Ένας λόγος για τον Πρόεδρο

Δεν θα είχα κανένα λόγο να γράψω κάτι θετικό για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Πρ. Παυλόπουλο...
Δεν νοιώθω κάποιαν ιδεολογική συγγένεια μαζί του, δεν με δεσμεύει το ότι τον πρότεινε το Κόμμα το οποίο ψήφισα, δεν τον θεωρώ την καλύτερη πολιτική επιλογή, που θα μπορούσε να κάνει οποιοδήποτε Κόμμα και οποιοσδήποτε Αρχηγός Κόμματος για το ύπατο αξίωμα.
Ωστόσο με ενοχλεί - πάντα με ενοχλούσε - η μικροψυχία. Και η υποκρισία...
Τόπαμε: ο κ. Παυλόπουλος, με την επιτυχή επαγγελματική και ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, δεν ήταν ούτε η καλύτερη ούτε και η πιο ευρέως αποδεκτή επιλογή πολιτικού ανδρός. Αλλά από το σημείο αυτό έως το να δημοσιεύονται ακραίοι λίβελλοι εναντίον του, μέσα σε λίγη ώρα από την ανακοίνωση της πρότασης του Πρωθυπουργού, η απόσταση είναι πάρα πολύ μεγάλη - και πάρα πολύ αχώνευτη, επίσης!
Ο κάθε πικραμένος θεώρησε σκόπιμο να δημοσιεύσει πρωτοφανώς απρεπή σχόλια ή και συχνά ασύστολα ψεύδη. Οι πολίτες όλοι επί 10 χρόνια δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ως Πρώτο Πολίτη της χώρας κάποιον, που, προφανώς ψευδόμενος, δήλωσε ανερυθρίαστα ότι δάνεισε ένα μεγάλο ποσό στον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου για να καλύψει το "πόθεν έσχες" του " και τις ύποπτες συναλλαγές ακινήτων της επονείδιστης εκείνης περιόδου. Ξαφνικά, όμως, επαναστατούμε γιατί δεν μπορούμε ούτε να μυρίσουμε από απόσταση έναν πολιτικό, που συνέχισε την γνωστή Ελληνική παράδοση των διορισμών στο Δημόσιο.
Δεν είναι αθώος πολιτικών κριμάτων ο κ. Παυλόπουλος, αλλά δεν είναι και υπεύθυνος για τις καταστροφικές φωτιές του 2007 - ο κ. Βύρων Πολύδωρας ήταν τότε αρμόδιος Υπουργός, αν δεν απατώμαι.
Δεν είναι άμοιρος πολιτικών ευθυνών για την κατάσταση στην Αστυνομία επί υπουργίας του ο κ. Παυλόπουλος, αλλά, πάντως, ήταν ο πρώτος και ο μόνος, που έσπευσε να υποβάλει παραίτηση, μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου - όπως, επίσης, ανέλαβε και την ευθύνη για την αμυντική στάση, που τήρησαν οι δυνάμεις ασφαλείας τον τραγικό και μακρόσυρτο εκείνο Δεκέμβριο του 2008. Η Αθήνα βίωσε εκτεταμένες καταστροφές, αλλά τουλάχιστον δεν χύθηκε άλλο αίμα, αίμα αθώων παιδιών εγκλωβισμένων ανάμεσα σε προβοκάτορες, πλιατσικολόγους και θερμόαιμους αστυνομικούς ή αγανακτισμένους πολίτες. Όσοι είτε τότε είτε και τώρα ακόμη έχουν εύκολη την κριτική για την στάση αυτή ας αναλογισθούν πώς θα τάθελαν να είναι τα πράγματα, αν είχαν την περίοδο εκείνη παιδιά τους στους δρόμους και τι ολοκαύτωμα σ' όλη την χώρα θα είχε ακολουθήσει, αν είχε απλώς ανοίξει κάνα κεφάλι πιτσιρικά.
Απ' όσο ξέρω, σ' όλη του την πολιτική πορεία ο κ. Παυλόπουλος μάλλον μόνο τούτο το σωστό έκανε, αλλά κι αυτό ακόμα του το αφαιρούν οι όψιμοι επαναστάτες κι οι φωτισμένοι. Του προσθέτουν εκ πολλαπλασιασμού και 1.000.000 προσλήψεις, διαιρούν κατά βούληση και βγάζουν μηδέν εις το πηλίκον. Ο κ. Παυλόπουλος ξαφνικά αποτέλεσε το επιφανέστερο παράδειγμα φαύλου πολιτικού και την επιτομή των δεινών της μεταπολίτευσης.
Λυπάμαι, αλλά δεν είναι έτσι, δεν είναι ο νέος Πρόεδρος το πιο μαύρο πρόβατο στην στάνη! Γνωρίσαμε τόσο πολλούς πολύ χειρότερους, με τους οποίους συναλλαχθήκαμε επανειλημμένα ως πολίτες - για να μην πω τίποτε πιο βαρύ - ώστε η αιφνίδια αυτή "σταύρωση" να δείχνει πως κάποιοι βρήκαν άλλοθι για την χρόνια ανοχή τους στα ανομολόγητα...                        
Το πιο ανεκδοτολογικό, όμως, δεν είναι οι αντιδράσεις των οψίμων ριζοσπαστών πολιτών στο διαδίκτυο, αλλά το γεγονός ότι ο royal prince της κατ' εξοχήν ρουσφετολογικής πολιτικής οικογένειας, που άμεσα ή έμμεσα σιτίζεται ολόκληρη κι ακέραια από τα Δημόσια Ταμεία, ο φέρελπις δελφίνος-μεσοτοιχία με τον κ. Χριστοφοράκο στην Τήνο, ναι, ώς κι αυτός ο προικοδοτηθείς από την Siemens με καφετιέρες και σιδερώστρες, ανέβηκε στα κεραμίδια για να στηλιτεύσει τον κ. Παυλόπουλο...
Ωραίες κολλεγιές έχουν κάνει οι κατήγοροι του επόμενου Προέδρου με πολίτες και πολιτικά στελέχη.
Και γι' αυτό είμαι στην άλλη πλευρά, μολονότι διόλου δεν θα τόθελα για τον συγκεκριμένο πολιτικό.
Κι αυτός είν' ο λόγος ο δικός μου για τον Πρόεδρο.