Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Από το "ευ ζην" στο "ευ-φυώς ζην" - καιρός ήτανε!


Πολλά χρόνια κράτησε η εκστρατεία να μας πείσουν όχι μόνο για το τι πρέπει να μας αρέσει αλλά και για το ότι η ευτυχία βρίσκεται στα πολλά και στα μεγάλα, στα όλο και περισσότερα όλο και μεγαλύτερα, στα όλο και ακριβότερα.
Μεγαλύτερα σπίτια, μεγαλύτερα αυτοκίνητα, μεγαλύτερα πούρα - χμμμ... τώρα που το σκέπτομαι μόνο οι γυναίκες έπρεπε νάναι μικρότερες ή, έστω, να φαίνονται... Α, κι οι μερίδες του φαγητού στα καλά εστιατόρια: όσο πιο μικρές τόσο πιο ακριβές!

Με τέτοιο βομβαρδισμό για το τι ακριβώς είναι το "ευ ζην" πήγαμε να ξεχάσουμε πως η απόλαυση κι η ευτυχία ξεκινούν από μέσα μας. Αν δεν έχουμε μέσα μας τα εργαλεία για την διάκριση του "ευ ζην" δεν θα το βρούμε ποτέ στα έτοιμα, στο μπούκωμα με πολλά αποκτήματα, στο θάμπωμα από τα ακριβά κι ανώφελα.
Δεν πείσθηκα ποτέ πως μια ζωή τοποθετημένη σε βιτρίνα γυαλιστερή είναι αναγκαστικά και ζωή ευτυχισμένη. Δεν πείσθηκα πως είναι απόλαυση ζηλευτή η διαμονή σ' ένα ξενοδοχείο τέτοιων και τόσο πολυτελών παροχών, που, έτσι και τις χρησιμοποιήσεις, δεν θα βγεις ποτέ να βολτάρεις ξυπόλητος με παλιοκαιρισμένη βερμούδα στην ακροθαλασσιά, να φας πάνω στο κύμα χωρίς να στομώνεται το βίωμα από τα περίσσια πιάτα, τα περίσσια ποτά, τις περίσσιες υπηρεσίες.

Το "ευ ζην" είναι πρωτίστως θέμα προσωπικής νοημοσύνης, συναισθηματικής κι εγκεφαλικής. Μπορεί να βρεθεί μέσα σε κάθε στιγμή, σε κάθε συνθήκη, σε κάθε περιβάλλον, μπορεί νάναι μια αγκαλιά ειλικρινής, μια πάνινη πολυθρόνα με θέα στο φως και στα χρώματα του Αιγαίου, μια βαθειά πράσινη ανάσα οξυγόνου στο βουνό, ένα τραπέζι που γέρνει στην αμμουδιά, ένα μπουκάλι μπύρα, που μοιράζεται, κι ένα τσιγάρο - μονάχα ένα, γιατί άλλο μπορεί να μη υπάρχει - που τρέχει από χείλη σε χείλη.
Όλ' αυτά κι άλλα πολλά ακόμη, όπως τα νοιώθει ο καθένας, μπορεί νάναι "ευ ζην", μια στιγμή καλοπέρασης, που κοντοστεκόμαστε και την ζούμε, που φροντίζουμε ν' απέχει από την επόμενη, για να μη χάσουμε ούτε την γεύση αλλά ούτε και την επίγευσή της.

Το "ευ ζην", λοιπόν, ανάγκη πάσα και επείγουσα να αναχθεί σε "ευ-φυώς ζην", στους δύσκολους καιρούς, που έχουμε μπροστά μας. Κι αυτό σκέπτομαι ως άξονα ενός καινούριου blog, που στόχο θάχει να αποκαλύψει , με κριτήριο υποκειμενικό, μέρη, που μπορούν να μας το προσφέρουν - αλλά κι εκείνα τα άλλα, που νομίζουν ότι μπορούν ακόμη να μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες!..

Υ.Γ. 1.: Προτάσεις και υποδείξεις από τους αναγνώστες ευπρόσδεκτες.
 
Υ.Γ.2 : Οι σκέψεις αυτές γεννήθηκαν, καθώς διάβαζα την χθεσινή ανάρτηση του φίλου "Man laying down" κι έγραφα, κατόπιν, το σχόλιό μου. Τον ευχαριστώ!    

20 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εξαιρετικό άρθρο, αγαπητέ. Τέλειο.

Margo είπε...

Διαβάζοντας το κείμενό σου Asteroid θυμήθηκα ένα πολύ καλό μίνι φιλμάκι του Κωνσταντίνου Πιλάβιου "μικρές χαρές" το οποίο λάτρεψα για όλα αυτά που περιγράφεις. Θα το βρεις εδώ αν δεν το γνωρίζεις.
http://vimeo.com/8033660

Υπέροχη ιδέα το νέο σου blog, καλή αρχή!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Δείμο μου, σ' ευχαριστώ!
Καιρός να κάνουμε πραγματικά την κρίση ευκαιρία κι όχι μόνο να το λέμε.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ναι, ναι, Margo... το ξέρω κι ευχαριστώ που μου το θύμισες!
Ζώντας εκεί όπου ζεις, ξέρεις από πρώτο χέρι για τι μιλάω, αλλά ξέρεις, επίσης, πως ακόμη κι εκεί υπάρχουν μικρές οάσεις, ευκαιρίες για ανάταση, ανθρώπινη χαρά γνήσια, κοινή λογική στις τιμές...
Θάθελα να τα βγάλουμε στο φως όλα αυτά, να μιλήσουμε, να προβάλουμε το έντιμο, να υποδείξουμε την κοροϊδία...

ELvA είπε...

Kαλη ιδεα και ισως με το να προβαλλουμε καποιες σωστες και ξεχασμενες αξιες να θυμηθουμε παραλληλα και ποιοι μας τις στερησαν και τις στερουν ακομα..(ειδες, το παω σιγα-σιγα να μη...ξεχνιομαστε κιολας για τους πραγματικους ενοχους,σωστα Αστεροειδη μας;)

Νο mercy for the wicked!

Καλη αρχη! ;)

tovenito είπε...

ποτέ δεν πίστεψα ότι το χρήμα φέρνει την ευτυχία. το χρήμα είναι το μέσο και όχι ο αυτοσκοπός της ζωής.
βέβαια, κανείς δεν είπε όχι στα εκατομμύρια ενός τζόκερ πχ., αλλά οι απλές καθημερινές εικόνες και στιγμές είναι αυτές που σε κάνουν και εκτιμάς τη ζωή, όχι τα πολλά μηδενικά στο λογαριασμό σου..

aKanonisti είπε...

Υπέροχη ιδέα!!!!
Εύχομαι να πάει καλά!!!!

:-)))

Hfaistiwnas είπε...

Σωστό σε βρίσκω! Πρέπει να βρούμε που βρίσκεται η ζωή, γιατί μάλλον την χάσαμε τη μπάλα..
Καλή αρχή με το νέο μπλόγκ!!!

Ephemeron είπε...

Καλη αρχη!

La Gigi είπε...

εγώ πάλι πιστεύω ότι όλα χρειάζονται και σε όλα καλό είναι να υπάρχει ένα μέτρο, κυρίως για να μπορείς να εκτιμάς τα μεν και τα δε. οι αφορισμοί, οι αποκλεισμοί και οι υπερβολές προς όποια κατεύθυνση μου φαίνονται γενικά κάπως...
καλή αρχή στο καινούριο μπλογκ :)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Πώς θα μπορούσες να κάνεις αλλιώς εσύ, Elva; Είσαι σταθερή αξία εσύ!
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Δεν τα βάζω με το χρήμα, tovene592 - προς Θεού - ούτε με τον πλούτο.
Το ζήτημα με το χρήμα έγκειται στο πώς το αξιοποιεί κανείς και το μόνο, που ξέρω σίγουρα, είναι ότι όποιος, έχοντας πολύ χρήμα, μπουκώνει τον εαυτό του δεν ευτχαριστιέται τελικά τίποτε και οπωσδήποτε δεν επεξεργάζεται, δεν προλαβαίνει να επεξεργασθεί, τίποτε από τα καλά, που του πέσανε, που αποκτά!
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Μακάρι να πάει καλά, Ακανόνιστη, αλλά να βοηθήσεις κι εσύ με ανταποκρίσεις από την Β. Ελλάδα!!!
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ευχαριστώ, Ηφαιστίωνα!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ευχαριστώ, Εφήμερε!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Μελισσούλα, στο μέτρο πιστεύω κι εγώ. Τίποτε δεν απορρίπτω κι όλα ΄μπορούν να έχουν την χάρη τους, στην σωστή δοσολογία... αλλά και στην σωστή τιμή, γιατί πέρασε ο καιρός του "δήθεν" κι οι νέες περιστάσεις μας επιβάλλουν να μετράμε διπλά.

STELIOS PENTARVANIS είπε...

καλή επιτυχία στο νέο μπλόγκ φίλε Asteroid και στο λέω μέσα από την καρδιά μου,γιατί πιστεύω ότι όλα χρειάζονται και όλα είναι απαραίτητα σε αυτή τη ζωή. Από το παιδάκι στη σχάρα και τον σωστό ντολμά μέχρι το τεράστιο πούρο και το new style sashimi σωλομό, μαριναρισμένο σε γιούσου (μια πολύ αρωματική ποικιλία Γιαπωνέζικου λάιμ).

CsLaKoNaS είπε...

Η ιδέες που πραγματεύεσαι είναι κατά βάση σωστές.

Το μόνο προβληματικό σημείο είναι ότι από το κείμενό σου μπορεί κάποιος λανθασμένα να σκεφτεί ότι η οικονομική κρίση προέκυψε από την υπερκατανάλωση.

Η κατανάλωση προιόντων είναι πάντα ένας σοβαρός δείκτης κοινωνικής ευημερίας.

Το κείμενό σου λοιπόν δε νομίζω ότι θέλει να αποκρούσει αυτόν τον ισχυρισμό. Μιλάς για την ποιότητα των αγαθών προς κατανάλωση και σε αυτό με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Κι εγώ τα θέλω όλα, φίλε Wrong Man, και συμφωνούμε απολύτως.
Σημειώνω μόνο πως τα θέλω για μένα, για να τα απολαμβάνω εγώ, αν και όσο τα απολαμβάνω, κι όχι για να με βλέπουν οι άλλοι να τα απολαμβάνω. Κι ακόμη σημειώνω πως τα θέλω στην σωστή τους ώρα και στην σωστή τους τιμή.
Νοιώθω βέβαιος ότι καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...

Από την άλλη πλευρά, ό,τι θα γράφω εγώ στο νέο blog δεν θάναι κριτική, που να ξεπερνά τα όρια του απλού "μ' άρεσε, ή δεν μ' άρεσε". Το θεωρώ απολύτως θεμιτό αυτό - έχω κάνει πολύ μεγάλη κουβέντα με τον Αθήναιο παλιότερα για το θέμα του ώς πού μπορεί να φτάσει η άποψη ενός απλού πελάτη και μη ειδικού στην γαστρονομία. Και η έμφαση θα δίνεται, βέβαια, στον συσχετισμό ποιότητας-τιμής.

Το sushi δεν θα το προσβάλω - υπόσχομαι! Ομοίως και το risotto σου - εκτός κι αν μου το χρεώσεις υπέρμετρα!!!
:-)))

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Λάκωνα, θα διαφωνήσω ώς έναν βαθμό. Ή, μάλλον, θα διευκρινήσω...
Ο άξονας της θεματολογίας του νέου blog - δηλαδή, η άρνησή μου στο να να μου πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες κάποια "ιδρύματα" ή στο να μου "επιβάλουν" συγκεκριμένο lifestyle κάποια έντυπα - αποτελεί αγαπημένο μου θέμα από παλιά. Στο παλιό μου blog είχαν γίνει θρυλικές συζητήσεις, που έμειναν στην ιστορία της Ελληνικής blogόσφαιρας!!!
Από την άποψη αυτή, το νέο blog δεν συνδέεται κατ' ανάγκην άμεσα με την τρέχουσα κρίση, αλλά απλώς με την κοινή λογική, που, ωστόσο, όλοι οφείλουμε να δείχνουμε από εδώ και πέρα, έτσι κι αλλιώς.

Από την άλλη πλευρά, η υπερκατανάλωση, στον βαθμό, που δεν αντανακλά ούτε την πραγματική μας οικονομική κατάσταση ως ατόμων, ως κοινωνίας, ως Κράτους, ούτε και την παραγωγική μας επίδοση και αυτάρκεια, ασφαλώς και συνδέεται με την κρίση και τροφοδοτεί αέναα τον ίδιο φαύλο κύκλο!

 
GreekBloggers.com