«Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί, εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε. Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο»
Τάσος Λειβαδίτης
Κοίτα, λοιπόν, πώς γίνανε πάλι επίκαιροι τέτοιοι στίχοι, πως προδόθηκαν όσα δούλεψαν κι επέτυχαν με κόπο, καιρό και μ' αίμα οι άνθρωποι και γίνανε πάλι λαχτάρα κι όνειρο τα αυτονόητα...
.JPG)
.JPG)
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Και πήγε το μυαλό μου στο Μ. Θεοδωράκη..
Όντως επίκαιρο..
Μας άφησε και ο Βέγγος Γιάννη μου... Δεν άντεξε να το ξαναζήσει από την αρχή...
Γίνονται όλα επίκαιρα, Ηφ., ξανά...
Αυτή είναι η ντροπή των πολιτικών μας ταγών - ότι κατάφεραν να μας γυρίζουν όλο και πιο πίσω!
Προσωπικά, δεν συμπάθησα ποτέ αυτό το είδος κωμωδίας, αλλά ας μη ξεχνάμε πως ήταν ένας αξιοπρεπής άνθρωπος και επαγγελματίας, πολύ μακριά από το είδος των θεραπόντων της Τέχνης, που σήμερα εκπορνεύουν με ευκολία τόσο την προσωπική τους ζωή όσο και το επάγγελμά τους... Μεγάλο μάθημα αυτό, που, ελπίζω, αφήνει το ίχνος του και διδάσκει!..
logia panta epikaira se polles gwnies tou kosmou .
Τι υπέροχα πράγματα που μας θυμίζεις βρε Γιάννη μου!!! Φιλιά πολλά...
Τιποτε δεν αλλαξε σε αυτη τη χωρα..και ο Λειβαδιτης παντα επικαιρος!!
καποια στιγμη πρεπει αν γνωριστουμε
ο Λειβαδιτης ειναι απο τους πιο αγαπημενους μου
αλλος ενας λογος που νιωθω οτι εισαι "συγγενης" μου
Φίλτατε,
Αυτοί οι στίχοι δεν έφυγαν ποτέ απ΄το προσκήνιο.
Μόνο που τώρα είναι Καιρός,να τους συνειδητοποιήσουμε όλοι και να αφήσουμε κατά μέρος την όποια μεσοαστική αβελτηρία με την οποία τόσα χρόνια "έκανε παιγχνίδι" το καπιταλιστικό σύστημα-φτού κακά!
Δημοσίευση σχολίου