Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Σαλαμίνα... απροσδόκητα...


Για τους Αθηναίους – και ίσως και για όλους τους Έλληνες – η Σαλαμίνα αποτελεί ένα τοπωνύμιο αμφιλεγόμενο. Είναι, κυρίως, η τοποθεσία μιας από τις σπουδαιότερες ή, τέλος πάντων, μιας από τις πιο φημισμένες ναυμαχίες όλων των εποχών - κι είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αρκετούς νεαρούς μαθητές άλλων δεκαετιών, πολύ πριν από την εισβολή των comics, πριν από τους «300» και από τα «νideo games», τους στοίχειωνε το φάσμα του Ξέρξη να παρακολουθεί την εξέλιξη από μια κορυφή του όρους Αιγάλεω...
Από τότε, όμως, έχουν περάσει σχεδόν 2.500 χρόνια... χρονικό διάστημα ικανό για κάθε είδους ασέλγεια από αυτές, που συνηθίζουμε οι κατά τα λοιπά προγονόπληκτοι (νεο-)Έλληνες - όπως επιμένει μια πολύ καλή, προσωπική μου, φίλη ότι είμαστε πάντα!..

Μπορεί νάχει δίκηο – αλλά κι αν δεν είμαστε τόσο ή όλοι προγονόπληκτοι, το βέβαιο είναι πως είμαστε χουβαρντάδες και πως σε δέκα χρόνια από σήμερα θα βρούμε την ευκαιρία να εορτάσουμε με την δέουσα λαμπρότητα τα 2.500 χρόνια από την ναυμαχία και να ξοδέψουμε, με την ευκαιρία, το λαμπερό αντίστοιχο των 300.000 ευρώ, που διαβάζω ότι ξοδεύουμε φέτος, εν μέσω οξύτατης κρίσεως, για τον εορτασμό της ίδιας επετείου από την μάχη του Μαραθώνα... που ελαφρά τη καρδία τον κάναμε κωπηλατοδρόμιο, παρ’ όλ’ αυτά!

Και την Σαλαμίνα, στο μεταξύ, τι την κάναμε, τι την κάνουμε ακόμη και σήμερα, τώρα, που μιλάμε;
Και τι ξέρουμε, πρώτ’ απ’ όλα, για το νησί αυτό των 40.000 κατοίκων, που ζουν μιαν ανάσα από την πρωτεύουσα κι από τον Πειραιά;
Οι γνώσεις μας για το νησί, που γέννησε τον Ευριπίδη, που υποδέχθηκε το ιερό σώμα του Καραϊσκάκη και φιλοξένησε τον Σικελιανό για σχεδόν 20 χρόνια, περιορίζονται πιθανότατα σε κάποιες χονδρικές γνώσεις γύρω από τα γεγονότα της ναυμαχίας.


Το σπίτι του Άγγελου Σικελιανού, ακριβώς πάνω στην θάλασσα, μπροστά από την Μονή Φανερωμένης 


Η λαμπρή στιγμή της ναυμαχίας και η όλη ιστορική διαδρομή του νησιού δεν μας έχουν διόλου εμποδίσει να μεταχειρισθούμε την Σαλαμίνα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, λες και κάποιος συνέλαβε και υλοποίησε με αγαστήν επιμέλεια το πιο πλήρες και συγκροτημένο σχέδιο υποβάθμισης και καταστροφής του νησιού.
Αμφιβάλλω αν υπάρχει αλλού στον κόσμο όλο νησί ζωσμένο με όλες τις δυνατές επιβαρυντικές για το περιβάλλον χρήσεις: Ναυπηγεία, διυλιστήρια, βιολογικός καθαρισμός, εγκαταστάσεις φυσικού αερίου, ναύσταθμος, νεκροταφεία πλοίων... όλα μαζί γύρω-γύρω στο νησί, να το πολιορκούν καθημερινά από απόσταση αναπνοής!
Κι όμως πρόκειται για ένα νησί μεγάλο σε έκταση και εντυπωσιακό σε αξιοποιήσιμη ακτογραμμή, για έναν τόπο με μεγάλα και πυκνά δάση, που συχνά φτάνουν ώς εκεί, όπου σκάει το κύμα. Θα μπορούσε σχεδόν παντού να κάνει κανείς το μπάνιο του και να χαλαρώσει, κατόπιν, στην σκιά των πεύκων... αλλά τα νερά δεν είναι πάντα ιδανικά με τόση επιβάρυνση ολόγυρα, ενώ κι οι πιο κοντινές και προσιτές στους αμύητους ακτές υποφέρουν από τα κατάλοιπα, που αφήνουν πίσω τους οι εκδρομείς κι οι λουόμενοι, οι τσιγγάνοι ή και κάποιοι ασυνείδητοι, οι οποίοι θεωρούν σκόπιμο να παρατήσουν όπου βρουν ό,τι από την οικοσκευή τους δεν χρειάζονται πλέον, όποιο περιτύλιγμα αγαθών κατανάλωσαν επί τόπου.



Η δυσάρεστη αυτή εικόνα αφορά περισσότερο το κομμάτι του νησιού, που βλέπει προς Μέγαρα και Αττική και όπου επικρατεί και μια αυθαίρετη δόμηση, τόσο πυκνή και πρόχειρη, που μερικές φορές να θυμίζει φαβέλες. Αντίθετα, η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη στο διαμετρικά αντίθετο μέρος της Σαλαμίνας, στα πλούσια και αριστοκρατικά Σελήνια, με τις επαύλεις, που θα ζήλευε το Ψυχικό, πάνω στην ακτογραμμή, που κοιτάζει προς την Αίγινα, με αποκορύφωμα τις πανέμορφες, πιο απομακρυσμένες ακτές, απέναντι από τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης και τον δρόμο Κορίνθου – Επιδαύρου. Τα νερά και το τοπίο στα Περιστέρια και, ακόμη περισσότερο, στις Κολώνες είναι πραγματικά ζηλευτά!
Για τους λάτρεις της πολυκοσμίας υπάρχει πάντα το κοσμικό Αιάντειο, μέσα στον μεγάλο κόλπο της πρωτεύουσας Κούλουρης, με τις καφετέριες και τα μπαρ να έχουν τραπεζοκαθίσματα και ξαπλώστρες μέχρι και μέσα στην θάλασσα, να σερβίρουν κυριολεκτικά πάνω στο κύμα... και ανάμεσα στις ρακέτες, επίσης.





Αν, άλλωστε, έχει κανείς αδυναμία στο «οφθαλμόλουτρο» επιπέδου κι έχει και φίλους ντόπιους να τον καθοδηγήσουν, μπορεί να αναζητήσει την κρυμένη παραλία του «Αίας Club»... και δεν θα μετανοιώσει!!!

Θα μπορούσε η Σαλαμίνα να είναι ένας μικρός παράδεισος, τον οποίο θα απολάμβαναν εύκολα οι ντόπιοι, αλλά και οι Αθηναίοι. Το περίπου δεκάλεπτης διάρκειας πέρασμα στην Σαλαμίνα είναι όχι μόνο φθηνό, προσιτό σ’ όλους, αλλά και εξασφαλισμένο, χωρίς προγενέστερο προγραμματισμό, αφού τα ferry boats από το Πέραμα πηγαινοέρχονται όλο το 24ωρο, μέρα-νύχτα.



Στα θετικά του νησιού συγκαταλέγω το ιστορικό Μοναστήρι της Φανερωμένης με τους θησαυρούς του



την μαγευτική θέα της Αττικής και του Σαρωνικού από τα υψώματα, τα πανέμορφα ηλιοβασιλέματα...



ακόμη και το εξαιρετικό φαγητό σε τιμές πολύ λογικές.

Πιο πολύ, όμως, στέκομαι σε κάποιες γειτονιές στην Κούλουρη και στα Αμπελάκια, που είναι ακριβώς αυτό: γειτονιές! Σπίτια με αυλές, αυλές με δωμάτια ολόγυρα, πηγάδια, κληματαριές... ατμόσφαιρα αυθεντική περασμένων δεκαετιών, με ενδιαφέρον όχι μόνο αρχιτεκτονικό, αλλά και κοινωνιολογικό, καθώς φανερώνουν την λαϊκή, ενστικτώδη αίσθηση του χρώματος και διασώζουν μαρτυρίες και τεκμήρια ενός τρόπου ζωής, που σταδιακά φθίνει, χάνεται.



Δεν θα πω ότι η Σαλαμίνα είναι ένας τόπος ιδανικός, αλλά νομίζω πως θα μπορούσε να είναι... Και επιμένω ότι έχει υπέροχα μέρη κρυφά και φανερά, γωνιές, που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί, να σταθεί, να παρατηρήσει. Κυρίως, αξίζει ακριβώς εκεί να συλλογισθεί τι θα μπορούσε να είναι η Σαλαμίνα – κι ώς έναν βαθμό όλη η Ελλάδα – αν την είχαμε προσέξει περισσότερο, αν είχαμε σεβασθεί την φύση και την ιστορία της περισσότερο...





Σ’ ό,τι με αφορά προσωπικά, πηγαίνοντας σ’ έναν τόπο, επιλέγω να στέκομαι πάντα, να επικεντρώνομαι κυρίως στα θετικά του και, όσο είναι δυνατόν, να αφήνω πίσω, να παραβλέπω, τα όποια αρνητικά... Κι ακριβώς αυτό έκανα και κάνω στην Σαλαμίνα, την οποία επισκέπτομαι πολύ συχνά, για να δω φίλους ακριβούς, που τύχη καλή έφερε στην ζωή μου, και για να εξερευνήσω και να αποκαλύψω φωτογραφικά τους μυστικούς της τόπους.

Ένα κομμάτι, λοιπόν, από τα μυστικά αυτά της Σαλαμίνας, που ίσως λίγοι ενδιαφέρονται να γνωρίζουν, εκθέτουμε ομαδικά από την επόμενη εβδομάδα μια παρέα φίλων, πρωτίστως, και φωτογράφων, κατόπιν. Υπό την αιγίδα του Συλλόγου «Τελαμώνας», θα δείξουμε από τις 16 Ιουλίου, το βράδυ, στο «αρχαίο» θεατράκι στα Σελήνια, στιγμές και τοπία του νησιού, σε μια προσπάθεια να πείσουμε και τους πιο δύσπιστους ότι η Σαλαμίνα μπορεί και πρέπει να ξαναζήσει την παλιά της αίγλη!






Διαβάστε, όμως, τι γράφει κι ο Βαγγέλης, ο καλός μου Σαλαμίνιος φίλος, ο γνώστης του τόπου του κι εμπνευστής και ακούραστος πρωτεργάτης της Έκθεσης...
Και κάντε, αν θέλετε, και μια στάση στον άλλο καλό φίλο, το ΑΕΡΙΚΟ, που με το ταλέντο του και τον επαγγελματισμό, που τον διακρίνουν, επιμελήθηκε πολλά και διάφορα, όπως την εκτύπωση των φωτογραφιών και το φυλλάδιο.

Κι αν ρωτάτε τι, τέλος πάντων, έκανα εγώ... ε, εγώ συντόνιζα κι επέβλεπα!!! Λίγο είναι αυτό, δηλαδή; 

27 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Όμορφα όμορφα!
Δεν έχω πάει ποτέ, και αυτό επειδή πρέπει να κανονίσω να μπορούμε όλη η παρέα..
Όμορφες οι φωτό! Και έχει ότι καλά έχει ένα άλλο νησί του Αιγαίου!

Margo είπε...

Μπράβο για την πρωτοβουλία!!!
Η Σαλαμίνα θα μπορούσε να έχει μόνο θετικά, έχει τις προϋποθέσεις.
Την θυμάμαι το 70 όταν για να πας περίμενες ουρά ατελείωτη στο Πέραμα και την έζησα και ως επαγγελματίας όπου πήγαινα μία φορά την βδομάδα για μαθήματα. Ένα νησί με όλα τα συν που μπορεί να έχει ένα νησί τόσο κοντά στον Πειραιά!
Αν ήταν περισσότερο φροντισμένη θα ήταν ένα στολίδι και πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει.
Καλή επιτυχία στην έκθεση, μακάρι να μπορούσα να έρθω έχω πολλά και πολλούς να θυμηθώ από αυτό το μέρος.

Καλό απόγευμα Asteroid :)

Για τις φωτογραφίες σου δεν χρειάζεται να σου πω, είναι πάντα ιδιαίτερες!

mahler76 είπε...

αν και την έχουμε κάνει χαβούζα, η Σαλαμίνα θα μπορούσε να γίνει ένας πολύ καλός τουριστικός προορισμός. Όπως και να έχει, από εκεί έχω τις μόνες καλές αναμνήσεις των παιδικών μου καλοκαιριών, ατελείωτα μπάνια και παιχνίδια.

{.πavλος.} είπε...

exw filous pou menoun monima sthn salamina...kai einai ka8e mera gia douleia sthn a8hna...einai wraio nhsi...poly wraia topia....8a mporouse na paiksei enan rolo ston tourismos alla ston topo pou zoume den yparxei oikologikh syneidhsh...to exoun katastrepsei...makari sto mellon na to agapisoun pali...oso gia thn ek8esh poly wraia idea...meta thn parousiash ekei 8a mporouse na anevei to yliko sto internet...gia na to dei kai pio poly kosmos...ena aplo blog mono gia thn ek8esh...idea rixnw...filia polla kai kalo apogeyma... ;)

Unknown είπε...

Έο ε! Γιάννη αρχηγέ!...

Μα έχεις ένα τρόπο να τα λες, έναν τρόπο να τα παρουσιάζεις βρε παιδί μου!.. Μαγεύτηκα...

sCaTterBraiN είπε...

αυτό που λέει το αερικό θα έλεγα και εγώ - είσαι από τους λίγους που θα μπορούσαν να παρουσιάσουν τόσο ελκυστικά τη σαλαμίνα (ευτυχώς που δεν έγινες διαφημιστής, γιατί θα ήσουν πολύ επικίνδυνος).
;-)
καλή επιτυχία με την έκθεση. φιλιά!

s_pablo είπε...

Χθες βράδυ ήμουν στην Ελευσίνα και σκεφτόμουν το ίδιο πράγμα. Πόσο άσχημα έχουμε φερθεί σε κάποια σημεία της Αττικής.

Περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες του θεάτρου κάτσαμε λίγο στο μαντράκι της προκυμαίας, για ένα τσιγάρο. Μια κλεφτή ματιά στον πυθμένα μας εξέπληξε. Εκατοντάδες μικροί αχινοί αγγιστρωμένοι στα βραχάκια σαν μικρά μαύρα αστέρια, μας το είπαν καθαρά. Υπάρχει ακόμα ελπίδα...

ΥΓ. Η Σαλαμίνα είναι, σχεδόν, υπέροχη. Ένας μικρός παράδεισος κρυμμένος πίσω από τα παλιοσίδερα. Όταν τον ανακαλύψουμε, θα έχει σωθεί.

orfia είπε...

..ακουω απο φιλους οτι η Σαλαμινα δεν ειναι το νησι οπως το εχουμε στο μυαλο μας...με την μολυνση ολογυρα. εχω φιλους που μενουν μονιμα και αλλους που εχουν το εξοχικο τους εκει...!! Κατι θα ξερουν...!!

fava είπε...

η Σαλαμνα μου... η Σαλαμινα μας.. Με συγκινησες παλι... Θα ειμαι εκει :)

nikos είπε...

Καθόλου λίγο! Μαζί με κάποιες από τις υπέροχες φωτό, φαντάζομαι.
Ξέρεις τι με σκοτώνει πιστεύω σ'αυτή τη χώρα; ότι ζούμε δυνητικά : "θα μπορούσε". Σε όλα, δυστυχώς.

επί λέξει είπε...

Επειδή ο θείος μου με την οικογένειά του μένει στη Σαλαμίνα τα τελευταία είκοσι χρόνια είμαι από τους τυχερούς που πολύ συχνά την επισκέπτονται. Δε θα διαφωνήσω ότι έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά, την οποία δε χρειάζεται να είσαι και καλοπροαίρετος, για να την ανακαλύψει.
Ωραιότατο το αφιέρωμά σου!

επί λέξει είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
επί λέξει είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
επί λέξει είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
επί λέξει είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ηφαιστίωνα, στόχω ξαναπεί: πρέπει να ρίξεις βάρος στα νησιά - Καλοκαίρι χωρίς νησί δεν λέει!
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Η Σαλαμίνα, margo, περιμένει πολλούς να την ανακαλύψουν κι άλλους τόσους να την φροντίσουν!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Mahler, έχουν τελειώσει σ' εσένα τα παιδικά Καλοκαίρια; Δεν το πιστεύω!
:-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Παύλο, όπως τα λες είναι. Είναι προάστειο των Αθηνών η Σαλαμίνα - και θα μπορούσε νάναι το πιο θελκτικό.
Σ' ευχαριστώ για την ιδέα σου - έχουμε όλοι οι φίλοι αρκετό φωτογραφικό υλικό από την Σαλαμίνα κι ίσως χρειάζεται να οργανώσουμε την ευρύτερη προβολή του...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

ΑΕΡΙΚΟ, υπερβάλλεις!
Μαζί τάχουμε ζήσει όλ' αυτά, έτσι;
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

SB, είμαι κιόλας επικίνδυνος!!!
:-)))

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ναι, τόχουμε κάνει και στην Ελευσίνα, Pablo - έναν τόπο κυριολεκτικά ιερό στην αρχαιότητα...
Χρωστάμε πολλά και στην Σαλαμίνα και στην Ελευσίνα!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ακριβώς, Orfia!
Υπάρχουν τα προβλήματα - που περιμένουν να διορθωθούν!
Κι υπάρχουν κι οι ομορφιές, που περιμένουν ν' ανακαλυφθούν!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Η Σαλαμίνα όλων, fava! Όπως υπάρχει κι η Μύκονος ή Σαντορίνη, δικαιούται να υπάρχει ΚΑΙ η Σαλαμίνα!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Νίκο, είναι μεγάλη κουβέντα αυτή, που λες... Την σημειώνω!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Επί λέξει, ο blogger δημοσίευσε το σχόλιό σου 5 φορές κι αναγκάστηκα να σβήσω τις 4!
Σ' ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που συμφωνείς κι εσύ για την αξία του νησιού...

Ephemeron είπε...

Πολυ ωραιο κειμενο!
Μου θυμισε τα παιδικα μου χρονια οταν ο μπαμπας μας πηγαινε εκδρομη στα Σεληνια! Εκει τρωγαμε και το "εργατικο χαβιαρι", τα αυγα των αχινων!

 
GreekBloggers.com