Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Η Ύβρις...


Ο κόσμος είναι απλός...
Κι ο άνθρωπος γυμνός...
Γυμνός έρχεται, γυμνός αποχωρεί.
Κι ο καιρός, μετά τις πυρηνικές διαστάσεις του σεισμού της Ιαπωνίας, κατάλληλος - ξανά! - για να το θυμηθούμε αυτό. Και για να γίνει κάτι τούτη την φορά.
Ο πλανήτης κι οι άνθρωποι πάνω του έζησαν, επιβίωσαν, χιλιάδες χρόνια με τους υπάρχοντες φυσικούς πόρους, που, χάρις στην θαυμαστή οικονομία της Φύσης, μπορούν να ανανεώνονται όσο κι όπως χρειάζεται σε κύκλο αέναο κι αιώνιο. Οι φυσικοί αυτοί πόροι αρκούν για όλους, όπως για όλους, σ' όλον τον πλανήτη, δίχως εξαιρέσεις κι αποκλεισμούς, αρκεί ακόμα κι ο υλικός πλούτος - αν, εννοείται, δεν παρείσφρυε η απάνθρωπη μανία της υπερσυγκέντρωσης του πλούτου αυτού στα χέρια των ολίγων. Ολίγων Κρατών και ολίγων ατόμων, αντίστοιχα.
Η μανία αυτή της υπερσυγκέντρωσης, που χαριτωμένα ονοματίζεται "ανάπτυξη" για νάχει πίσω από πού να κρυφτεί, οδηγεί την Φύση, τον πλανήτη, τον άνθρωπο, σε τελική ανάλυση, στα όριά του κι έξω, πολύ πέρα, απ' αυτά... κι απολήγει συχνά σ' αυτό, που οι αρχαίοι ονόμαζαν "Ύβρι" και που συνεπαγόταν την "Νέμεσι".
Πριν από 40-50 χρόνια χρειαζόμασταν 30 μέρες για να φτάσουμε στην Αμερική, ενώ τώρα αρκούν 9-10 ώρες. Κι όμως δεν είμαστε ικανοποιημένοι, επιζητούμε να σπάσουμε το φράγμα του ήχου, να ταξιδεύουμε με ταχύτητες υπερηχητικές, να φτάνουμε σε 3-4 ώρες. Κι ακόμα δεν μας αρκεί να πετάμε απλώς, αλλά θέλουμε και αεροπλάνα διώροφα και τριώροφα, αεροπλάνα με μπαρ και κρεβατοκάμαρες.
Δεν αρκούν τα tankers, αλλά θέλουμε super tankers, που, αν ατυχήσουν, είναι τέτοια η έκταση της μόλυνσης, ώστε να είναι δύσκολη ή και αδύνατη η αντιμετώπισή της.
Δεν αρκούν για αναψυχή τα "απλά" κρουαζιερόπλοια, αλλά ναυπηγούνται κρουαζιερόπλοια με μήκος, ύψος και όψη ίσα με ένα οικοδομικό τετράγωνο της Κυψέλης, που σε περίπτωση ανάγκης δύσκολα εκκενώνονται εγκαίρως.
Άπειρα τα παραδείγματα κι οι αναλογίες των υπερβολών, που απαντούν σε φτιαχτές ανάγκες! 
Όλη αυτή η ανάπτυξη, όμως - η υπερανάπτυξη, καλύτερα - και οι οικονομίες (τερατώδους) κλίμακος απαιτούν όλο και περισσότερους φυσικούς πόρους, πέρα από τις δυνατότητες της οικονομίας της Φύσης και της διαδικασίες ανανέωσής τους, πέρα ακόμη κι από την Φύση καθ' εαυτήν, πέρα, κυρίως, από την δυνατότητα του ανθρώπου να διαχειρισθεί τις συνέπειες της υπερκατανάλωσης των φυσικών πόρων ή των ατυχημάτων. 

Σε μια χώρα, που με νωπές ακόμα τις μνήμες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, η πριν από 40 χρόνια κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Φουκισίμα μου φέρνει πιο πολύ σε Ύβρι κι όχι τόσο σε αναγκαία ανταπόκριση σε πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες. Κι αν η Νέμεσις χτυπάει τώρα τους δυστυχείς Ιάπωνες, τα μαθήματα από την καταστροφή αυτή μπορούν και πρέπει να αφορούν όλους εμάς τους υπόλοιπους...
                            

9 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ωραίο άρθρο. Ωστόσο, μου φάνηκε πως κάπου φτάνει στο σημείο να ενοχοποιεί την ίδια την ανάπτυξη και τον τεχνικό πολιτισμό. Κι όμως ο τεχνικός πολιτισμός είναι υπεύθυνος για την αύξηση του προσδόκιμου, για μια πιο ευτυχισμένη κι ασφαλέστερη ζωή με ανώτερο βιοτικό επίπεδο και περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Ένα συμβάν δεν μπορεί να μας οδηγεί στην άρνηση ουσιαστικά του τεχνικού πολιτισμού.

Σαφώς κι εγώ είμαι κατά της πυρηνικής ενέργειας, αλλά στο όνομα των πυρηνικών ατυχημάτων, δεν ξεχνώ και όσα πρόσφεραν στην βελτίωση της ζωής μας.

ασωτος γιος είπε...

οπως παντα θαυμαζω τη γραφη σου και την ουσια της
αυτο που συνεβη εκει αφορα ολους μας αλλα λιγοι θα παρουν το μηνυμα.
Να μαστε τυχεροι στη χωρα αυτη που ιστορικα εχουν γινει μεγαλοι σεισμοι να μη ξανασυμβει κατι
αν και τραγικα η ιστορια κανει κυκλους

Hfaistiwnas είπε...

Πραγματικά είμαστε τόσο υπερόπτες και τόσο μικροί μπροστά σε όσα ακολουθήσουν της υπερβολής μας..

orfia είπε...

Δεν παιρνουμε μαθηματα τελικα οι ανθρωποι απο τις καταστροφες που γινονται σε ολοκληρο τον πλανητη. Αναρωτιεμαι, ολοι αυτοι που παιρνουν τις αποφασεις για ολα τα τερατωδη στο ονομα της αναπτυξης, δεν θα πληγουν σε μια καταστροφη? Νομιζουν οτι ειναι αθανατοι? μα ολοι σε ενα καζανι βραζουμε. Αυτοι που αποφασιζουν για τα πυρηνικα εργοστασια πως θα γλυτωσουν απο μια πυρηνικη καταστροφη? Ο ανθρωπος τελικα ειναι ο χειροτερος εχθρος του εαυτου του. Καλο βραδυ.

nikos είπε...

Και το κακό είναι ότι μοιάζει με δρόμο χωρίς επιστροφή. Όμορφες λέξεις, μα με τι ουσιαστικό περιεχόμενο: ανάπτυξη, παραγωγικότητα, ελευθερία χωρίς όρια, πραγματοποίηση ονείρων, κ.α.

Unknown είπε...

How more is enough?

katrine είπε...

..και το χειρότερο είναι πως ανά το κόσμο οι "απλοί" θεατές της φρίκης, κάνουμε συζητήσεις και διαπιστώσεις. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτό που έλεγαν παλαιότερα οι σοφότεροι: "Όταν χτυπάει η συμφορά την πόρτα του διπλανού σου, περίμενε να χτυπήσει και τη δική σου!!"

Kαλημέρα Γιάννη μου

7Demons είπε...

Respect.

ΣΠ είπε...

H πορεία προς την πυρηνική ενέργεια είναι αναποφευκτη. Το αν θα παραμείνουμε στη σχάση ή θα προχωρήσουμε στη σύντηξη (οπως κάνει ο ήλιος) ειναι θέμα χρόνου

 
GreekBloggers.com