Τεχνοκράτες και πολιτικοί

Σ' όλη την διάρκεια του Ελληνικού δράματος, οι ξένες πολιτικές ηγεσίες και τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης απορούσαν γιατί το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν συνεργάζεται με την Κυβέρνηση.
Χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο, θεωρώ ότι η άρνηση συνεργασίας, στην βάση επί μέρους διαφωνιών βαπτισμένων "διαφορετικό μείγμα πολιτικής" και "αναπτυξιακός προσανατολισμός των μέτρων, ήταν απλώς το πρόσχημα ώστε η Αξιωματική Αντιπολίτευση να παραμείνει, ως ώφειλε, η χρυσή εφεδρεία του πολιτικού συστήματος και να αποτελέσει την άμεση εναλλακτική λύση, είτε όταν θα ερχόταν η ώρα των Εκλογών είτε στην περίπτωση που τα λάστιχα της Κυβέρνησης θα κλάταραν όλα μαζί - όπως κι έγινε!
Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε το γιατί και το πώς, ο τόπος βρέθηκε όχι με μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ή Εθνικής Συνεργασίας, όπως συνεζητείτο το βράδυ της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης, αλλά απλώς και αιφνιδίως, πριν ο αλέκτωρ του Σαββάτου λαλήσαι τρις, με μια Κυβέρνηση τρικομματική και, εν συνεχεία, με Πρωθυπουργό επιβεβλημένο έξωθεν του πολιτικού συστήματος. Σοφόν το σαφές!

Όσοι, λοιπόν, ρωτούσαν τόσον καιρό γιατί δεν συνεργάζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση έθεταν - εν γνώσει τους ή όχι - λάθος ερώτημα, με συνέπεια να λαμβάνουν λάθος απαντήσεις ή απαντήσεις, που ενέτειναν την σύγχυση. Το σωστό ερώτημα θα ήταν γιατί δεν συνεργάζεται η κοινωνία, γιατί δεν πείθεται, γιατί δεν συναινεί... Κανείς δεν το έθεσε και, ακόμη περισσότερο, κανείς δεν προσπάθησε να κάνει την κοινωνία να συναινέσει, μέσα από την λήψη εκείνων των μέτρων, που θα ήταν κοινωνικά δίκαια, εύλογα, αποτελεσματικά. Με συνέπεια την κορύφωση των λαϊκών αντιδράσεων, μ' αφορμή τις εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου...    

Η τακτική περιθωριοποίησης της κοινωνίας ακολουθήθηκε ανενδοίαστα και κατά τις διαδικασίες εξεύρεσης  νέου Κυβερνητικού σχήματος. Περιφρονήθηκαν προκλητικά όλες οι διατάξεις του Συντάγματος, που ορίζουν τι συμβαίνει σε περίπτωση παραίτησης Πρωθυπουργού ή Κυβέρνησης. Δεν κλήθηκε η Κοινοβουλευτική Ομάδα της πλειοψηφίας να εκλέξει και να υποδείξει νέο Πρωθυπουργό, δεν τηρήθηκε καμμία διαδικασία διερευνητικών συσκέψεων πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στο φως της ημέρας, δεν επιζητήθηκε η ευρύτερη πολιτική συναίνεση. Ο τραγέλαφος, που βιώσαμε επί μία εβδομάδα, ήταν φυσική συνέπεια της καταστρατήγησης του Συντάγματος, που σκοπό είχε να κρατήσει την κοινωνία στο απόλυτο περιθώριο των τεκταινόμενων στο παρασκήνιο - και από την άποψη αυτή θεωρώ σφάλμα την αποχή των Κομμάτων της Αριστεράς, που θα μπορούσαν και θα ώφειλαν να απαιτήσουν από μιας αρχής την πιστή τήρηση του Συντάγματος και οπωσδήποτε να παραστούν, έστω και όταν στο τέλος εκλήθησαν, και να καταγγείλουν τόσο τις διαδικασίες όσο και τα αποτελέσματά τους.

Η περιθωριοποίηση, η περιφρόνηση, η κατατρομοκράτηση της Ελληνικής κοινωνίας, δύσκολα  προοιωνίζονται κάτι καλό για την χώρα και για την Κυβέρνηση του αρχιτέκτονα των Greek Statistics, κ. Παπαδήμου. Η μια κάποια αρχική ευφορία, λόγω της απαλλαγής από τον διαρκώς ψευδόμενο και ανεπαρκή τέως Πρωθυπουργό, θα δώσει μάλλον σύντομα την θέση της σε μια ρεαλιστικότερη αποτίμηση των εξελίξεων και η κοινωνία θα βρεθεί πάλι απέναντι.
Ίσως, στο κλίμα αυτό, η Αριστερά να δρέψει πλούσιους καρπούς - ειδικά αν ενωθεί πρόσκαιρα, προκειμένου να αποτραπεί η σχεδιαζόμενη λαίλαπα - αλλά το ζητούμενο δεν είναι ακριβώς αυτό. Το ζητούμενο δεν είναι η άμυνα και ο αρνητισμός, αλλά η εποικοδομητική ισορροπία του συστήματος, η εκπόνηση ουσιαστικών και πειστικών εναλλακτικών λύσεων, που θα μπορούν να συνεγείρουν την κοινωνία και να την ωθήσουν μπροστά.
Οι "τεχνοκράτες" δεν είναι διόλου βέβαιο ότι το μπορούν.
Συνήθως διεκπεραιώνουν απλώς μιαν εντολή - και όχι πάντα προς την κατεύθυνση, την οποία επιτάσσει ή επιθυμεί η κοινωνία.

Σε τελευταία ανάλυση, τα πολιτικά πρόσωπα, καλά ή κακά, αναδεικνύονται, οι τεχνοκράτες μόνον υποδεικνύονται!