Παραδομένος στην χλεύη

Δικαίως παραδίδεται στην χλεύη όχι μόνον των ηττημένων των προηγούμενων Εκλογών, αλλά ακόμα και στην χλεύη των δικών του... και στην χλεύη των Ευρωπαίων και των Αμερικανών εταίρων και συμμάχων, που νόμιζαν ότι βρήκαν τον πρώτο αξιόπιστο και έντιμο Έλληνα συνομιλητή... τον πιο πρόθυμο και τον πιο υπάκουο...
Έχασε, πρώτα, την στήριξη των μικρομεσαίων στρωμάτων, που τα πρόδωσε και τα ξέσκισε στο γόνατο...
Έχασε την στήριξη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και του οικονομικο-επιχειρηματικού κατεστημένου, που αρχικά νόμιζαν πως θα μείνουν αλώβητοι από τους ερασιτεχνισμούς του...
Κι όταν πια άρχισε να παίζει και με τις Τράπεζες, ήταν φανερό στους παρατηρητικούς πως μετρούσε μέρες...
Ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός, που κατάφερε το ακατόρθωτο: να έρθει αντιμέτωπος με το σύνολο της κοινωνίας, ανεξαρτήτως οικονομικής επιφάνειας και κοινωνικού στρώματος...
Είχε απομείνει μόνον ένα στήριγμα: η ελίτ της Ευρωπαϊκής ηγεσίας. Αμφιλεγόμενο στήριγμα, αλλά εν πάση περιπτώσει στήριγμα και καταφύγιο και μοχλός εκβιασμού της Ελληνικής κοινωνίας και του Ελληνικού πολιτικο-οικονομικού συστήματος υπέρ του.
Άρκεσε, όμως, μονάχα μια ανόητη έμπνευση, μια στιγμή απερισκεψίας, για να καταλάβουν οι μεν  ευήθεις πως ο βασιλιάς είναι τελείως γυμνός οι δε εταίροι και σύμμαχοι ότι είναι και ασύλληπτα επικίνδυνος.
Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους, το πολύ σύντομο χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Το κακό είναι πως αφήνει την χώρα στα πρόθυρα της απόλυτης κοινωνικής καταστροφής και την οικονομία καθημαγμένη. Είναι αμφίβολο αν θα περισωθεί τίποτε από την Ευρωπαϊκή Ελλάδα, για την οποία πάσχισε ακόμα κι ο πατέρας του, με τον ιδιόρρυθμο τρόπο του.

Από μιαν άλλη άποψη, βέβαια, κατάφερε καίριο πλήγμα στον εν Ελλάδι οικονομικό φιλελευθερισμό και ξαναζωντάνεψε το Κομμουνιστικό κίνημα και τα ιδεώδη του, που πλατσούριζαν στα ρηχά του lifestyle και της νεοελληνικής ευδαιμονίας. Ακούγεται ειρωνικό, αλλά ίσως, τελικά, αυτή να ήταν η μεγάλη προσφορά του στον παγκόσμιο Σοσιαλισμό...

Υ.Γ.: Δεν γράφονται με χαρά ούτε καν με ανακούφιση οι γραμμές αυτές, αλλά με πικρία - ειδικά, μάλιστα, αν συνεκτιμηθεί ότι τις εξελίξεις εκβίασε το Ευρωπαϊκό Ιερατείο, εγκαινιάζοντας έτσι με τον πιο επίσημο τρόπο τις βίαιες παρεμβάσεις του στα εσωτερικά της χώρας. Η απρονοησία του απερχόμενου Πρωθυπουργού μπορεί να πυροδοτήθηκε από την σχεδόν ανεξέλεγκτη Πανελλήνια οργή της 28ης Οκτωβρίου, αλλά πυροδότησε κι αυτή, με την σειρά της, μιαν Ευρωπαϊκή αντίδραση, που μόνον δεινά μπορεί να προοιωνίζεται για την εθνική κυριαρχία στα επόμενα χρόνια.
Μολονότι δεν μπορούμε να προδικάσουμε το μέλλον, είναι πολύ πιθανό να ζήσουμε απίστευτες καταστάσεις στο αμέσως επόμενο διάστημα, που κανένας εχέφρων πολίτης δεν θα επιθυμούσε: Μια σφόδρα πιθανή εκλογική καταβαράθρωση της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, που θα φορτωθεί όλα τα κρίματα, ενώ ταυτόχρονα θα τα φορτώνει - τα φορτώνει ήδη - στον αρχηγό της.
Την πολιτική κατακρεούργηση αυτού του αρχηγού από τα ίδια του τα στελέχη - η κοινωνία τον έχει κιόλας διαγράψει, αλλά τα στελέχη του δεν θα του συγχωρήσουν ποτέ ότι έχασαν την ευκαιρία δύο τετραετιών στην εξουσία και ότι αμαυρώθηκε η εικόνα και η ουσία ενός από τους δύο μείζονες πυλώνες του πολιτικού μας συστήματος.
Από αυτά, όμως, πιο σπουδαίο κρίνω τον κίνδυνο της κοινωνικής έκρηξης, που δεν θα μπορεί να συγκρατηθεί, καθώς η κοινωνία θα έχει πλέον απέναντί της την σύμπραξη των δύο μεγάλων Κομμάτων εξουσίας, χωρίς να υπάρχει εκείνος, που θα κρατάει τα μπόσικα. Οι αφελέστεροι των παρατηρητών έβλεπαν στην αρνητική, αντιμνημονιακή, στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξουσιομανία ή έλλειψη πολιτικής και οξύνοιας, αντί να αντιληφθούν πως απλώς αποτελούσε την ασφαλιστική δικλείδα του συστήματος, την βαλβίδα εκτόνωσης, σε περίπτωση που τα πράγματα πήγαιναν τελείως στραβά - όπως και πήγαν... Η άρνηση του κομματικού μηχανισμού να οργανώσει κοινωνική αντίδραση παρά την πίεση της βάσης ήταν, ωστόσο, πολύ εύγλωττη.
Το σύστημα θα έχει στην διάθεσή του 3-4 μήνες και μια δεύτερη ευκαιρία για να πείσει ότι αυτή είναι η σωστή πολιτική. Δεν είμαι βέβαιος ότι με την κοινωνία σε κατάσταση βρασμού θα το καταφέρει - αλλά ας περιμένουμε....