Καλώς ήρθατε στο 1963!..

Μέσα στον πανικό της, η παρούσα Κυβέρνηση έχει κατορθώσει, μεταξύ πολλών άλλων ανδραγαθημάτων, να κάνει τους μεγαλύτερους από μας σχεδόν 50 χρόνια νεώτερους, γυρίζοντας την Ελλάδα πίσω, στο 1963!
Ένα από τα χειρότερα πλήγματα στην δημόσια εικόνα μιας χώρας στο εξωτερικό είναι ο δημόσιος προπηλακισμός των ανώτερων και πιο προβεβλημένων αξιωματούχων της, ο εξευτελισμός τους από διαμαρτυρόμενους πολίτες ή από τα ΜΜΕ  - και αυτό είναι που βιώνουμε τελευταία: με τον κ. Πρωθυπουργό στο Βερολίνο, πριν από μιαν  εβδομάδα, με τον κ. Πάγκαλο, στο Παρίσι, πριν από 2-3 μέρες.
Είναι απορίας άξιον το πώς οι μαθητευόμενοι μάγοι μας έχουν διαρρήξει κάθε δεσμό με την κοινή λογική και πολιτεύονται, όχι μόνον αποτυγχάνοντας ως προς τους στόχους τους, αλλά και εξαγριώνοντας την κοινωνία, με την αμετροέπειά τους και με προσβλητικές δηλώσεις. Καθώς είναι οι ίδιοι βαρύτατα εκτεθειμένοι από την πολυετή θητεία τους στα δημόσια πράγματα, θα περίμενε κανείς ότι τουλάχιστον θα απέφευγαν προκλητικές δηλώσεις και δημόσιες εμφανίσεις σε μη ελεγχόμενους χώρους. Επιμένουν, όμως, με πείσμα και με απόλυτη άγνοια κινδύνου - και με αποτέλεσμα να εισπράττουν τακτικά το αντίτιμο της δημόσιας στάσης τους... διότι οι όποιοι αποδοκίμασαν τον κ. Πάγκαλο, στο Παρίσι, π.χ., τον πλήρωσαν απλώς με το ίδιο, το δικό του, νόμισμα των ύβρεων! Με την διαφορά ότι, κάνοντάς το στο εξωτερικό, προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη ζημιά στο κύρος του θεσμού, που εκπροσωπεί και στην Ελλάδα ως κρατική οντότητα και δημοκρατική χώρα.

Τηρουμένων των αναλογιών, η υπόθεση θυμίζει τις περιπέτειας της τότε βασίλισσας Φρειδερίκης, η οποία, αρνούμενη να εισακούσει τον πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, επέμεινε στην πραγματοποίηση μιας επίσκεψης στο Λονδίνο, τον Απρίλο του 1963, με αποτέλεσμα να υποστεί δημόσιο προπηλακισμό και πολιορκία στο Ξενοδοχείο Claridge's, από την Μπέττυ Αμπατιέλου και άλλους πολίτες, εξαγριωμένους με την πολιτική κατάσταση και το επίπεδο της δημοκρατικής λειτουργίας στην Ελλάδα.
Οι αναφορές στις εφημερίδες της εποχής ήταν ταπεινωτικές για την Ελλάδα - όπως ταπεινωτική είναι και σήμερα για την χώρα η εικόνα ενός Πρωθυπουργού, που λοιδορείται από φοιτητές ή γίνεται αντικείμενο ειρωνίας από δημοσιογράφους εντύπων β' διαλογής αλλά μεγάλης αναγνωσιμότητας, όπως η Γερμανική Bild. Δεν μπορεί παρά να θλιβόμαστε όλοι με τέτοια περιστατικά, που αντανακλούν σ' εμάς και στην κοινωνία μας ως σύνολο, εν έτει 2011. Δεν μπορεί παρά να απαιτούμε από τους καλώς ή κακώς εκλεγμένους εκπροσώπους μας περισσότερη κοινή λογική, περισσότερη σεμνότητα, περισσότερη σύνεση.

Κάποιος, λοιπόν, ας προστατεύσει εμάς από αυτούς και τους ίδιους από τον απερίσκεπτο εαυτό τους. Γιατί, ουσιαστικά, η αντιμετώπιση του κ. Πρωθυπουργού και άλλων Κυβερνητικών αξιωματούχων από τους ξένους δημοσιογράφους δεν αντανακλά παρά τα αποτελέσματα της προηγούμενης δυσφήμισης της χώρας από τους ίδιους στο διεθνές κοινό, ενώ οι ύβρεις που εκτοξεύθηκαν κατά του κ. Πάγκαλου δεν αποτελούν παρά επιστροφή των όσων έχει εκστομίσει στον αποστολέα τους.     

Για την ιστορία, όμως, και επειδή διαβάζουμε ότι είναι ανεπίτρεπτες τέτοιες αντιδράσεις πολιτών, ας σημειωθεί εδώ το σκεπτικό της αθώωσης ενός 16χρονου Κύπριου, ο οποίος είχε τότε συλληφθεί με την κατηγορία της εξύβρισης της Φρειδερίκης κατά τα επεισόδια έξω από το Claridge's.
Ο αστυνoμικός, που τον είχε συλλάβει, κατέθεσε ότι ο κατηγορούμενος «κρατούσε την χειρολαβή της θύρας του βασιλικού αυτοκινήτου και εφαίνετο ως να προσεπάθει να εισέλθει εις αυτό» στην συνέχεια χτύπησε το τζάμι του αυτοκινήτου, έδειξε στην βασίλισσα την πινακίδα του και χρησιμοποίησε «υβριστικάς φράσεις».
Ο Βρεταννός δικαστής σημειώνει, όμως, στην απόφασή του: «καταδίκη του νεαρού διαδηλωτή θα ήταν αντίθετη με την επικρατούσαν εις την χώραν ελευθερίαν του λόγου»… «Οιοσδήποτε πολίτης ημπορεί όχι μόνο να ομιλεί προς μίαν βασίλισσα , αλλά και να εκφράζει τας γνώμας του προς αυτήν με πινακίδας, έστω και αν αι γνώμαι είναι δυσάρεστοι δια την βασίλισσαν. Εις μίαν χώραν, εις την οποίαν υπάρχει πλήρης ελευθερία λόγου η πράξις του κατηγορουμένου δεν είναι αδίκημα».
Κλικ εδώ, για μια λεπτομερή περιγραφή των καθοριστικών γεγονότων του - μήπως όχι και τόσο μακρινού; -  1963, εντός και εκτός Ελλάδος...