν με τους ανέμους των βουνοκορφών. Πατρίδες, που στοιχειώνουν, όμως, πάντα την μνήμη και διαμορφώνουν, τελικά, την μοίρα και την καθημερινότητα!
Η δημιουργός του έργου επέλεξε συνειδητά να προσεγγίσει το θέμα της γυναικείας μοίρας στον τόπο μας μέσα από αυτά τα στοιχεία της κοινής μας κληρονομιάς. Μουσικές, τραγούδια και χοροί της πατρίδας μας, διαχρονικές συνήθειες και ήθη, χαρακτηριστικές συμπεριφορές και πρακτικές, που διαπερνούν οριζόντια και κάθετα όλες τις κοινωνικές τάξεις και τα στρώματα, επιστρατεύονται γλυκά επί σκηνής και βοηθούν στην ανίχνευση της γυναικείας προσωπικότητας. Όλα τούτα μιλούν σε όλους μας, ξυπνάνε μνήμες, γεννούν νοσταλγία. Παρ' όλ' αυτά, όμως, εκείνο που τελικά πιο πολύ ανιχνεύεται δεν είναι μια Ελλάδα, που χάθηκε, αλλά μια Ελλάδα, που αναδύεται ξανά, που αναδεικνύεται και αναδεικνύει ό,τι καλύτερο και πιο αυθεντικό έχει στον κόρφο της.
Η μοναδική αυτή μουσικοχορευτική παράσταση, που έχει δοκιμασθεί ήδη στο Δημοτικό Θέατρο της Βάρης και στο Γρυπάρειο Πολιτιστικό Κέντρο της Μυκόνου, μεταφέρεται τώρα δικαιωματικά στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη (στην οδό Πειραιώς), την Παρασκευή, 20 Ιουνίου. Το σχήμα "Μουσικό Σεργιάνι" θα καλύψει ζωντανά το μουσικό μέρος, ενώ οι σολίστ και οι χορωδοί του Ομίλου "ΣΕΜΕΛΗ", επίσης ζωντανά, θα ερμηνεύσουν τα τραγούδια και θα χορέψουν.
Η βραδιά θα ανοίξει με διάλεξη πάνω στον ρόλο και την αέναη διαδρομή της Ελληνίδας γυναίκας από την παραδοσιακή , αγροτική κοινότητα μέχρι σήμερα από την λαογράφο, Κα Βάνα Σαλταπίδα, ενώ Η παράσταση θα προλογισθεί από τον Γιάννη Δ. Καρνεσιώτη, Νομικό και φωτογράφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου