Απλά λόγια, καθαρά... κουβέντες ξάστερες:
Δεν υπάρχει καμμιά δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό για το αποτρόπαιο χθεσινό φονικό. Κι όποιος βάζει έστω κι αστερίσκο στον αποτροπιασμό του, βρίσκεται έξω από το πλαίσιο των πανάρχαιων αρχών της Ελληνικής κοινωνίας και ηθικής.
Αυτά ως προς την ανθρώπινη διάσταση του φονικού - ως πολίτες και μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας, όμως, μας αφορούν και τα άλλα: το "ποιός", το "πώς" και το "γιατί". Ζητάμε απαντήσεις πειστικές, απαντήσεις διεισδυτικές, που κατά το δυνατόν να εξασφαλίζουν ότι δεν θα γίνουμε ζούγκλα, ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, ότι δεν θα στομώσει η ελευθεροτυπία ούτε και θα σιγήσουν οι φωνές της αξιοπρεπούς δημοσιογραφίας.
Το τι ακούμε και διαβάζουμε από χθες, ωστόσο, είναι άλλη ιστορία - κάπως σαν εκκλησιαστική: βίοι Αγίων δωρεάν, ευχολόγια, γενικεύσεις, "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε".
Ο κ. Μανδραβέλης της "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" μου (ναι: "μου" γιατί την διαβάζω 36 χρόνια, από τότε που ήμουν φοιτητής και που ήταν έγκλημα καθοσιώσεως να εμφανίζεσαι στα αμφιθέατρα με την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" ανά χείρας) μας διδάσκει αίφνης σήμερα ότι οι σημερινοί "τρομοκράτες" είναι απλώς μια καρικατούρα, νεαροί, που αντιγράφουν ατσούμπαλα όσα βλέπουν στις ταινίες του Hollywood, στα δημοφιλή στην νεολαία splatter movies, ας πούμε... Λες, δηλαδή, και μόλις ξεκολλάνε από την κονσόλα του video game τα ξημερώματα, να τρέχουν να σκοτώσουν κι έναν δυστυχή στα κουτουρού, για να ξεχαρμανιάσουν και να πάνε για ύπνο.
Απλή σκέψη, βολική, που σαν να πάει να με αποκοιμίσει γλυκά, αφού αποσυνδέει την έτσι κι αλλιώς καταδικαστέα αυτή δράση από την προβοκάτσια, τον τυφλό πολιτικό φανατισμό και το οργανωμένο έγκλημα, που έχει συγκεκριμένη αιτιολόγηση και στόχο - αλλά με τέτοιες "επιτυχίες" και επαγγελματισμό, οι σημερινοί "τρομοκράτες" μόνο για πρόχειρη κόπια του Hollywood δεν μου κάνουν...κάθε άλλο!
Άλλοι δημοσιογράφοι και ιστότοποι επιδίδονται σε μιαν άνευ προηγουμένου αγιοποίηση του θύματος, παραβλέποντας τον δημόσιο ρόλο του "troktiko.blogspot.com" και τις τακτικές εξαγγελίες του για αποκαλύψεις του ενός ή του άλλου σκανδάλου - εξαγγελίες, που, όμως, δεν υλοποιούντο πάντα...
Τα Κόμματα κι οι πολιτικοί βγάζουν ανακοινώσεις-καρμπόν, από αυτές, που έχουν έτοιμες με όλα τα αυτονόητα, για την περίπτωση που κάποια τραγωδία, όπως η χθεσινή, τους πιάσει να λιάζονται στην παραλία και να μη μπορούν να συγκεντρωθούν για να ξεστομίσουν κάτι ουσιώδες.
Ευτυχώς την τιμή της δημοσιογραφίας σώζει η Ρίκα Βαγιάνη, που τολμά να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους, να τα βάλει στην θέση τους για χάρη του επαγγέλματός της και της κοινωνίας, να διαχωρίσει το όνειδος του φονικού και την ανθρώπινη οδύνη από την δημοσιογραφική δεοντολογία και την τήρησή της - αξίζει να διαβάσετε το άρθρο της στο σημερινό protagon.gr!
Όσο για την τιμή των πολιτικών την σώζει, μου φαίνεται, η νεοσύστατη "Δημοκρατική Αριστερά", που με δυό λόγια θέτει την τραγωδία στο απαραίτητο κοινωνικο-οικονομικό της πλαίσιο και δίνει τις κατά την γνώμη μου πιθανότερες διαστάσεις της:
"Η αποτρόπαιη δολοφονία του Σ. Γκιόλια προκαλεί την κοινή γνώμη για την εικόνα του δημόσιου βίου της χώρας.
Η θεσμική υπανάπτυξη και η γενικευμένη διαφθορά οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο δράσης σκοτεινών κέντρων και συμφερόντων."
Πριν από 2 ώρες
.JPG)
.JPG)
Αναρτήσεις
20 σχόλια:
Συμφωνώ απολύτως με όλα όσα γράφεις.. Καλημέρα Γιάννη μου...
Τι να σου πω, συμφωνώ, αλλά δεν το έψαξα και πολύ το θέμα, δεν μπορώ να ακούω άλλο, πάνε από το κακό στο χειρότερο συνέχεια..
Αχ,αυτές οι αδιέξοδες αστικές Δημοκρατίες...
Ούτε τις στοιχειώδεις υποσχέσεις τους (ακα θεσμούς) δεν έχουν τη δυνατότητα να τηρήσουν.
Και το ένα αίμα διαδέχεται το άλλο,η μια παραπληροφόρηση την επόμενη,ο σύνολος αποτροπιασμός τη γενικευμένη σύγχυση,η μια περιστολή την επόμενη καταστολή,η αλήθεια πάει περίπατο αλλού και ο πολίτης(που ποτέ δεν υπήρξε με αυτή του την ιδιότητα),άντε με το ζόρι,σιγά-σιγά να συνειδητοποιεί ότι ποτέ δεν υπήρξε τίποτα το ποιό εξελιγμένο πολιτικά από τον όχλο των παλαιών αυτοκρατοριών...
Άλλη μια ζωή χαμένη,άλλη μια φορά ερωτήματα που δε θα βρουν ποτέ την απάντησή τους μέσα στον κυκεώνα που οι ρόλοι παραμένουν ασαφείς,οι πραγματικές Εξουσίες ανήθικες από πάντα και η βασικές Αξίες ανυπεράσπιστες στο έπακρο.
Σωστα οσα γραφεις.! Οι γενικευσεις ειναι επικινδυνες και οδηγουν σε συμπερασματα λανθασμενα...διαμορφωνουν καταστασεις εξ ισου επικινδυνες για το βιο μας σε αυτη τη χωρα.!
Ευάκι, ξέρεις και μπορείς να κάνεις τις διακρίσεις, που πρέπει...
Ηφαιστίωνα, ανεξάρτητα απ' όσα ακούγονται και γράφονται το τελευταίο 24ωρο για το αποτρόπαιο αυτό φονικό και το θύμα, οφείλουμε όλοι να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη των γεγονότων. Θεωρώ ότι οι κοινωνικο-οικονομικές τους διαστάσεις έχουν τεράστια σημασία και μπορούν να αποκαλύψουν πού και πώς πάμε ως χώρα, συνολικά.
7, όσο η αστική δημοκρατία επιλέγει να πηγαίνει χέρι-χέρι κι άκριτα με τον πιο άκρατο καπιταλισμό θα ζουγκλοποιείται η δημόσια ζωή, η κοινωνία... Οφείλουμε στα παιδιά μας να το προλάβουμε αυτό, οφείλουμε να επιλέγουμε πολιτικούς ταγούς, που βλέπουν τους οικονομικούς δείκτες αλλά και τους κοινωνικούς!
Πολύ σωστά.
Μόνο,πείτε μου σας παρακαλώ,πότε ακριβώς (και σε ποιό μέρος) από το 1789 και μετά η άπορη κορασίς δεν πήρε τον κακό το δρόμο και δεν συναναστράφηκε ύποπτες παρέες???
Orfia, πέρα από την ανθρώπινη διάσταση της τραγωδίας, ως προς την οποία η κοινωνία οφείλει να έχει σύμπνοια, να είναι ένα beton arme αποτροπιασμού, οφείλουμε ως πολίτες να είμαστε και πληροφορημένοι, υποψιασμένοι, σε εγρήγορση... Αλλιώς, πολύ γρήγορα, ο βίος μας σ' αυτή την χώρα δεν θα είναι διόλου όπως τον ξέραμε, όπως τον θέλουμε κι όπως τον αξίζουν οι περισσότεροι Έλληνες!
Δυστυχώς, 7, έχετε δίκηο... Μια τάση προς τις κακές παρέες την έχει η κορασίδα και οφείλουμε να την επαναφέρουμε στον ίσιο δρόμο σε τακτά διαστήματα - όμως σπάνια το κάνουμε, συνήθως είμαστε παθητικοί θεατές των επιλογών της. Κι η σημερινή συγκυρία, όπου μια κοινωνία τρομοκρατημένη από κάποιους πολιτικούς και κάποια πρόθυμα media παρακολουθεί επί του παρόντος με όρους θερινής ραστώνης τα όσα γίνονται, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα παθητικότητας. Πόσο θα κρατήσει αυτό δεν ξέρω, αλλά ξέρω ότι η κοινωνική αδράνεια πληρώνεται ακριβά έτσι κι αλλιώς!
Δεν καταλαβαίνω ποια είναι η ένσταση σου στο κείμενο του Πάσχου Μανδραβέλη. Οι σημερινοί τρομοκράτες μοιάζουν να έχουν βάλει στην άκρη τον Νετσάγιεφ, αναρωτιέμαι αν τον γνωρίζουν καν, και έχουν πιάσει το Grand Theft Auto ή, τέλος πάντων κάποιο παρεμφερές video game (δεν έχω και μεγάλη σχέση με το σπορ).
Κάνε μια σύγκριση, όχι του στόχου, αλλά της μεθοδολογίας, με παλαιότερα τρομοκρατικά χτυπήματα και νομίζω ότι θα συμφωνήσεις...
ΥΓ. Είναι αστείο να ρίχνουμε το φταίξιμο στην "αστική δημοκρατία" (αυτές οι δυο λέξεις μαζί μου προκαλούν ασταμάτητο γέλιο). Δηλαδή, τα θύματα, συμπεριλαμβανομένου και του τωρινού, θα έχαιραν κάποιας ασυλίας σε κάποιο καινούργιο μη αστικό και μη δημοκρατικό καθεστώς?
Εκτός αν μιλάμε για μια καινούργια μη αστική, καιροσκοπική δημοκρατία, οπότε ας την χαρούν όσοι την ευαγγελίζονται. Εγώ δεν θα πάρω...
Pablito, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μου φαίνεται λίγο ρηχή η προσέγγιση του κ. Μανδραβέλη.
Θεωρώ ότι, όταν έχουμε να κάνουμε με τόσο ανελέητα αλλά και, φευ, επιτυχημένα τρομοκρατικά ή "τρομοκρατικά" χτυπήματα, δεν μπορούμε να διαβάζουμε επιφανειακά τα κείμενά τους και να τα παίρνουμε τοις μετρητοίς, λέγοντας απλώς ότι "να, εδώ έχουν κοπιάρει μια ατάκα του Dirty Harry, εκεί ένα χτύπημα του Ράμπο...".
Τα άτομα αυτά, μπορεί να μη έχουν τον "ιδεολογικό εξοπλισμό" των τρομοκρατών πρώτης γενιάς. στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά ο επαγγελματισμός και η οργανωτικότητά τους μόνον σε παιδάκια του Grand Theft Auto δεν με παραπέμπουν. Θεωρώ πιθανότερο να γράφουν όσα γράφουν, για να θολώσουν τα νερά, να αποπροσανατολίσουν, να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις ότι σχετίζονται με το οργανωμένο έγκλημα και τους "νονούς", που μπορεί να τους χρηματοδοτούν ή να τους δίνουν παραγγελιές... Κι από την άποψη αυτή η ανάγνωση των προκηρύξεών τους με όρους Hollywood μας βάζει σε λάθος δρόμο, σε σχέση με τον εντοπισμό τους.
Δεν είμαι βέβαιος, αλλά νομίζω ότι η αστική δημοκρατία αναφέρεται εδώ από τα 7 ως το σχεδόν ανέκδοτο, που έχει καταντήσει, και που παρέχει τον απαραίτητο βιότοπο για να ριζώσουν, να αναπτυχθούν, να ακμάσουν όλα τα θλιβερά φαινόμενα, που συζητάμε... Όρα και την χθεσινή ανάρτηση, που θέτει τα πράγματα σ' αυτό το πλαίσιο.
Αγαπητέ Asteroid,
Το θλιβερό αστείο είναι να παρατηρεί κάποιος περιφραγμένους,αυστηρώς προγραμματισμένους εγκεφάλους, να προσπαθούν κριτικές διεργασίες και συνειρμούς, πέρα από τα "καθώς πρέπει" και έξω από τα "δεδομένα" που τους δίδαξε ο καλός,ασφαλής και περιχαρακωμένος (αστικός) τους περίγυρος...
Τα σέβη μας.
υγ.Φίλτατε Pablo,
Αδυνατώ να παρακολουθήσω τη σκέψη σου και θα σε παρακαλούσα να μου διευκρινήσεις το εξής(αν θες):Τι ακριβώς εννοείς με το "μη αστική καιροσκοπική δημοκρατία", στους ιδανικούς,ελεύθερους,δημοκρατικούς,ισόνομους,μη-καιροσκοπικούς καιρούς που (μετα-)πράττουμε ως πολιτικά όντα?
Ευχαριστώ.
Λοιπόν, διευκρινίζω ότι όταν μιλάω για μια "μη αστική καιροσκοπική δημοκρατία" εννοώ ότι δεν με αφορά μια επανάσταση που το μόνο που θα την απασχολεί θα είναι να αποβάλει τον αστικό χαρακτήρα της δημοκρατίας και να διατηρήσει τον καιροσκοπικό χαρακτήρα της σημερινής κοινωνίας.
Βέβαια, φίλτατε 7demons, δεν είδα πουθενά στο σχόλιο μου αναφορά σε ιδανικούς σημερινούς καιρούς, οπότε, υποψιάζομαι ότι με ξέρεις καλύτερα από εμένα...
ΥΓ. Το θλιβερότερο των αστείων είναι η μανιχαϊστική αντίληψη αυτού του κόσμου. Εκεί φαίνονται οι περιφραγμένοι εγκέφαλοι, φίλτατε, κι ας είναι η περίφραξη μη αστική.
και πάνω που ετοιμαζόμουν να σου στείλω το λινκ για το άρθρο της βαγιάννη, είδα ότι με πρόλαβες.
καλημέρα!
OΛΛΛΛα τα προΛΛΛαβαίνει το τσακαλάκι μας!!!!!
(και πάντα έχει ακριβοδίκαιες θέσεις....)
:-)))
Η ανάλυση του Μανδραβέλη είναι ασύμβατη με αυτή της Βαγιάνη. Δεν ξέρω γιατί τις συνέκρινες.
Προσωπικά συμφωνώ και με τους δύο αν και μου πάει πιο πολύ η άποψη του Μανδραβέλη τον οποίο θεωρώ πολύ καλό δημοσιογράφο και την Καθημερινή (προσφάτως) πολύ σοβαρή εφημερίδα. (Πάντα ήμουν φανατικός της Ελευθεροτυπίας βέβαια (και έτσι συνεχίζω), άντε στο τσακίρ κέφι διαβάζω Τα Νέα ή το Έθνος-ρε είμαι πολυ πασόκος σου λέω).
Και μένα μου φαίνεται η νέα γενιά τρομοκρατών εντελώς αποβλακωμένη και σε αυτό το τελευταίο σκαλωπάτι τους, την "ιδεολογία τους". Αυτό δε σημαίνει ότι είναι αναποτελεσματικοί. Κάθε άλλο. Είναι αποβλακωμένοι χολιγουντιασμένοι και φανατισμένοι. Αυτό και μόνο τους κάνει πολύ επικύνδινους.
Όλα αυτά έχουν νόημα στο ότι πράγματι μιλάμε για τρομοκράτες και όχι για μαφιόζικες ή παρακρατικές οργανώσεις με τρομοκρατικό μανδύα, έτσι; Τότε πάει αλλού η κουβέντα!
Τώρα, όλες οι ανακοινώσεις κομμάτων είναι καρμπόν. Δεν περιμένεις από τα κόμματα να σώσουν την κατάσταση μέσα από ανακοινώσεις.
Φίλτατε Pablo,
Εάν δεν βλέπεις κι εσύ ιδανικούς κόσμους,είναι μια κάποια πρόοδος.Όπως πρόοδο αποτελεί το να βλέπει κάποιος τα προβλήματα αλλά και να αισιοδοξεί για λύσεις,μέσα στο καθορισμένο πλαίσο της "δημοκρατίας" που βιώνουμε(ας μη την πούμε αστική,εφ΄όσων ο προσδιορισμός αυτός δε σου κάθεται καλά).
Το κατά πόσο όμως η πρόοδος αυτή και η προαναφερόμενη αισιοδοξία,μπορούν να αποτελέσουν δυναμικές και ουσιαστικές παρεμβάσεις και λύσεις και όχι ηττοπαθή συμπεριφορά με εσάνς ρομαντικού ευχολογίου,αυτό είναι ένα ΑΛΛΟ μεγάλο ζήτημα για όλους μας...
Κλείνοντας,δεν έχω παρά να συμφωνήσω επι της αρχής,σχετικά με τον χαρακτήρα του καιροσκοπισμού που αναφέρεις.
υγ1.
"Ὀρθόδοξος: Ἐπειδὴ συνεληλύθαμεν ἀλλήλοις λογικὴν συζήτησιν ποιήσασθαι͵ ἐρωτῶ σε• Τί τὸ ζητούμενον;
Ὁ Μανιχαῖος: Τὸν περὶ πίστεως γυμνάσαι λόγον͵ ὅπως ἂν εὕρωμεν τὴν ἀλήθειαν.
Ὀρθόδοξος: Τί γάρ ἐστιν ἡ ἀλήθεια;
Μανιχαῖος: Ἡ τοῦ ὄντος διάγνωσις καὶ ομολογά.
Ὀρθόδοξος: Τὸ ψεῦδος τῇ ἀληθείᾳ ἐναντίον;
Μανιχαῖος: Παντὶ τρόπῳ.
Ὀρθόδοξος: Πῶς τοῦτο φῄς;
Μανιχαῖος: Ἐπειδὴ ἡ μὲν ἀλήθεια τῶν ὄντων ἐστὶ γνῶσις͵ τὸ δὲ ψεῦδος τοῦ μὴ ὄντος.
Ὀρθόδοξος: Οὐ καλῶς ἀπεκρίθης• ἡ μὲν ἀλήθεια τῶν ὄντων ἐστὶ γνῶσις͵ τὸ δὲ ψεῦδος μὴ ὄντος γνῶσις• τὸ γὰρ μὴ ὂν οὐ γινώσκεται.
Μανιχαῖος: Τί οὖν ἐστι τὸ ψεῦδος;
Ὀρθόδοξος: Τῶν ὄντων ἀγνωσία.
Μανιχαῖος: Ὀρθῶς εἴρηκας...."
Ιωάννης Δαμασκηνός,Κατά Μανιχαίων διάλογος.
;-))
υγ2.Όρθόδοξα,Ορθόδοξα είναι τα 7!
Διάβασα και αρκετά από τα σχόλια στο άρθρο της Βαγιάνη. Τάραξε τα νερά και δυστυχώς οι περισσότεροι στάθηκαν στο είδος δημοσιογραφίας ή μη δημοσιογραφίας που ασκεί, παραβλέποντας τις αλήθειες της. Τον Γκιόλα δεν τον γνώριζα και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, σαν γεγονός όμως είναι συνταραχτικό και τρομάζει όλο αυτό που κρύβεται πίσω από την δολοφονία του.
Καλή σου μέρα Γιάννη:)
Δημοσίευση σχολίου