Η μέρα σήμερα στο Παρίσι ξημέρωσε λαμπρή και πολλά υποσχόμενη! Μπορεί να ήταν ιδανική για εκδρομή κι όχι για Μουσείο, αλλά, έτσι κι αλλιώς, εγώ όλα ανάποδα τα κάνω...
Είχα από χθες αποφασίσει για το Λούβρο κι εκεί ακριβώς πήγα.
Το Μουσείο είναι τεράστιο και προφανώς αντάξιο των εκπληκτικών Συλλογών, που φιλοξενεί. Ο κόσμος αρκετός μέσα κι έξω κι η περίφημη Πυραμίδα του I. M. Pei, που τόσο θόρυβο είχε ξεσηκώσει, όταν είχε πρωτοφτιαχθεί, πριν από χρόνια, δείχνει τώρα απολύτως αφομοιωμένη και ενταγμένη στο επιβλητικό, παλαιικό περιβάλλον, παρά την έντονη αντίθεση.
Οι Αίθουσες του Λούβρου δίνουν την ευκαιρία στον επισκέπτη να δει από κοντά μερικά από τα πιο γνωστά αριστουργήματα της παγκόσμιας Τέχνης.
Έχω επισκεφθεί κατά καιρούς τα μεγαλύτερα Μουσεία στον κόσμο, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι το Λούβρο μου έδωσε την εντύπωση του πιο φιλικού για τον επισκέπτη! Οι φύλακες είναι εξαιρετικά διακριτικοί και δεν σε ενοχλούν με παρατηρήσεις ή αδιάκριτα βλέμματα. Η φωτογράφηση επιτρέπεται παντού είτε με φλας είτε χωρίς - σε αντίθεση με το δικό μας Μουσείο της Ακρόπολης (όπου μόνο όσοι έτυχε να πάμε όταν είχε πρωτο-ανοίξει προλάβαμε να φωτογραφήσουμε εκθέματα) και σε αντίθεση, επίσης, ακόμη και με το Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς, όπου μόλις την περασμένη εβδόμαδα δεν μου επιτρέψανε να φωτογραφήσω στην έκθεση του Γιάννη Τσαρούχη.
Όσοι ενδιαφέρονται να αντιγράψουν έργα το κάνουν με απόλυτη ελευθερία και προσήλωση.
Όσοι πάλι έχουν απορίες σχετικά με τα εκθέματα, μπορούν με την ησυχία τους, επίσης, να κοντοσταθούν όσο χρειάζεται...
Ίσως το πιο αξιοπερίεργο έκθεμα: ο κοιμώμενος Ερμαφρόδιτος:
Η Ελληνικού ενδιαφέροντος Νίκη της Σαμοθράκης - ένα ακόμη από τα ξενιτεμένα αριστουργήματα...
... μαζί με την υπέροχη Αφροδίτη της Μήλου, την γυναίκα με τις καταφανώς τελειότερες αναλογίες, που μπορεί να έχει την καταδική της Αίθουσα...
... αλλά δεν παύει να είναι εξόριστη και φυλακισμένη, μακριά από το φως του Αιγαίου...
.JPG)
.JPG)
Αναρτήσεις
31 σχόλια:
Ωχ...πρέπει να είσαι πτώμα.....
(ακόμα θυμάμαι τον πόνο στα πόδια και στη μέση μου... από όταν πήγα..)
Δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασε το Λουβρο... σε αντίθεση με το Μπομπουρ....
(να μην το χάσεις!!!!!!)
Η πυραμιδα..οκ...είναι πράγματι υπέροχη....και η Νίκη της Σαμοθράκης μου άρεσε έτσι όπως την έχουν βάλει....
Πιο πολύ από όλα όμως στο Λούβρο μου άρεσαν τα Φαγιούμ....
Πήγες???
Υπέροχες φωτο! Ευχαριστώ για το "ταξίδι"!!
Πράγματι, είμαι πτώμα, Ακανόνιστη...
Το Μπωμπούρ το είχα επισκεφθεί σε άλλο ταξίδι - τώρα δεν ξέρω αν θα προλάβω να πάω.
Τα πορτραίτα Φαγιούμ παραμένουν πάντα η μεγάλη μου αδυναμία. Εδώ, όχι, δεν τα είδα... αλλά έχω δει, βέβαια, άφθονα, στο Κάιρο, πριν από λίγα χρόνια. Αξεπέραστα χρώματα κι εκφράσεις!
Χαρά μου να μοιράζομαι, Roadartist!
Την επόμενη φορά... να πας...
Εχει μαγική συλλογή..... στο ισόγειο....
Στο Μπομπούρ... αυτό που αξίζει είναι οι εποχιακές συλλογές... που πάντα έχουν το πιο καυτό θέμα... των καιρών....
Μη το χάσεις... είναι κρίμα....
Επίσης μαγικό φαγητό... έχει το εστιατόριο στο Μπομπούρ... συνοδευόμενο με την απόλυτη θέα...
(για μένα το Παρίσι είναι οι στέγες του.....)
Φιλιάααααααααααα!!!!!!
Καλό ποδόλουτρο!!!!!!!
Οκ, εγώ να μιλήσω για κάτι άλλο: τις φωτογραφίες σε μουσεία κτλ.
Σε ερώτηση μου λοιπόν σε ανάλογο χώρο στην Ελλάδα, μου είπαν ότι επειδή το flash βγάζει μια συγκεκριμένη λάμψη και θερμοκρασία, είναι δυνατό να προκαλέσει αλλοιώσεις στα εκθέματα ή στα υλικά συντήρησης που τους έχουν βάλει, και , επειδή δεν είναι δυνατό να ελέγχουν το καθένα ότι δε θα φωτογραφήσει με flash, το απαγορεύουν γενικά.. Το ίδιο μου είπαν και στο Σπήλαιο των Λιμνών στη Κλειτορία. Στη πρόσφατη έκθεση Βολανάκη το σκεπτικό ήταν ότι επειδή ήταν έργα ιδιωτικών συλλογών οι ιδιοκτήτες τους δεν ήθελαν την οποιαδήποτε αναπαραγωγή. Όταν τους είπα να φωτογραφήσω έργα του δημοσίου ( κάποιων οργανισμών, της Εθνικής κτλ) , εξακολούθησαν να αρνούνται γιατί μπορεί να φωτογράφιζα και ιδιωτών... Ίσως αυτό βέβαια, είναι μία όψη, και η άλλη να έχει να κάνει με μια "προστασία" από αντιγραφές - ίσως κακές, ίσως πολλές- του εκθέματος.. Όπως και να γίνει πάντως είμαι υπέρ της φωτογράφησης των εκθεμάτων. Από απλή αναμνηστική μέχρι και την αναπαραγωγή, ο θεατής έχει αυτό το δικαίωμα νομίζω..
Καταπληκτικες φωτογραφιες!!!
να εισαι καλα και ευχομαι να δουμε και αλλες... :)
Parfait mon enfant!
Ακανόνιστη, σήμερα βρέχει... ίσως πάλι σε Μουσείο θα βρεθώ!
;-)
Βαγγέλη, την δικαιολογια αυτή την έχω ακούσει κι εγώ και την πιστεύω - ωστόσο, η πρακτική στο Λούβρο δείχνει ότι μπορεί να μη έχει βάση!
;-)
Ephemeron, σ' ευχαριστώ! Το Παρίσι προσφέρει εκπληκτικά θέματα για φωτογράφηση...
An Lu... Votre enfant?
Comme j' aime ca!!!
;-)
Άλλοι Παρίσι, άλλοι Λονδίνο... Τι international τύποι που είμαστε βρε παιδιά...:-))
υπεροχες φωτο! το πεθυμησα το Παρισι, παρ'οτι ειναι διπλα εχω χρονια να παω κ μοθ λειπει. καλα να περνας, κ να ανεβασεις κ αλλες φωτο! :-)
εκτός από υπέροχες, οι φωτογραφίες είναι και πολύ παιχνιδιάρικες. κάποιος είχε κεφάκια στο παρίσι... ζηλεύω. ;-)
καλημέρα!
Oλοι λενε για τις πολυ καλες φωτο, αλλα χαθηκε και κανενα....
κομπλιμεντο για το ταλεντο του φωτογραφου, ή της πολυ καλης καμερας του; ;P
Αληθεια τι καμερα εχεις; (Δε ρωταω για τιμη γιατι φανταζομαι... ) ;))
Tη καλημερα μας απο το Βορρα!
και αυτες αλλα και οι προηγουμενες φωτογραφιες σου εξαιρετικες!
Κουφάλα...!!!
Καλό Μήνα και πάντα τέτοια!!!
:-)))
Τα σέβη μου!! Πολύ καλές φώτο.
Ότι έπρεπε το ταξιδάκι αυτό και για εμάς εδώ τα κλεισμένα.
Μιλ μερσί:)))))
Θέλω Παρίσι και δεν μπορώ. Θέλω να ξαναδώ τις στέγες του από ψηλά να χαϊδεύουν τα μάτια μου. Θέλω να περπατήσω στο κέντρο του sto Ill Saint Michel και στην αριστερήτου όχθη. Να πάω στο Λούβρο, να δω τις εκθέσεις του Μπονπούρ. Να φάω κρεμ μπρυλέ αυθεντική, ν' ανηφορήσω στην Μονμαρτη και στο Κλισύ...
Γιάννη ξύνεις πληγές
Πριν από αρκετά χρόνια στο μουσείο του Λούβρου έπαθα το εξής. Πλησιάζοντας προς την Νίκη της Σαμοθράκης και χαζεύοντας τα έργα στο διάδρομο πριν από το σημείο που την συναντάς υπερυψωμένη αν θυμάμαι καλά, άρχισα να αισθάνομαι κάπως περίεργα,σαν κύματα από ζέστη και κρύο σε εναλλαγή μεταξύ τους να με διαπερνούσαν όλο και δυνατότερα και ξαφνικά άρχισα να έχω πρόβλημα με την αναπνοή μου και ξέσπασα σε κλάματα σαν να είχα γεμίσει από ένα συγκινησιακό φορτίο που με είχε ξεχειλήσει. Ήμουν πια μπροστά στη Νίκη και οι Γιαπωνέζοι με φωτογράφιζαν αβέρτα σαν το event που δεν περίμεναν.
...Μου είπαν ότι τα μουσεία μερικές φορές φορές φορτίζουν τόσο πολύ τους επισκέπτες τους που συμβαίνουν τέτοια ξεσπάσματα,εμένα δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτέ να κλάψω (μήτε με κλωτσιές)ξέρω όμως ότι η Νίκη της Σαμοθράκης είναι ένα μαγικά όμορφο και "ζωντανό" γλυπτό.
International είμαστε σίγουρα, Ευάκι μου, αλλά επιστρέφουμε πάντα στην βάση μας... Τέτοιο κλίμα και τέτοιο φως, που έχουμε, και τέτοιους ανθρώπους, επίσης... αλλού δεν βρίσκουμε!
Donna, οπωσδήποτε θα ανέβουν κι άλλες φωτογραφίες. Σειρά έχει η Μονμάρτρη...
Σ' ευχαριστώ!
ScatterBrain, στην αρχή δεν είχα κεφάκια, λόγω έλλειψης κατάλληλης παρέας - τόχα πει κι από δω - αλλά το πάλεψα και κάτι κατάφερα... Όχι ως προς την παρέα, ως προς τα κέφια!!!
;-)
Elva, φωτογραφίζω με ΝΙΚΟΝ...
Σ' ευχαριστώ θερμά, θερμότατα, ώστε να ζεσταθείς κι εσύ αρκούντως!
:-)
Μελισσούλα, σ' ευχαριστώ! Το Παρίσι είναι θεματολογικός θησαυρός!
7, ναι... "Κουφάλα" - με την καλή έννοια, όμως!
;-)
Katrine, όπως λέω πάντα, αν μια φωτογραφία σε ταξίδεψε (είτε μέσα σου είτε έξω σου), πέτυχε τον κυριότερο σκοπό της!
Σ' ευχαριστώ!
ΑΕΡΙΚΟ, ό,τι μπορώ κάνω και για σένα και σε ταξιδεύω!
Αλλά τώρα σιγά-σιγά να παίρνουν σειρά και τα νησιά μας, όπως σούχω υποσχεθεί!..
;-)
Wrong Man, δεν μπορώ να διαφωνήσω... Μερικά έργα τέχνης, για διαφορετικούς για τον καθένα μας λόγους, είναι συγκινησιακά φορτισμένα και μπροστά τους, στην θέασή τους ή στο άκουσμά τους, "λυνόμαστε"! Δακρύζουμε, κλαίμε, ανατριχιάζουμε, λύνονται τα γόνατά μας, ο,τιδήποτε...
Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι πάντα σε ένα φαρδύ πλατύσκαλο, μόνη της και ξέχωρη από άλλα γλυπτά. Η θέση της δημιουργεί πράγματι ένα δέος, καθώς ο θεατής την προσεγγίζει από κάτω, ανεβαίνοντας ο ίδιος, και νοιώθει το ειδικό της βάρος και τον όγκο, καθώς κι αυτή σαν να προσπαθεί να απογειωθεί, να πετάξει.
Ένοιωσα την ίδια φόρτιση με σένα μπροστά στην Αφροδίτη της Μήλου - και δεν νομίζω λόγω της συγκυρίας με το εξώφυλλο του "FOCUS". Ήταν το φως εκείνη την στιγμή, οι τέλειες αναλογίες, η μοναδική πλαστικότητα, που έχει... όπως όλα τα Ελληνικά γλυπτά, σε αντίθεση, συχνά, με τα Ρωμαϊκά.
Δημοσίευση σχολίου