... για τα μέτρα...
Έλεγα να γράψω πολλά, σκέψεις συγκροτημένες και σκέψεις τυχαίες, ανοργάνωτες...
Ωστόσο δεν έχω την διάθεση να το κάνω. Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται...
Φυλλομετρώντας τις εφημερίδες και το Internet, διαπιστώνω ότι άλλοι, πιο αρμόδιοι, πιο αντικειμενικοί, πιο διαβασμένοι, πιο αποστασιοποιημένοι, αλλά ακόμα και κάποιοι υποστηρικτές, γενικότερα, της Κυβέρνησης τα λένε πολύ καλύτερα. Δείχνουν όχι μόνο την έλλειψη δικαιοσύνης και μέτρου, που διέπει τα όσα ανακοινώθηκαν, αλλά επίσης και την αναποτελεσματικότητά τους.
Οι λίγοι, που συμφωνούν και επαυξάνουν είναι είτε υπεράνω της Ελληνικής καθημερινής πραγματικότητας είτε απλώς εκτός Ελλάδας και εκτός παραγωγικής διαδικασίας.
Σε κάθε περίπτωση, η Κυβέρνηση, κοινωνικά και πολιτικά απομονωμένη πλέον, έκανε την επιλογή να ανατάξει την χώρα με κόστος των πιο χαμηλών στρωμάτων - δεν μένει παρά να δούμε αν θα το καταφέρει.
Εδώ είναι που κάποιος, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί, θάλεγε ότι εύχεται στην Κυβέρνηση να το καταφέρει... Κι εδώ είναι που εγώ λέω ότι δεν ξέρω αν μπορώ και αν πρέπει να εύχομαι κάτι τέτοιο... Γιατί η χώρα έτσι κι αλλιώς θα επιβιώσει - ακόμα κι εγώ, δηλαδή η οικογένειά μου, οι φίλοι, οι γνωστοί, ο κύκλος μου, πιθανότατα θα επιβιώσουμε...
Όμως, το ζήτημα δεν είναι προσωπικό. Η γενιά μου κι οι γενιές πριν από την δική μου δεν ονειρεύθηκαν και δεν πάσχισαν όσο πάσχισαν για μιαν Ελλάδα χωρισμένη στα δύο ή στα τρία - καμμιά μικρή χώρα δεν έχει τέτοιες πολυτέλειες.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι σε ποιάν Ελλάδα θα επιβιώσουμε. Η εξαθλίωση, η ανέχεια και το περιθώριο, όπου φαίνεται να οδηγούνται τα στρώματα, που επιλέχθηκαν για να πληρώσουν το κόστος, θα δημιουργήσουν περιβάλλον ανασφάλειας για όλους τους υπόλοιπους, με ακραίες ανισότητες και διαχωριστικά τείχη.
Κι αυτό είναι που σίγουρα δεν το θέλω ούτε για την χώρα μου ούτε για μένα και τα παιδιά μου...
Πριν από 8 ώρες
.JPG)
.JPG)
Αναρτήσεις
29 σχόλια:
Φοβάμαι πως θα επιβιώσουμε στην Ελλάδα που μας αξίζει..:-)
Eιναι απαραδεκτα ολα τα μετρα, και πληττουν τους πιο αδυναμους..
Δεν εχουμε πολιτικους που θα σταθουν δυναμικα για κατι καλο..
το ότι είναι άδικα κάποια μέτρα είναι μάλλον γενικά αποδεκτό, το θέμα είναι 1ον αν θα μας ωφελήσουν μακροχρόνια και 2ον πώς δεν θα την ξαναπάθουμε.
(υπάρχει κάποιο φόρουμ που να ακούγονται ιδέες για το πώς μπορούμε να βελτιώσουμε αυτήν την κατάσταση; π.χ. αυτά τα μέτρα μάλλον την κατανάλωση, θα μπορούσε να μπει ένα σήμα / πιστοποίηση στα προϊόντα που παράγονται στην ελλάδα ώστε τουλάχιστον το λίγοτερο εισόδημα να παραμένει στη χώρα; αφελής ίσως, αλλά δεν μου αρέσει αυτή η απαισιοδοξία που επικρατεί στη χώρα).
Μακάρι να μην χρειαστεί να μείνει για πάντα εξαθλιωμένη.. πιστεύω σε μια ανάκαμψη..
νιωθω απιστευτα απαισιοδοξος δε ξερω...
εχεις δικιο., παντως
αλλα ποια χωρα θα επιβιωσει, τωρα να δεις γλεντια οι σκοπιανοι, αλβανοι τουρκοι και λοιποι,
prospa8w na vlepw ton galazio ourano...blue skies pou leei kai to tragoudi...to epivalw se mena kata enan tropo...molis ekana ena break kai eida ligo gkri...den 8a sxoliasw ousiastika...to mono pou 8a pw einai oti elpizw se ena kalitero avrio...den to vlepw akoma...alla pou 8a paei...8a er8ei.
kalo vradaki. avrio stous dromous oloi!!!
τρομάζω με την ιδέα ότι μόλις ξεχαστεί λίγο αυτή η τραγική κατάσταση...πάλι το ίδιο Έλληνες θα είμαστε και εγώ μέσα για να μη με παρεξηγήσετε.
Εγώ, Εύη μου, φοβάμαι πως θα επιβιώσουμε στην Ελλάδα, που άλλοι φτιάχνουν για μας.
Roadartist, τα μέτρα είναι απίστευτα μονόπαντα εις βάρος των ασθενέστερων.
Οι κοινωνίες των 2/3, οι κοινωνίες της περιθωριοποίησης, είναι ό,τι χειρότερο έχει συλλάβει και υλοποιήσει ο ανθρώπινος νους. Και δυστυχώς αυτό το μοντέλο της πρωτίστως ηθικής χρεωκοπίας δώσαμε σε κάποιους την ευκαιρία και τα όπλα να το εισαγάγουν στην Ελλάδα.
SatterBrain, εγώ οικονομολόγος δεν είμαι κι ούτε καν από απλά μαθηματικά σκαμπάζω. Οι οικονομικοί αναλυτές και αρθρογράφοι, όμως, διαγνώσανε ότι τα μέτρα αυτά δεν μπορούν να επιφέρουν αποτέλεσμα ευεργετικό, καθώς λείπουν εκείνα που θα παρήγαγαν και πλούτο, περίσσευμα, αύξηση του ΑΕΠ.
Και φαίνεται νάχουν δίκηο.
Ηφαιστίωνα, κάποια ανάκαψη κάποια στιγμή θα προκύψει. Το κόστος της, όμως, θα είναι τεράστιο για τις χαμηλότερες τάξεις και αυτό είναι το πρόβλημα. Η περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού θα οδηγήσει σε ανήκουστα πράγματα...
Οι γείτονες, με τους οποίους έχουμε φροντίσει να έχουμε τόσα μέτωπα ανοιχτά, Άσωτε, έχουν τώρα την ευκαιρία της ζωής τους!
Προσπαθώ κι εγώ, Παύλο... Στο blog της Μυκόνου ανέβασα χθες μια φωτογραφία ακριβώς με αυτό το νόημα.
Έχουμε ευτυχώς ένα γαλάζιο, που κανείς δεν μπορεί να μας πάρει!
Εγώ τρομάζω περισσότερο, Wrong Man, με την ιδέα ότι αυτή η κατάσταση δεν θα ξεχασθεί ούτε θα ξεπερασθεί εύκολα ή γρήγορα. Φοβάμαι ότι θα σέρνεται και θα οξύνεται και θα μας ακυρώνει καθημερινά όλο και περισσότερο ως κοινωνικό σύνολο και Κρατική οντότητα...
Ήταν πολλά τα κακά και τα αρνητικά της Ελλάδας, αλλά μας κρατούσε σε επίπεδα ασφαλή η κοινωνική συνοχή. Τώρα φοβάμαι ότι θα διαλυθεί...
Θα αλλαξουν τα πραγματα και θα γινουν πιο δυσκολα, και ιδιως πιο δυσκολα για την εργατικη ταξη, δυστυχως...
Και εμεις εδω εχουμε παει πατο, τα περασαμε και τα περναμε ακομα εδω και δυο χρονια, το χρεος της πολιτειας (και ολης της χωρας) ειναι απιστευτο, τα ταμεια ειναι αδεια, ακομα σχολανε κοσμο, κοβουν υπηρεσιες, κλπ κλπ.
...για να καταλαβεις, 4 σπιτια το ενα μετα απο το αλλο διπλα απο το δικο μου σπιτι, τα εχει κατασχει η τραπεζα γιατι οι νοικοκυραιοι δεν μπορουσαν να πληρωσουν το δανειο... μιλαμε για φοβερα πραγματα... να βλεπεις ολοκληρες οικογενειες να βαζουν οτι μπορουν σε ενα αυτοκινητο και να εξαφανιζονται...
Παρ ολα αυτα ομως, ο κοσμος δεν το βαζει κατω...
Οσο υπαρχει ζωη, παντα υπαρχει ελπιδα για ενα καλυτερο αυριο...
:)
exeis dikio. autoi pou tha thn plhrwsoun, se prwth fash, einai oi pio anhmporoi.meta, oloi mas.
Εφήμερε, δεν αμφισβητώ ούτε την ύπαρξη ούτε την παγκοσμιότητα της οικονομικής κρίσης - και ξέρω ότι η Αμερική έχει χτυπηθεί βάναυσα, επίσης, και ακόμη υποφέρει τα γι' αυτήν αδιανόητα ώς πριν από λίγο καιρό.
Δεν αμφισβητώ ούτε καν ότι για τα δικά μας βάσανα δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών ως Κράτος, ως πολιτικοί και μέχρι κάποιο βαθμό ως κοινωνία και πολίτες.
Πέρα από αυτά, ωστόσο, εδώ με απασχολεί κυρίως το ποιός καλείται να πληρώσει μονομερώς το τίμημα. Η επιλογή, που έγινε, ώστε το τίμημα αυτό να πληρωθεί από τα κατώτερα στρώματα και τους ασθενέστερους της ζωής μάλλον κατατείνει στην ταχεία δημοσιονομική εξυγίανση, στον βαθμό, που αυτούς κατά κύριο λόγο κάλυπτε το Κράτος και τα παντοειδή δίχτυα ασφαλείας.
Η πραγματική Οικονομία, όμως, δεν ωφελείται από αυτή την επιλογή και η επανεκκίνησή της θα είναι ακόμη πιο δύσκολη, σε συνθήκες βαθειάς ύφεσης και τόσο περιορισμένης ρευστότητας. Από την άλλη, η ίδια αυτή επιλογή καταδεικνύει την ανερυθρίαστη ηθική χρεωκοπία της πολιτικής - και της κοινωνίας, στο σύνολό της, αν δεν υπάρξει γενική αντίδραση, ανεξάρτητα από την τάξη όπου ανήκει ο καθένας μας.
Και δεν έχω τίποτε χειρότερο από αυτό, DonnaBella - τίποτε χειρότερο από το να βλέπω την απελπισία όσων ώς χθες καλούνταν να ζήσουν με τα 600 ή 700 ευρώ του κατώτατου μισθού ή τα 400-500 ευρώ της κατώτατης σύνταξης και από σήμερα να βλέπουν κι αυτά ακόμη να μειώνονται.
Εγω αυτοτοποθετούμαι σε αυτούς που είμαι υπεράνω της ελληνικής πραγματικότητας.
Πάντως για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τι μέτρα θα ήταν αυτά που δε θα έπληταν τους αδύναμους; Γι αυτό και τα λέμε μέτρα. Πλήτουν τους περισσότερους πάντα που κατά κανόνα είναι και οι αδύναμοι. Σε αυτούς κατασπαταλά το κράτος τα χρήματα. Όχι ότι τους δίνει πολλά. Δίνει πολύ λίγα σε πάρα πάρα πάρα πολλούς.
Αρκετά το μοιρολόι πάντως. Είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμπρός να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα. Και όσοι δε θέλουν, ας συνεχίσουν να γκρινιάζουν. Άλλωστε αυτοί που συνεχώς γκρινιάζουν δεν ξέρουν να κάνουν και τίποτα άλλο.
Αλλά ας μας αφήσουν ήσυχους να φτιάξουμε από την αρχή τη χώρα μας.
Φίλε μου CsLakonas, όσοι γκρινιάζουν έχουν τους λόγους και τις ανησυχίες τους, είναι άνθρωποι, που ζουν και δουλεύουν εδώ, που βλέπουν να γίνονται αέρας κοπανιστός οι κόποι μιας ζωής επειδή μια δράκα πολιτικών απδείχθηκαν ανεπαρκείς, ενώ μια άλλη δράκα τους συνεργάσθηκε αγαστά με κάποιους επιχειρηματίες, Έλληνες και ξένους, για να καταληστεύσουν το δημόσιο χρήμα.
Ό τόπος είναι μικρός και όλοι γνριζόμαστε. Είναι γνωστοί σε όλους αυτοί, που ασέλγησαν - τα "νέα τζάκια" για τα οποία μιλούσε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου έχουν ονοματεπώνυμο, οι άνθρωποι, που από το πουθενά και το τίποτε έγιναν ξαφνικά πάμπλουτοι, μέσα από δοσοληψίες με το Δημόσιο, έχουν διεύθυνση κατοικίας, οι πολιτικοί, "που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός τους", και βρέθηκαν ξαφνικά να κάνουν γάμους απίστευτης χλιδής στο Παρίσι έχουν γίνει η χλεύη του κόσμου εδώ και καιρό. Γνωστοί όλοι!
Καθώς δεν ξεκίνησε από εκεί η ήδη
8μηνη προσπάθεια ανάταξης της νέας Κυβέρνησης - και όποιας άλλης θα μπορούσε νάναι στην θέση της, δεν είναι ιδεολογικό ή κομματικό το ζήτημα - είναι φανερό ότι η κοινωνία βρίσκεται απέναντι. Δεν "γκρινιάζει" , αλλά απαιτεί κοινωνική δικαιοσύνη, ισορροπία οικονομικής πολιτικής, κάθαρση όχι με Επιτροπές της Βουλής και ατέρμονες συζητήσεις, αλλά με δημεύσεις και δεσμεύσεις περιουσιών. Πολύ απλά, δεν υπάρχουν Ιφιγένειες πρόθυμες να θυσιασθούν οι ίδιες και τα παιδιά, που δεν πρόλαβαν να κάνουν, προκειμένου όχι να παραχθεί πλούτος αλλά να έχουν όλοι αυτοί οι κύριοι φράσκο χρήμα να μοιράσουν μεταξύ τους.
Όλες αυτές οι επί σφαγήν Ιφιγένειες είναι άνθρωποι, δεν είναι αριθμοί. Είναι ο παπούς σου στο χωριό, ο θείος σου κι ο θείος μου με την ψωροσύνταξη των 500 ευρώ, που κουτσουρεύεται, ο συμμαθητής σου, που έμεινε πίσω και μετά βίας έπαιρνε 600 ευρώ.
Εγώ αυτούς τους ανθρώπους όλους δεν μπορώ να τους παραβλέψω, να τους πετράξω στον Καιάδα. Δεν ήμουν ποτέ αριστερός και δεν τον παρίστανα, αλλά ήμουν πάντα ανθρωπιστής κι ο ανθρωπισμός είναι η μόνη πολιτική και ιδεολογία, που ασπάζομαι πλέον.
Άν εσύ, αντίθετα, μπορείς να τους κοιτάξεις στα μάτια και να τους πεις αφήστε μας ήσυχους να φτιάξουμε την χώρα, κάνε το! Όμως, σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα κι εσύ, να πάψεις να είσαι υπεράνω της Ελληνικής πραγματικότητας και εκτός Ελληνικής παραγωγικής διαδικασίας, να αμείβεσαι με Ελληνικά χρήματα και να αγοράζεις σε Ελληνικές τιμές.
Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια, απλώς λόγια από απόσταση πολλών χιλιάδων μιλίων...
;-)
στη περιοχή που δουλεύω, κάπου στη δυτική περιφέρεια της αττικής, η επιθετικότητα κι η βία με αίτια οικονομικά έχει ήδη σημειώσει αύξηση σε ικανό ποσοστό
μέγεθος μετρήσιμο ως εκ των επιπτώσεων στο χώρο εργασίας μου
σχολείο
ό,τι με φοβίζει περισσότερο είναι όλη αυτή η τεράστια κοινωνική κρίση που περιγράφεις και που ξεσπα ήδη και η δυνατότητα να την διαχειριστεί η κοινωνία
Orelia, αυτά ακριβώς είναι που, πρωτίστως, με απασχολούν και με τρομάζουν... Αν είναι να φτιάξουμε μια χώρα πάνω σε τέτοια θεμέλια, ευχαριστώ, λέω να μη πάρω!
Χώρες μικρές και με πλούτο λίγο προς διανομή οφείλουν να προσέχουν ως κόρη οφθαλμού την κοινωνική τους συνοχή. Είναι το κύριο περιουσιακό τους στοιχείο, το βασικό τους θεμέλιο, αμυντικό όπλο...
Καλημερα Αστεροειδη
Σου εχω απαντηση στη σημερινη μου αναρτηση!
Kανε μια βολτα στη...Σουηδια! ;)
Μιλώντας για γενιές σκέψου και τη δική μου (εκείνους που γεννηθήκαμε τη δεκαετία του '70 -εγώ μέσα στη χούντα ακόμα) που κάθε έννοια σύνταξης και ξεκούρασης θα είναι μακρινό όνειρο. Και δυστυχώς το προσδόκιμο αυξάνεται...
Asteroid, oi έλληνες πρώτα πράττουν και μετά σκέπτονται.
Νομίζουν ότι όλοι τους χρωστάνε.
Δεν ακούν κανένα, εκτός αν αυτός συμφωνεί μαζί τους.
Απαιτούν λύσεις στο πιάτο, σύμφωνες με τη βόλεψή τους και με ελάχιστη συμβολή από τους ίδιους.
Αυτά τα βλέπεις ξεκάθαρα από μακρυά.
Α! και να μην ξεχάσω! Τους αρέσει πολύ η έκφραση "Δε δικαιούστε δια να ομιλείτε"
Η χώρα μας έχει χάσει το δρόμο της
Δείμο, οι νεώτερες γενιές είναι σε ακόμα χειρότερη θέση από την δική μου... Αυτό είναι βέβαιο!
:-(
ΣΠ, δεν ανήκω στους Έλληνες, που νομίζουν ότι οι άλλοι τους χρωστάνε ο,τιδήποτε. Έχω γράψει, άλλωστε, πολλές φορές ότι έχουμε την μοναδική ικανότητα να αυτοκαταστρεφόμαστε. Τόχουν κι άλλοι λαοί αυτό, αλλά ίσως εμείς να είμαστε το υπόδειγμα για το πώς ένας λαός μπορεί γίνει θύμα πρώτος αυτός της νοοτροπίας του.
Έχω, επίσης, γράψει ότι, αν η κρίση δεν υπήρχε, ίσως θα έπρεπε να την εφεύρουμε, ώστε να την αξιοποιήσουμε ως ευκαιρία για ανάταξη της χώρας και επανεκκίνηση. Αυτό, όμως, πρέπει να γίνει με εθνικό, πολιτικό σχεδιασμό και όχι με σπασμωδικό, βεβιασμένο τρόπο. Χωρίς ακρότητες εις βάρος των πιο αδύναμων ομάδων αλλά και χωρίς εξαιρέσεις. Με δικαιοσύνη και ισορροπία, με πρόταξη του αναπτυξιακού σχεδιασμού, ώστε η ελπίδα να σύρει το κάρο. Με παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων - όχι απλώς υπόδειξή τους (όλοι τους ξέρουμε!), αλλά δέσμευση της περιουσίας τους. Και ασφαλώς με κατά προτεραιότητα κλείσιμο, σφράγισμα ερμητικό των στροφίγγων, που ευνοούν την "λαμογιά", τον παράνομο πλουτισμό εις βάρος του δημοσίου.
Πολλά από αυτά δεν τάχουμε δει ακόμη και, κατά την γνώμη μου, αυτό κάνει την κοινωνία να μη συστρατεύεται, να μη κατανοεί όσο θάπρεπε να κατανοήσει. Χωρίς συστράτευση, όμως, το εγχείρημα είναι μετέωρο και μπορεί να καταλήξει ακόμη και σε μη ελεγχόμενες καταστάσεις, τις οποίες πώς και πώς περιμένουν μερικοί πονηροί ή απλώς ανεγκέφαλοι εντός και εκτός Ελλάδας, για να διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει.
Η τραγική κατάληξη της χθεσινής πρώτης μέρας αντιδράσεων δείχνει ότι πράγματι κάποιοι καραδοκούν, στήνουν νέο "Δεκέμβρη" και δεν ξέρω καν αν αναφέρονται στο '44 ή στο 2008.
Ο καθένας έχει ασφαλώς δικαίωμα, ακόμα και υποχρέωση, να έχει άποψη και να την εκφράζει. Εγώ από την πλευρά μου ελπίζω να ακουσθούν οι πιο νηφάλιες πολιτικές φωνές, σ' ό,τι αφορά τον τρόπο της εξυγίανσης, καθώς και να εκπονηθεί ένα αξιόπιστο σχέδιο διαχείρισης κρίσεων και έγκαιρων επεμβάσεων, ώστε τραγωδίες όπως η χθεσινή να αποτρέπονται πάντα.
"Πολλά από αυτά δεν τάχουμε δει ακόμη και, κατά την γνώμη μου, αυτό κάνει την κοινωνία να μη συστρατεύεται, να μη κατανοεί όσο θάπρεπε να κατανοήσει"
Τοο lenient...
O περιούσιος λαός ειναι καιρός να ξυπνήσει από το λήθαργο και σκεφτεί δημιουργικά. Το δημοσιουπαλληλίκι δεν είναι η μόνη επιλογή ζωής.
Η πραγματικότητα ειναι σκληρή και, προς το παρόν, χωρίς εναλλακτική λύση.
Αντι να περιμένεις πότε θα βρεθεί η
φωνή, δράσε.
Σκέψου πρακτικές λύσεις και πρότεινέ τες στην κυβέρνηση. Γράψε ένα mail τη μέρα σε κάποιον υπουργό. Αυτό κάνω εγώ, κι ας είμαι μίλια μακρυά, κι ας μην έχω επίγνωση του τι ακριβώς συμβαίνει, τάχαμου επειδή δεν είμαι εκεί.
Μάζεψε 10 ανθρώπους έξυπνους, μορφωμένους, λαικούς, σκεφτείτε πέντε ιδέες και καταθέστε τες.
Τι περιμένεις? Το θαύμα? Ξύπνα!
Δημοσίευση σχολίου