Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Φωνή πατρίδας...

Για κάποιους από μας υπάρχουν ιερά και όσια της φυλής απαράβατα...
Υπάρχουν καταστάσεις, που δεν σηκώνουν αναλογίες με το φτηνό και το επίκαιρο...
Υπάρχουν άνθρωποι, Έλληνες άνθρωποι, που πάτησαν στέρεα στον τόπο πριν από μας και τον εγνώρισαν, όπως μονάχα η ψυχή μπορεί να γνωρίζει...
Μας έδωσαν ήδη περισσότερα απ' όσα μας άξιζαν - γι' αυτό ας τους αφήσουμε, τουλάχιστον αυτούς, καλύτερα στην ευλογημένη γαλήνη τους, μη και ξυπνήσουν από τον αιώνιο ύπνο τους και με τα βογγητά τους στοιχειώσουν τον δικό μας... Και δικαίως!..

Νοιώθω πως είναι ύβρις - απρόκλητη κιόλας - να πληκτρολογείς σήμερα τις λέξεις "φωνή πατρίδας" στην κρεατομηχανή του Google και να προκύπτει πρώτη παραπομπή "άρθρο-παρέμβαση" του κ. Αντιπροέδρου για την χρεοκοπία της χώρας, αντί για το αναπάντητο ερώτημα του Σεφέρη, που ο κ. Ευ. Βενιζέλος, όπως κάθε ολοκληρωμένος πολιτικός ανήρ, θεώρησε καλό και πρέπον να οικειοποιηθεί και να ερμηνεύσει κατά το δοκούν.


"Ήταν ωραία όλ’ αυτά, μιά περιδιάβαση.
Όμως τό ξύλινο μαγγανοπήγαδο, τό λέν ‘λακάτιν,
κοιμισμένο στόν ίσκιο της καρυδιάς
μισό στό χώμα καί μισό μέσα στό νερό,
γιατί δοκίμασες νά τό ξυπνήσεις;
Είδες πώς βόγγηξε.  Κι’ εκείνη τήν κραυγή
βγαλμένη απ’ τά παλιά νεύρα του ξύλου
γιατί τήν είπες φωνή πατρίδας;"


Δεν ξέρω ποιούς ερωτά ο κ. Αντιπρόεδρος τι και γιατί ονοματίζουν φωνή πατρίδας ούτε και μπορώ να απαντήσω εξ ονόματός τους, με την ευκολία, που εξ ονόματος όλων ομιλούν οι πολιτικοί. Ξέρω, όμως, πως ό,τι βγαίνει με βογγητά από παλιά νεύρα ξύλου έχει πολλές πιθανότητες να είναι φωνή πατρίδας προαιώνιας.  
Ας λένε, λοιπόν, οι πολιτικοί μας ό,τι θέλουν, ας το γράφουν κιόλας κι ας το πιστεύουν. Μονάχα ν' αφήσουν ήσυχο τον Σεφέρη και τον Ελύτη και τον Ρίτσο... κι ακόμα κι άλλους...
Γιατί μπορεί να ξυπνήσει ο ποιητής. Και να τους θυμίσει πως δεν έγραψε μονάχα για ξύλα παλιά. Έγραψε και για ασπαλάθους... Εκεί, στο τέλος της ζωής του κοντά, έγραψε και για ασπάλαθους:

           Επί ασπαλάθων

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού,πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας που αντηχούν ακόμη...
          Γαλήνη
-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,χαμένη στου μυαλού
τ'αυλάκια.
Τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
"τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει
"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος



    

4 σχόλια:

mahler76 είπε...

μόνο που για την κατάντια των σημερινών "Παμφυλίων" δεν θα βρεθεί να γράψει κανείς κάτι τόσο όμορφο για το φρικτό τους τέλος. Καλή σου ημέρα :)

orfia είπε...

Οι παλιοι γραψανε, οι συγχρονοι που ειναι?? Γιατι κωφευουν, γιατι δεν συμπαριστανται σε αυτον τον λαο,με τα γραπτα τους, με τις δηλωσεις τους, με τις γνωσεις τους,να ξεσηκωσουν αυτον τον λαο που προσπαθουν να του κοψουν το κεφαλι για να μην περπατα περηφανα και αγερωχα.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Μahler, Orfia, οι σημερινοί πνευματικοί άνθρωποι έχουν συνθηκολογήσει οι περισσότεροι... κι οι άλλοι έχουν στεγνώσει...
Όχι δεν μιλάει κανείς, και φοβάμαι πως δεν θα βρεθεί και κανείς να γράψει ούτε καν αργότερα για τους σημερινούς...

habilis είπε...

!!!

Υπάρχουν άνθρωποι, Έλληνες άνθρωποι, που πάτησαν στέρεα στον τόπο πριν από μας και τον εγνώρισαν, όπως μονάχα η ψυχή μπορεί να γνωρίζει...
Μας έδωσαν ήδη περισσότερα απ' όσα μας άξιζαν - γι' αυτό ας τους αφήσουμε, τουλάχιστον αυτούς, καλύτερα στην ευλογημένη γαλήνη τους, μη και ξυπνήσουν από τον αιώνιο ύπνο τους και με τα βογγητά τους στοιχειώσουν τον δικό μας..

 
GreekBloggers.com