Kite surfing στην Αρτέμιδα

Ήταν μια αξέχαστη εποχή... Ήταν μια μυθική εποχή... Ήταν μια ξένοιαστη εποχή... Ήταν η δεκαετία του '60, που έχει στολισθεί μ' όλα τα κοσμητικά και τα διακοσμητικά - ίσως γιατί ήταν πράγματι όμορφη, ίσως γιατί ήμασταν ακόμα παιδιά, ίσως, απλώς, γιατί με τα χρόνια σβήστηκαν οι άσχημες στιγμές κι έμειναν μόνο οι γλυκές!.. Όπως και νάχει, τις Κυριακές - γιατί τότε τα Σάββατα ήταν εργάσιμες κανονικές - οι οικογένειες φορτωνόμασταν όλοι μαζί και λίγο ο ένας πάνω στον άλλο σε ένα από τα λιγοστά αυτοκίνητα της Αθήνας μαζί με κάτι ταπεινά είδη θαλάσσης και πολλά ταπεράκια, που δεν ήταν δα και Τupperware, αλλά σκέτα πλαστικά δοχεία, με όλα τα σχετικά: κεφτεδάκια και πίττες και φέτα και φρούτα. Προορισμός κάποια από τις πιο μακρινές παραλίες της Αττικής - όχι τίποτε Φάληρα και Έδεμ και Βουλιαγμένες, αλλά κάτι απόμακρο και εξωτικό. Κάτι σαν... την Λούτσα, ας πούμε! Τα αυτοκίνητα, έτσι φορτωμένα όπως ήταν, αγκομαχούσαν για να καταπιούν τα χιλιόμετρα, που οδηγούσαν σε μια από τις μεγαλύτερες σε μήκος παραλίες της Αττικής, με τα όλα της. Δέντρα για σκιά και για να στηθεί το μεσημεριανό τραπέζι κατά γης, ρηχά νερά για να μην κινδυνεύουν τα παιδιά, και άμμος. Ατέλειωτη αμμουδιά, όπου συχνά, κολλούσαν οι ρόδες από απροσεξία του οδηγού και στην αναχώρηση έπρεπε να σπρώχνουμε όλοι μαζί, ώστε να ξεκολλήσει το αυτοκίνητο και να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού. Κανείς δεν δυσανασχετούσε, όμως, με κάτι τέτοιες περιπέτειες. Όλοι, μικροί-μεγάλοι, ήταν χορτασμένοι, ευτυχισμένοι! Ήταν κι ακόμα είναι μια αξέχαστη εποχή! Μετά, με κάποιο μαγικό τρόπο, φτιαχτήκαμε όλοι, φτιαχτήκανε και δρόμοι, πλοία, λιμάνια, γίναμε πλούσιοι κι ωραίοι, τα αυτοκίνητα έγιναν περισσότερα από μας, την Λούτσα την είπανε Αρτέμιδα κι όλοι μαζί ανακαλύψαμε τις Κυκλάδες, την Μύκονο, τα Κουφονήσια και τις Ικαρίες κι ένα σωρό άλλα ταξίδια, πραγματικά μακρινά. Με το καινούριο της όνομα, η Αρτέμιδα, έμελλε, ωστόσο, να γνωρίσει με τον καιρό καινούριες δόξες, που κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί το '60. Ένας μεγάλος κόλπος όλη η περιοχή, με τον βορειοανατολικό του μυχό νάχει ευλογηθεί με απίστευτα ρεύματα κι ανέμους, που κονταροχτυπιούνται πάνω από νερά καταγάλανα. Ρεύματα, που αποθαρρύνουν τους κολυμβητές και τα παιδιά, αλλά είναι μάνα εξ ουρανού για τους surfers. Οι πινακίδες θα σας κατευθύνουν από το κέντρο της Αρτέμιδας στην περιοχή του Αγίου Νικολάου, στο "Αθλητικό Κέντρο", όπως γράφουν, κι εκεί θα νοιώσετε ξαφνικά πως είσαστε σε κάποια παράκτια πόλη της Florida ή της California! Μαγαζιά με είδη για surfing παντού και κόσμος, πολύς κόσμος, νεανικός κόσμος, χαλαρός, χρωματιστός, που ζει δικαιωματικά, με την σειρά του, την δική του, διαφορετική σε περιεχομένο, αλλά το ίδιο αξέχαστη εποχή του!.. Κατευθυνθείτε στην άκρη του μυχού, απέναντι από τα κοντινά νησάκια, που διακρίνονται και στις φωτογραφίες. Εκεί, όπου οι άνεμοι τα δίνουν όλα, προκειμένου να σας εντυπωσιάσουν οι surfers με τις φιγούρες τους και τα εναέρια μπαλέτα τους, καθήστε στην σκιά των δέντρων, καθήστε στα φιλόξενα "NISSAKIA" και δοκιμάστε τις λιχουδιές τους, ρουφήξτε το υπέροχο και θεραπευτικό μπλε και απολαύστε το θέαμα! Κι αν είστε φωτογράφοι, στήστε τα τρίποδα!..

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ:

http://www.johndcarnessiotis.com/THESURFINGCULTURE/The-kitesurfing-files/25645133_BFKT4M#!i=2117587371&k=PSGxjB5