Από Σαντορίνης άρξασθε...

Δεν είναι λίγα τα αδύνατα σημεία του Ελληνικού Τουρισμού, αλλά οπωσδήποτε μια πολυσήμαντη Αχίλλειος πτέρνα του είναι η έλλειψη επαρκών και αξιόπιστων διανησιωτικών συνδέσεων.   

Το ζήτημα δεν αφορά μόνον στην τουριστική εξυπηρέτηση και ανάπτυξη, αλλά έχει και κοινωνικές ή ευρύτερα οικονομικές επιπτώσεις, από την στιγμή που οι νησιώτες δεν μπορούν εν έτει 2015 να μετακινηθούν με στοιχειώδη αμεσότητα και ευκολία από το ένα νησί στο άλλο για λόγους υγείας, για να προωθήσουν τα τοπικά τους προϊόντα, να λύσουν ένα πρόβλημα με την Δημόσια Διοίκηση ή να παραστούν σε δικαστήριο. 

Πολλά χρόνια συζητάμε για ανάπτυξη τοπικών δικτύων υδροπλάνων, αλλά τα νησιά ακόμα δεν έχουν δει ούτε πτερύγιο, κι οι νησιώτες πρέπει να χάσουν μια και δυό μέρες ή να γυρίσουν το μισό Αιγαίο, για να διευθετήσουν μιαν υποχρέωση ή μια δουλειά, που απαιτεί μετακίνηση από το δικό τους μικρό νησί σε κάποιο "μητροπολιτικό" νησί και διοικητικό κέντρο,

Το πρόβλημα, φυσικά, είναι ακόμα εντονότερο για τον μέσο τουρίστα, που έχει μεθύσει με τα διαβάσματα για τα υπέροχα Ελληνικά νησιά και ξεκινάει επί τέλους κάποια στιγμή από την άκρη του κόσμου, περιμένοντας να δει όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά μέσα στον δεδομένα περιορισμένο χρόνο, που διαθέτει, και με βάση τον οικονομικό προϋπολογισμό του. Καταπλέοντας, όμως, στην γαλάζια χώρα μας, διαπιστώνει ότι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό κι ότι συχνά, για να γυρίσει τα νησιά, που τόσο θάθελε να στριμώξει στο πρόγραμμά του, πρέπει να χάσει πολύτιμες μέρες στα ταξίδια ή να επιστρέφει στον Πειραιά και να ξαναξεκινάει,

Καθώς θυμάμαι ότι πριν από 4 μόλις χρόνια, μου χρειάσθηκαν περισσότερες από 12 ώρες ταξίδι με ένα πλοίο άγονης γραμμής, για να πάω σε έναν γάμο από την Μύκονο στην Σαντορίνη, δεν μπορώ παρά να καλωσορίσω την πρωτοβουλία των Σαντορινιών Λεμβούχων να δρομολογήσουν λίαν ευπρόσωπα σκάφη, δημιουργώντας τοπικές συνδέσεις ανάμεσα σε πανέμορφα μέρη, όπως η ίδια η Σαντορίνη, η Μύκονος, η Μήλος, η Ίος, η Φολέγανδρος, η Ανάφη, η Σίκινος, η Αμοργός, τα Κουφονήσια... 

Και μόνο να τα γράφει ή να τα ψιθυρίζει κανείς όλα τούτα τα ονόματα φτάνει για να πλημμυρίζει η ψυχή του Ελύτη και να μεθάει με χρώματα, σχήματα κι αρώματα Καλοκαιριού Ελληνικού! Ξωκλήσια, αγριολούλουδα και βότανα, σπιτάκια κυβόσχημα κι άλλα σπιτάκια υπόσκαφα, απόκρυφα ακρογιάλια, απολαύσεις της γεύσης σπάνιες, σαν ν' αναπηδούνε χαρωπά στον αφρό του κύματος, να μας χαιρετούν και νάρχονται πιο κοντά μας. 

Αυτό περίπου καταφέρνουν με τα υπέροχα σκαριά τους οι Σαντορινιοί θαλασσινοί φέτος. Ξεκινάνε με τρία σκάφη, το Κάπταιν-Κούλης, αφιερωμένο σ' έναν ιστορικό Έλληνα καπετάνιο, τον Γαρμπή, εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο στο καρνάγιο της Σαντορίνης, και τον Ορφέα, αφιερωμένο στην μυθολογική, θρησκευτική και μουσική ιστορία της Ελλάδας.  

                     

Κι όσο βέβαιος είμαι πως πολλοί, πάρα πολλοί, τουρίστες θα τους ευγνωμονούν για την διευκόλυνση, άλλο τόσο ελπίζω να βρεθούν κι άλλοι νησιώτες από άλλα νησιά κι από άλλες θάλασσες να τους μιμηθούν και να συγκροτηθεί έτσι ένα αξιόπιστο διανησιωτικό δίκτυο, που θα φέρει "παντρέψει" ανθρώπους, πράγματα και δραστηριότητες σε ένα σύνολο ενιαίο και μοναδικά Ελληνικό.
Καλή αρχή σε όλους!..