A S T E R O I D: Προσωπικό

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Προσωπικό

Σήμερα θα γινόσουν, λέει, 49!
Αστείο κάπως δεν σου ακούγεται
Αυτό κι εσένα;
Εσύ δεν ήσουνα
Ούτε για μια μέρα
Πάνω από 36...

14 σχόλια:

fevis είπε...: Οι άνθρωποι που αγαπήσαμε πολύ ζουν πάντα μέσα μας... Όσα χρόνια κι αν περάσουν....Φιλιά...; 31 Ιανουαρίου 2010 στις 11:13 μ.μ.
John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...: Ακριβώς έτσι είναι, Εύη!
Αναλλοίωτη η αγάπη μας, αναλλοίωτοι κι αυτοί μέσα μας...; 31 Ιανουαρίου 2010 στις 11:26 μ.μ.
Man laying down είπε...: Πώς λέγεται αυτό το λουλούδι ; Το έχω στον κήπο μου ,και ξεχνάω το όνομα του θάμνου συνέχεια.; 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:49 π.μ.
John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...: Μούπανε πως πρόκειται για τσιντόνια, Mld, αλλά, προσωπικά, δεν έχω ιδέα!!!
;-); 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 6:45 π.μ.
ELvA είπε...: Πολυ ομορφη η ..τσιντόνια, (και εγω ασχετη με ονοματα λουλουδιων ειμαι, μη νομιζεις,!) οπως και οι σκεψεις για την ηλικια...Συχνα οι αριθμοι δεν εχουν σημασια...

Καλη σου μερα! :); 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 8:59 π.μ.
7Demons είπε...: Η πικρή αριθμητική της απώλειας...; 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:46 π.μ.
STELIOS PENTARVANIS είπε...: Αυτό που είμαστε είναι ότι αγαπήσαμε ακόμα και ότι δεν υπάρχει πια,θα υπάρχει πάντα μέσα μας. Την καλημέρα μου.; 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:52 π.μ.
John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...: Elva, μπορούμε να εκτιμούμε την ομορφιά, ακόμη κι αν δεν ξέρουμε από ονόματα... σωστά;
;-); 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:22 π.μ.
John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...: Πολύ πικρή, 7...
Σας ευχαριστώ!

Υ.Γ.: Εμένα, βέβαια, όλα τα Μαθηματικά πάντα πικρά μου βγαίνανε!!!; 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:24 π.μ.
John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...: Πολύ σοφά τα λόγια σoυ, διόλου Wrong, εν προκειμένω, Man!
Σημειώνω όλως ιδιατέρως πως "ό,τι αγαπήσαμε, θα υπάρχει πάντα μέσα μας"... και συμπληρώνω ότι "θα μας προσδιορίζει σ' ό,τι του αναλογεί, θα μετέχει στην τρέχουσα ταυτότητά μας...".
Καλημέρα σου!; 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:28 π.μ.
Nina C είπε...: Και για κάποιες, δεν ήταν ούτε μέρα πάνω από 18...; 1 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:01 μ.μ.
Unknown είπε...: Αλίμονο!.. δεν είμαστε μόνο ό,τι αγαπήσαμε. Άπειροι οι "οδοδείκτες" που σημαδεύουν τη ζωή μας και ο καθείς μας τους κουβαλάει αδιάκοπα, άλλους με νοσταλγία, άλλους με πόνο, άλλους με ταραχή... Καλότυχοι όσων η ζωή στοιχειώνεται μόνο από αγαπημένες μορφές και ώρες.
Σε χαιρετώ φίλε μου και χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω σε ΄τόσο ωραία γειτονιά.; 2 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:51 μ.μ.
John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...: Κι εγώ χαίρομαι που ξαναβρίσκω πολλούς και πολλές, που δεν με ξέχασαν και με ξαναβρίσκουν πολλοί και πολλές...; 2 Φεβρουαρίου 2010 στις 8:57 μ.μ.
Unknown είπε...: Ωραία Φωτογραφία έβαλες Γιάννη για avatar...; 3 Φεβρουαρίου 2010 στις 10:49 μ.μ.