Τρεις μέρες - και δυό νύχτες - στο Chateauroux

Οι δουλειές μας καμμιά φορά μας πηγαίνουν σε μέρη, που, κι αν ακόμα τα ξέρουμε, δεν υποψιαζόμαστε ότι θα βρεθούμε ποτέ... Το Chateauroux είναι μια κωμόπολη στην Κεντρική Γαλλία, που μόνο ακουστά την είχα... αμυδρά, μάλιστα.

Να, όμως, που ήταν γραφτό να την δω κιόλας...

Πόλη ήσυχη, χαλαρή. Κίνηση στους δρόμους μηδαμινή, θόρυβος ελάχιστος, σπίτια χαμηλά, συνήθως δίπατα και τα περισσότερα παλιά και καλοδιατηρημένα.  Την ατμόσφαιρα τονίζουν δίνουν οι δεκάδες λάμπες σε σχέδια παλαιικά, που είναι διάσπαρτες στην πόλη και αναμένες!

Και μετά, τα παράθυρα και τα πατζούρια - όλα σημαδεμένα από το πέρασμα του χρόνου. Γλυκά χρώματα, γιαγιαδίστικες κουρτίνες, περίτεχνα blockers για τα πατζούρια.

Ανάμεσα στις δουλειές, πρόλαβα να πάω στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων - εκπληκτικά βιτρώ... Και τεράστια, δεν ζεσταίνεται με τίποτε και δεν νομίζω να το προσπαθούνε κιόλας. Η υγρασία και κρύο φοβερά, στο εσωτερικό της! 

Κι ένα μπαρ με την ταιριαστή επωνυμία "Άγιος Ανδρέας" ακριβώς απ' έξω... ίσως για να τρέχουν οι πιστοί να πιουν κάτι στα γρήγορα, μήπως και ζεσταθούν!..

Ο καιρός περίεργος. Όχι ιδιαίτερο κρύο, διαστήματα λαμπρής ηλιοφάνειας ανάμεσα σε ξαφνικές και σύντομες νεροποντές. Το ηλιοβασίλεμα της Τρίτης, πάντως, επιβλητικό...

Και το βράδυ με μια εξαιρετική διαύγεια. 

Αλλά μέχρις εκεί. Από νυχτερινή ζωή μάλλον τίποτε. Με δυσκολία βρίσκει κανείς εστιατόριο - δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο, εκτός από το πολύ καλό Βrasserie des Halles, στην Place Robert Monestier, που να σερβίρει δείπνο, μετά τις 8 ή 9...  

Στον ποταμό Indres... πάπιες...

               

... στα σοκάκια - κι έχει πολλά... μόνο σοκάκια έχει, βασικά... - ερημιά και γαλήνη...

                  

Τρεις μέρες και δυό νύχτες, λοιπόν, είναι υπεραρκετές, για να σε χαλαρώσουν - υπερβολικά, όμως!!! - να σε γλυκάνουν με τον ρυθμό και το θέαμα της πόλης... Το αύριο είναι σίγουρα μια άλλη μέρα, που την χρειάζεται κανείς εγκαίρως, για να μη περιπέσει σε λήθαργο. Το αύριο προβλέπει Παρίσι!