Αν πρέπει να φύγεις
Εγώ
Θα κάνω στην άκρη
Για την ελευθερία σουΝα φύγεις πετώντας
Όχι σέρνοντας
Και για να γυρίσεις
Εγώ
Θα σου κρατάω ανοιχτούς
Όλους τους δρόμους
Του γυρισμού.
Πριν από 9 ώρες
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
Αν πρέπει...
Να φύγεις πετώντας
Όχι σέρνοντας
Και για να γυρίσεις
Εγώ
Θα σου κρατάω ανοιχτούς
Όλους τους δρόμους
Του γυρισμού.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.JPG)
.JPG)
Αναρτήσεις
49 σχόλια:
wraio . :)
:):):):)
Αν πρέπει να φύγεις
Εγώ
Θα κάνω στην άκρη
Για να σηκώσει
ο αέρας
τα φτερά σου...
Αν θελήσεις να γυρίσεις
Εγώ
Θα διώξω τα σύννεφα
στη διαδρομή
του γυρισμού....
*ηταν τόσο όμορφο... που δεν άντεξα να μην το αγγίξω....
:-))))
auto to len agaph, tharrw.
Σ' ευχαριστώ, Παύλο!
Ανταποδίδω, Ηφαιστίωνα!
:-)
Και το άγγιξες όμορφα, πολύ ευαίσθητα, Μαρία μου...
(Ότι θάβγαζα αυτή σου την πλευρά προς τα έξω... τι να σου πω; Ούτε στα πιο τρελλά μου όνειρα!!!)
;-)
Μιλάμε, αστεροειδή, αφιέρωσες πάλι...
Το λένε αγάπη με αξιοπρέπεια, DonnaBella... Το αυθεντικότερο είδος!
Δείμο, σ' ευχαριστώ, φίλε μου...
Respect!!!!:-)
Ευάκι, με συγκινείς, κορίτσι μου...
Too good to be true! :)
Tι εννοω; Λιγοι θα ελεγαν κατι τετοιο στoυς συντροφους τους και ακομα πιο λιγοι θα το εκαναν ποιηση! :)
Μου αρεσε!
Πολυ προχωρημενος o Aστεροειδης μας για τον Νοτο και μαλλον θα ειναι και συχνα...παρεξηγημενος,(or is it a wild guess?) ;))
οσο σε γνωριζω μονο ενδειξεις αξιοπρεπειας κι ευαισθησιας μου εχεις δωσει..
σωστος πολυ..
Πού να στα λέω, Elva...
:-)))
Σοβαρά, πάντως, θεωρώ το τέλος μιας σχέσης, τον τρόπο που χειρίζεσαι το "αντίο" εξαιρετικά κομβικό και κρίσιμο σημείο για τον εαυτό, την εξέλιξη και την περαιτέρω πορεία του...
Στέλλα μου, σ' ευχαριστώ!
Τι εύσημο αυτό από σένα, μιαν εξόχως αξιοπρεπή προσωπικότητα στην πραγματική ζωή και και μιαν ανάλογα αξιοπρεπή παρουσία στον διαδικτυακό κόσμο!
θα ήμουν πολύ κυνικός αν έλεγα στο καλό και να μας γράφει;
;-)
Όχι - αρκεί να το πεις με το ανάλογο ύφος αξιοπρέπειας και γενναιοψυχίας!!!
;-)
Noμιζω οτι γυρισμος δεν υπαρχει...ειμαι σιγουρος γι αυτο πια... ετσι μου μαθανε... ετσι εμαθα...
Όχι, συνήθως όχι, δεν υπάρχει, φίλε One...
Καλά στα μάθανε οι "δάσκαλοι"!
;-)
Πολυ καλο!!!
Πολυ θα ηθελα να δω μια συλλογη απο Asteroid ποιηματα! :)
aplo kai dynato opws oles oi alithies (mas)
"Αν πρέπει να φύγεις
στο καλό και να μας γράφεις.
Στα τσακίδια.
Κι αν περιμένεις να βρείς ανοιχτή την πόρτα μου σαν σου την καβλώσει να επιστρέψεις, Ε ΤΟΤΕ ΠΑΡΕ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ".
Με αγάπη από τον ρεαλιστή της γειτονιάς σας.
πολύ γλυκό.
:-)
συμφωνώ ως προς το 1ο μέρος. για το 2ο, της επιστροφής, εξαρτάται. αλλά μάλλον θα έχω βρει κάτι καλύτερο. χαχαχα.
Υπέροχο, αλλά πολύ θα ήθελα να είχα το attitude του Mahler, μια και έτσι δεν θα ήταν τόσο μελαγχολική η ζωή. Δυστυχώς όμως...once a romantic, always a romantic...
Μακάρι η μέρα σου να μην έχει σύννεφα...
@Mary
καλά κι εγώ το attitude το έχω για τους άλλους όχι για μένα χαχαχα
@Mahler
Αααα, δάσκαλε που δίδασκες λοιπόν...κι εγώ που έλεγα να έρθω να μου κάνεις μαθήματα για να ξεπεράσω πια αυτό το Madama Butterfly attitude! My bloody dagger is always poised...έλεος, χα, χα, χα...
Εφήμερε, φίλε μου, σ' ευχαριστώ - πιο πιθανό είναι, πάντως, να δεις βιβλίο φωτογραφιών μου!!!
;-)
Είναι μια από τις αήθειες αυτές, Άσωτε... ένας, δηλαδή, από τους τρόπους χειρισμού του "αντίο". Δεν ισχύει για όλους, δεν τον εφαρμόζουν όλοι. Μερικές φορές, άλλωστε, η ειλικρινής έκφραση συναισθημάτων, ακόμα κι αυτή τούτη η αξιοπρέπεια, εκλαμβάνεται ωες δειλία ή αδυναμία... Δεν είναι πάντα έτσι, όμως!..
Mahler, σ' έχω πάρει από φόβο τώρα!!!
Μη μου χιμήξεις κιόλας, ε;
;-)
SB, δεν σε πιστεύω - είσαι συναισθηματικό παιδί εσύ!
:-)
Mary, μεταξύ μας, η στάση του Mahler μου φαίνεται πολύ " θεωρία επισκόπου και καρδιά μυλωνά"... Μη του το πεις, όμως!!!
:-)))
Mahler, παιδί μου, μη μου τα γυρίζεις τώρα! Εδώ κοντεύεις να γίνεις icon!!!
;-)
Έλεος - σωστά το τοποθέτησες, Mary!
Έναν macho είχαμε στην γειτονιά και μας τα γυρνάει!!!
;-)
χαχαχα, εξαρτάται την περίπτωση βρε :)
Ασε βρε Μαλεράκο....
Είπαμε να αρχιτεκτονίζουμε... αλλά μην το παρακάνεις....
Ενας καρα-γλύκας είσαι.... και μισός...
Εδώ ρε άτιμε... έβαλες 9... σε εκείνον τον καραπόντιο....
(όλοι οι υπόλοιποι του βάλαμε με το ζόρι 6....)
Ελεος!!!!!!
Η αγάπη αν δεν συνοδεύεται από το μεγαλείο της αυταπάρνησης... δεν είναι αγάπη....
Είναι σκέτη καύλα....
(όχι πως είναι απαραίτητα κακό...)
Και μπορώ να δηλώσω υπεύθυνα... πως δύο απόλυτους ορισμούς για την αγάπη , έχω διαβάσει...
έναν του αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους... και το κείμενο που είχες γράψει.... Asteroid... χωρίς σημεία στίξης....
Από τότε μου είναι αδύνατον να μην σε συμπαθώ.....
:-))))
ΥΠΟΓΡΑΦΗ:
η αγριοβλόγερρρρρρ.....
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
σε θαυμάζω φίλε μου και σου βγάζω το καπέλο γιατί εγώ μάλλον τα έκανα λίγο θάλασσα σε μια αντίστοιχη περίπτωση.
@aKanonisti
με έφαγες με εκείνο το 9. που να ήξερα πως ήταν πόντιος???? χαχαχαχαχαχαχα
Φίλε ASTEROID έχεις αναφορά στην τελευταία ανάρτηση του μπλόγκ μου.
Να είσαι καλά!
Πέσμου, Mahler, τώρα ότι κατά περίπτωσιν έχεις και βαρύ χέρι - ξέρεις από εκείνα τα χέρια των βαρύτονων!!!
:-)))
Μαρία, τώρα τα παραλές, αλλά θα παραβλέψω, γιατί με συγκίνησες πολύ, πάρα πολύ...
Εκείνο το κείμενο - από καρδιάς και σχεδόν αυτόματης γραφής - συνοψίζει όλο μου το βίωμα για την αγάπη. Βίωμα μεγάλο και έντονο, που με ακολουθεί πάντα...
Σ' ευχαριστώ!
Wrong Man, εν τάξει, δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα, δεν τα καταφέρνουμε πάντα έτσι, θέλω να πω...
Ούτε κι είμαι γενικά και πάντα ένας τόσο ανώτερος άνθρωπος. Ωστόσο, αυτό που περιγράφεται εδώ στιχουργικά το έχω κάνει για την μία και σημαντικότερη σχέση της ζωής μου - ρισκάρισα μια παρτίδα και κέρδισα το "παιχνίδι"...
Κι όχι απλώς Πόντιος, Mahler, αλλά καρά-
Κι εσύ σ' αυτόν βρήκες να βάλεις 9! Για όνομα...
:-)))
Μargo, η αγάπη έτσι θάπρεπε να είναι. Η κτητικότητα κι ο ασφυκτικός έλεγχος την σκοτώνουν, οδηγούν σε ψέματα και συμβάσεις - μόνο σε έδαφος και περιβάλλον ελευθερίας ακμάζει η αγάπη.
Η αγάπη, τολμώ να πω, επαναβεβαιώνει καθημερινα το "θέλω να είμαι μαζί σου, να είμαστε μαζί" και επαναβεβαιώνεται από αυτό.
Λακωνάκο, σπεύδω!
;-)
Ο τρόπος που τελειώνει μια σχέση καθορίζει την επόμενη!
Τα σέβη μου Asteroid:))))
Για μενα υπαρχουν δυο ειδων αγαπες...
Αγαπαμε τον αλλον γιατι μας ειναι απαραιτητος για να ειμαστε εμεις καλα,για να μην νοιωθουμε την στερηση...!!
Αγαπαμε τον αλλον για τον αλλον...δεν βαζουμε πρωτα τα δικα μας αισθηματα αλλα του αλλου....για να ειναι εκεινος καλα..!
Και εσυ...επεσημανες την δευτερη κατηγορια... θελει αναστημα..ανθρωπου...χωρις εγωισμους και μικροτητα..να πεις:
Θα κάνω στην άκρη
Για την ελευθερία σου
Να φύγεις πετώντας
Όχι σέρνοντας
Καλο βραδυ
Katrine, μεγάλη, μέγιστη αλήθεια αυτό! Το σημειώνω...
Και προσθέτω: Ο τρόπος, με τον οποίο τελειώνει μια σχέση, λέει πολλά, πάρα πολλά για μας - πολύ περισσότερα σίγουρα απ' όσα λέει ο τρόπος, με τον οποίο την αρχίζουμε...
Orfia, σ' ευχαριστώ!
Ναι, θέλει ανάστημα και πραγματική αγάπη, ενδιαφέρον για τον άλλον...
Δημοσίευση σχολίου