Ένας απλός πολίτης σκέπτεται και γράφει

1. Ο οχετός οργανωμένων και ανοργάνωτων ύβρεων από όλες τις Κομματικές πλευρές προς όλες τις υπόλοιπες δεν έπρεπε καν να αρχίσει, αλλά εν πάση περιπτώσει πρέπει πια να πάψει αμέσως - αρκετά!
2. Υπάρχουν 7 Κόμματα στην Βουλή, με τα "προγράμματά" τους και τις θέσεις τους. Κάποιοι μεταξύ τους συνδυασμοί δίνουν Κυβέρνηση και, μάλιστα, άνετα. Όσοι πιστεύουν σε ένα λίγο-πολύ κοινό πρόγραμμα, προχωρούν, συμμαχούν, το εφαρμόζουν και παίρνουν όλη την δόξα. Αν δεν πιστεύουν στο πρόγραμμα, αν το φοβούνται και θέλουν να μοιρασθούν το κρίμα, πόσο εθνικό είναι  να επιμένουν στην εφαρμογή του;
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις θέσεις του και το δικό του "πρόγραμμα". Σ' άλλους αρέσει σ' άλλους όχι. Δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ υποχρέωση να συμμετάσχει σε Κυβέρνηση, αν δεν θέλει, ούτε και να συμμαχήσει για την εφαρμογή ενός προγράμματος, στο οποίο δεν πιστεύει. Επίσης, όμως, δεν χρειάζεται να απαξιώνει ηθικά τον τυχόν σχηματισμό μιας Κυβέρνησης - μόνον πολιτικά! Την συνολική ετυμηγορία και όλα τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει το εκλογικό σώμα, όταν κληθεί να μιλήσει με την ψήφο του. Αυτά λένε οι δημοκρατικοί κανόνες και το Σύνταγμα - τελεία και παύλα.
4. Επί πλέον, για την λειτουργία της δημοκρατίας και την ισορροπία του πολιτεύματος, απαιτείται Κυβέρνηση, αλλά και αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει τον ρόλο της αντιπολίτευσης και αυτό, εκτός από δημοκρατικό και συνταγματικό, είναι εξ ίσου εθνικά αναγκαίο. Αποτελεί Ελληνικό εφεύρημα η στρέβλωση της εκάστοτε Κυβέρνησης να βαφτίζει εθνικά αναγκαίες όλες τις ενέργειές της  - και μόνο τις δικές της!
5. Οι ενέργειες όλων των Κομμάτων και των εκάστοτε Κυβερνήσεων είναι απλώς πολιτικές επιλογές! Κι είναι απολύτως θεμιτό αυτό. Είναι επιλογές με συνέπειες καλές ή κακές και κόστος ή όφελος, που τελικά το αποτιμά ο λαός ως μόνος αρμόδιος. Ας αφήσουν στην άκρη πια οι πάντες όλο αυτό το παραμύθιασμα με τις εθνικές ανάγκες, τα εθνικά θέματα, τους εθνικούς σκοπούς και τις εθνικές σωτηρίες, όποτε τα βρίσκουν δύσκολα. Και συνήθως ΑΦΟΥ πρώτα τα βρουν δύσκολα, ποτέ πριν! Αν υπάρχει πράγματι εθνικό ζήτημα, ας το εκτιμήσουν οι ενδιαφερόμενοι ευαίσθητοι από πριν κι ας κάνουν ένα ενιαίο εθνικό ψηφοδέλτιο, σε τελική ανάλυση. Ωστόσο, η Ιστορία δείχνει ότι στοιχειώδη προεκλογική συνεργασία - πολλώ δε μάλλον ενιαίο ψηφοδέλτιο - δεν κάνουν ούτε Κόμματα του 1% και του 2%... Με ποιό πολιτικό και ηθικό βάρος μιλάνε, λοιπόν, για εθνικές ανάγκες και εθνικούς σκοπούς, μετεκλογικά;        
6. Η μεθόδευση διαβουλεύσεων του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά μόνας ελέγχεται για την συνταγματικότητά της, αλλά ακόμη και για την αποτελεσματικότητα και την διαφάνειά της. Οι διαβουλεύσεις, πόσο μάλλον οι κρίσιμες και "εθνικές", αποδίδουν όταν υπάρχει επαρκής πολιτική προετοιμασία και ειλικρινής συζήτηση όλων ενώπιον όλων, ώστε κανείς να μη μπορεί να κρυφτεί πίσω από τον άλλον και με "μου είπε, του είπα, μου μετέφεραν, μούπε να σας πω" κ.λπ. παιδιάστικα σπασμένα τηλέφωνα. Προφανώς επιλέχθηκε η πρωτοτυπία αυτή, γιατί κάποιοι δεν ήθελαν να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι με την Χρυσή Αυγή. Προείχε, όμως, η τήρηση άλλων υπέρτερων κανόνων, εν όψει ενός τόσο σοβαρού ζητήματος, όπως η διακυβέρνηση και η αποσαφήνιση των θέσεων όλων των Κομμάτων. Και, εν τέλει, πότε ενοχλεί περισσότερο η Χρυσή Αυγή; Ως "αμελητέα" ποσότητα σε ένα τραπέζι και μιαν ομήγυρη με 10 μετέχοντες ή σε μια κατά μόνας συνεδρία κορυφής με τον ανώτατο πολιτειακό παράγοντα της Ελληνικής Δημοκρατίας - και δημοκρατίας;
7. Πολύς λόγος γίνεται για non paper του Πρωθυπουργού σχετικά με την κατάσταση της Οικονομίας και για απόρρητες Εκθέσεις της Black Rock για τις Ελληνικές Τράπεζες. Είναι απολύτως απαράδεκτο να μη υπογράφονται ή να κρύβονται από τα Κόμματα και από τον Ελληνικό λαό τόσο σοβαρά έγγραφα. Οι θεσμικοί παράγοντες της Ελληνικής πολιτείας διαχειρίζονται τα χρήματα και την περιουσία του Ελληνικού λαού, όχι την προσωπική τους. Αν ζητούν από τον λαό εξουσιοδότηση για τον α' ή β' χειρισμό, δεν μπορούν να την ζητούν εν λευκώ και χωρίς να του περιγράφουν την κατάσταση όπως έχει - άλλωστε, έχουν ισχυρισθεί ότι μας έχουν όλους σώσει τρεις ή τέσσερις φορές μέσα στην τελευταία διετία. Τι έγινε τώρα και πάλι χρειαζόμαστε σωτηρία;