Τσαμπουνοσύναξη του Αρχιπελάγους

Οι αναγνώστες αυτού του blog θα τόχουν προσέξει πως ο γράφων μιαν αδυναμία - αδιαπραγμάτευτη, όμως - στο Αρχιπέλαγος την έχει!

Είναι αίμα, που τρέχει στις φλέβες μας, το Αιγαίο, απόλυτη σταθερά της ζωής, συνθήκη επιβίωσης.

Είναι ο φλοίσβος στην ακροθαλασσιά κι η ζεστή άμμος κάτω από τα γυμνά μας πόδια, είναι η γλυκειά αύρα κι είναι το άγριο μελτέμι, οι έρωτες είναι κι οι ρεμβασμοί στους μώλους όλους των νησιών, τα ταξίδια που κάναμε και τ' άλλα, που θα μπορούσαμε να κάνουμε, που θέλαμε και που δεν προλάβαμε, ήχοι βημάτων σε βραδινά καλντερίμια, μυρωδιές ασβέστη και μουσικές, παλιές μουσικές και νέες, άνθρωποι, παλιοί άνθρωποι και νέοι, νεώτεροι, και παιδιά ακόμα, που τραγουδούν και γελούν και κλαίνε κάποτε με τσαμπούνες, με τουμπάκια, με βιολιά και λύρες... Αιγαίο είναι όλα, Αιγαίο είναι όλοι, εκείνοι κι εμείς - άλλο αίμα δεν έχουμε παρά μονάχα τούτο το μπλε! 

Για τον αποχαιρετισμό του 2010, του χρόνου, που φεύγει  - και στο καλό να πάει! - οργανώνονται δυό βραδιές, 29 και 30 Δεκεμβρίου, στο κέντρο "ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ" με τσαμπουνιέρηδες ή σαμπουνιέρηδες (όπως θέλετε, πήτε τους) του Αιγαίου... 

Την Τετάρτη, 29/12, ο Φραγκίσκος Τζιωτάκης, ο Νίκος Τσαντάνης, ο Χαρίτων Χαριτωνίδης (γκάιντα) και ο Σπύρος Καούρης.

Την Πέμπτη, 30/12, ο Κώστας Παπαχριστοδούλου, ο Γιώργος και ο Γιάννης Ρεφενές, ο Περικλής Σχινάς, ο Αλέξανδρος Κλειδωνάς, ο Θανάσης Στάθης με τον φίλο μου τον Γιάννη Ασημομύτη "Ρήγα" - από την Μύκονο οι δυό τελευταίοι.

Αν αγαπάτε το Αιγαίο κι αν αγαπάτε το τραγούδι της σαμπούνας, κάντε μια στάση... Έχω ακούσει κι έχω απολαύσει τους περισσότερους από τους δεξιοτέχνες αυτούς και εγγυώμαι ανεπιφύλακτα το ταλέντο, την ευαισθησία, την μοναδικότητα.
Και για τους επιφυλακτικούς έναντι της παραδοσιακής μουσικής, τούτο έχω να υπογράψω: δεν είναι μονάχα ο κόσμος που περνάει κι ο κόσμος που χάνεται αυτοί οι άξιοι άνθρωποι, είναι κι ο κόσμος που έρχεται, είναι οι μουσικές κι οι τεχνικές του χθες, που συναντιούνται με τον δυναμισμό και τις ανησυχίες του σήμερα, για να μας δώσουν την μουσική του αύριο, την Ελληνική μουσική του αύριο, την μουσική των παιδιών και των εγγονιών μας, το πάντρεμα των ήχων του Αιγαίου με ήχους ακόμα και jazz, όπως ιδιοφυώς τόχει καταφέρει ο Αλέξανδρος Κλειδωνάς, λ.χ.

Θα είμαι εκεί!..