Alligator Alley - Ανάρτηση ακατάλληλη δι' ανηλίκους και τρυφερές υπάρξεις

Είχα σκοπό να διακόψω για λίγο την περιήγηση στην Florida, αλλά ένα σχόλιο του καλού φίλου από την California, του Εφήμερου, σχετικά με δυό αγαπημένα του και πολύ εντυπωσιακά σημεία της Πολιτείας αυτής, το Alligator Alley και το Tarpon Springs, μ' έκανε να ψάξω στα φωτογραφικά Αρχεία του ταξιδιού και να τα ξαναθυμηθώ κι εγώ...
Το Tarpon Springs θα αποτελούσε έτσι κι αλλιώς ξεχωριστή ανάρτηση στο μέλλον, αλλά τα στιγμιότυπα από το Alligator Alley δεν ήμουν βέβαιος - και ούτε είμαι ακόμη!!! - ότι θα ήθελα ή θάπρεπε να τα αναρτήσω εδώ. Η αναφορά του Εφήμερου, ωστόσο, μούδωσε το έναυσμα και προχωρώ, θεωρώντας ότι κάποιοι δεν θάχουν άλλην ευκαιρία να δουν τέτοιες σκηνές.
Η ανάρτηση αφιερώνεται στον Εφήμερο - και επαναλαμβάνω την προειδοποίηση ότι οι τρυφερές υπάρξεις καλύτερα να σταματήσουν εδώ...
;-)

Το Alligator Alley είναι ένα συγκεκριμένο κομμάτι Διαπολιτειακού αυτοκινητόδρομου, του Interstate 75, το οποίο διασχίζει την Florida οριζόντια, στο ύψος του Miami, ενώνοντας έτσι την Ανατολική με την Δυτική της Ακτή. Απόσταση: περίπου 70 μίλια ή μία ώρα.

  
Πρόκειται για την μεγάλη κόκκινη ευθεία, που βλέπουμε στο μέσον περίπου του χάρτη. Διακρίνεται στον συγκεκριμένο χάρτη η πυκνή αστική δόμηση στις ακτές του Ατλαντικού, δεξιά, με όλες τις θρυλικές παραλίες και τα απίστευτης χλιδής resorts, καθώς και η πιο αραιή δόμηση προς την πλευρά των ακτών του Κόλπου του Μεξικού, αριστερά. Στο μέσον, πάνω και κάτω από το Alligator Alley, δεν διακρίνουμε τίποτε και ο λόγος δεν είναι άλλος παρά το ότι το κομμάτι αυτό του Ι75 διασχίζει έναν από τους μεγαλύτερους, πλουσιότερους και σημαντικότερους βιότοπους στον κόσμο, το Everglades.

Το Everglades, που, μεταξύ πολλών άλλων ειδών, είναι βάση του πάνθηρα της Florida και του Αμερικανικού κροκοδείλου, έχει, σύμφωνα με την Wikipedia, ανακηρυχθεί International Biosphere Reserve, World Heritage Site & Wetland of International Importance. Μόνο τρεις τοποθεσίες υπάρχουν στον κόσμο, που ανήκουν ΚΑΙ στις τρεις αυτές κατηγορίες.
Πρόκειται για περιοχή αλλού δασώδη, αλλού βαλτώδη, αλλού και τα δύο.

Η χλωρίδα και η πανίδα του είναι μοναδικές - αλλά ένα παιδί του beton και της ασφάλτου, όπως εγώ, δεν νοιώθει και πολύ άνετα σε τέτοιες συνθήκες! Επίσης, δεν ξέρει ούτε τι βλέπει ούτε τι το περιμένει - αλλά, παρ' όλ' αυτά, δεν κρατιέται και βγαίνει από το αυτοκίνητο για να φωτογραφήσει...

Ένας ερωδιός είναι το πρώτο, που είδε το παιδί αυτό, και το μόνο, που αναγνώρισε. 

Πουλί λίγο σπάνιο στα μέρη μας, γενικά. Κομψό, όταν κάθεται χαλαρά, κομψό και στο πέταγμα...

Το βέβαιο είναι ότι δεν θα το δούμε ούτε αυτό ούτε άλλα να αράζουν χαλαρά δίπλα σε αυτοκινητόδρομους υψηλής ταχήτητας, κίνησης και θορύβου, αλλά ένα από τα θαύματα στην Florida είναι ακριβώς αυτό: η συνύπαρξη της άγριας ή απλώς παρθένας Φύσης με το περιβάλλον του ανθρώπου. Δεν σπανίζει το να βρεις έναν ερωδιό δίπλα στο αυτοκίνητό σου, την ώρα που πας να το πάρεις για να πας κάπου. Δεν ξενίζει να είσαι σε μια γέφυρα ή μια ράμπα  λεωφόρου και να πετάξει δίπλα σου ένας πελεκάνος...

Στην περίπτωση, βέβαια, του Alligator Alley μπορεί και να μη δεις απλώς ένα περίεργο ή και επικίνδυνο πουλί κάπου κοντά σου...

Αν καλοσκεφθείς την επωνυμία του δρόμου, μπορεί, ας πούμε, να μη είναι καθόλου απίθανο να δεις ξαφνικά έναν αλιγάτορα στην μέση του δρόμου, έτσι που δίπλα στον δρόμο τρέχουν κανάλια, που ποιός ξέρει από πόσο βαθιά μέσα στο Everglades έρχονται και τι σου φέρνουν...

Απορούμε , όταν καμμιά φορά ακούμε ότι ένας αλιγάτορας βρέθηκε να κυκλοφορεί στους δρόμους της Florida. Λέμε: "Μα πώς είναι δυνατόν;". Καθώς σε πολλά σημεία του Alligator Alley δεν υπάρχουν φράχτες ή συρματοπλέγματα, φαντάζομαι πως το να ξεστρατίσει ένας αλιγάτορας δεν θάναι και τόσο δύσκολο!

Αλιγάτορα, πάντως, στον δρόμο μου δεν είδα... Είδα, όμως, πουλιά, που δεν είχα ξαναδεί:

  

Τι πουλιά ήταν αυτά δεν έχω ιδέα. Δεν ενοχλήθηκαν, πάντως, καθώς τα πλησίαζα όλο και πιο πολύ...

Ήταν, πολύ απασχολημένα, άλλωστε... Και συνειδητοποιώ ότι ίσως γι' αυτό ακριβώς δεν ενόχλησαν αυτά εμένα...

Εδώ μάθατε ό,τι μάθατε για το Everglades κι είδατε ό,τι είδατε. Μπορείτε τώρα να διακόψετε τo φυσιολατρικό αυτό ανάγνωσμα και να μεταφερθείτε σε κάποιο άλλο blog, πιο εύπεπτο!    

Enter at your own risk!

Ώρα γεύματος στο Alligator Alley...

Κι αν περιμένατε άλλου είδους ακατάλληλα θεάματα, πέσατε έξω!..

         

Επιστροφή

 

Επιστροφή, λοιπόν... κι έχω συχνά την εντύπωση ότι πάντα από κάπου επιστρέφω, κάπου έχω πάει, έχω λείψει και επιστρέφω...

Κι αυτό το κάπου έχει συνήθως νερά και θάλασσες - μακριά από τον ανοιχτό ορίζοντα πάνω από την γυαλιστερή επιφάνεια του νερού δεν αντέχω πολύ!

Τα ταξίδια μου έχουν, όμως, ένα ακόμη χαρακτηριστικό συνήθως: με πάνε δυτικά και με πάνε συχνά στην Αμερική, τόπο σημειολογικά βαρύ, όπως κι αν το δει κανείς... είτε θετικά είτε αρνητικά. 

 

Έχω μιαν αδυναμία στην χώρα αυτή και δεν τόχω κρύψει ποτέ. Μπορεί συχνά να διαφωνώ με τις πολιτικές της επιλογές ή ακόμη και με πτυχές της Αμερικανικής κοινωνίας, αλλά συνολικά τρέφω τα καλύτερα αισθήματα για τον απλό λαό και εκτιμώ ιδιαίτερα τον δυναμισμό και την ορμητικότητά του, το πείσμα και το θετικό του πνεύμα. 

Φαίνεται συχνά να επιλέγει την επικέντρωση στην επιφανειακή πλευρά των πραγμάτων, να στέκεται εκεί πιο πολύ απ' όσο θα τόκανε ένας σοφιστικέ Ευρωπαίος ή ένας Έλληνας καχύποπτος για όλους και για όλα - αλλά πιθανόν από αυτή την "ελαφρότητα" να πηγάζει και η συλλογική τους και η ατομική τους προσαρμοστικότητα, καθώς κι ένα είδος "χαράς της ζωής", που τους χαρακτηρίζει και που οι Ευρωπαίοι παραδοσιακά ερμηνεύουν ως Αμερικανική ευήθεια και αφέλεια...   

 

 

 

 

 

 

 

Βρέθηκα στην Florida την φορά αυτή, μια Πολιτεία, που προσφέρει απίστευτη άγρια Φύση στην θάλασσα και στην ξηρά, αλλά είναι ταυτόχρονα κι ένα τεράστιο, εξωπραγματικό Καρουσέλ, που στριφογυρίζει συνέχεια και σε εκσφενδονίζει σε διαφορετικούς κάθε φορά κόσμους... 

Από την προσβάσιμη, εκεί μπροστά σου, παρθένα Φύση

... στις ατέλειωτες, αχανείς παραλίες

 

... στα παστέλ χρώματα του Miami Beach 

 

 

... στα κτίρια Art Deco ή με επιρροές Art Deco

 

 

 ... κι από κει στον μαγευτικό κόσμο των surfers

... στο μαγικό φως του San Marco Island

 

 

... και στην απόλυτη ποίηση του δειλινού στο Key West...

 

 Ελπίζω να γράψω αναλυτικότερα για διάφορες πλευρές της Florida. 

Για την ώρα δεν έχω προσγειωθεί ακόμα από την μαγεία αυτή στην Ελληνική κεντρική σκηνή, όπου καθημερινά τσακώνονται μέχρι θανάτου για το ποιός μας έκανε περισσότερο κακό στο παρελθόν και για το ποιός θα μας το κάνει στο μέλλον.

Η ζωή, όμως, είναι αλλού, Κύριοι!..  Τελικά, είναι αλλού...

Πιάσ' το κύμα

Ένα από τα φωτογραφικά μου όνειρα ήταν η αποτύπωση των κυμάτων του ωκεανού  και της εμπειρίας εκείνων, που περνούν μια ζωή ψάχνοντας ή κυνηγώντας "the big one", το μεγάλο ή το ιδανικό κύμα, για να το καβαλήσουν είτε με σανίδα είτε χωρίς... 

Παιχνίδια και πλατσουρίσματα (Palm Beach, FL)

Η πλευρά της Florida, που κοιτάζει κατάφατσα τον Ατλαντικό ωκεανό και αναμετριέται καθημερινά μαζί του, πέρα από τις θρυλικές τοποθεσίες χλιδής, όπως, π.χ., το Palm Beach ή η Boca Raton, για τις οποίες είναι γνωστή, προσφέρει πράγματι πολλές ευκαιρίες για τέτοιες περιπέτειες με τα κύματα...   

Ο πόνος (Juno Beach, FL)

Κορυφαία εμπειρία στον τομέα αυτό, φυσικά, είναι το surfing.

Η κατεβασιά του surfer  (Juno Beach, FL)

Η προσμονή (Juno Beach, FL)

Όταν δεν έρχεται το κύμα στον surfer, πάει ο surfer σ' αυτό

(Juno Beach, FL)

Στον αφρό

(Juno Beach, FL)

Ηλιοβασιλέματα...

... χθες στο νοτιότερο άκρο της Αμερικής, μόλις 90 μίλια από την Κούβα: Key West, Florida.

Κι αν νομίζει κανείς πως είμαι στην δεύτερη φωτογραφία, λάθος  -είμαι στην τρίτη, βέβαια!!!