Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

"Η Ελλάδα στους Έλληνες"


Ο Ανδρέας Παπανδρέου, αρκούντως λαοπλάνος μεν, αλλά, πάντως, πολιτική προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας στην εποχή του, πιθανότατα θα μείνει στην ιστορία για το slogan "Η Ελλάδα στους Έλληνες",  που ήταν καθοριστικό για την θριαμβευτική του νίκη το 1981, ακριβώς γιατί αντανακλούσε μύχιους πόθους ενός λαού βασανισμένου από πολλά χρόνια και νωπά βιώματα πραγματικής δουλείας, ξένης κατοχής, οικονομικής εξάρτησης.
Πολλά χρόνια αργότερα, μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο βασικότερος νομικός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου στην τελευταία φάση της ζωής του και της πολιτικής του σταδιοδρομίας, ο κ. Ευ. Βενιζέλος, Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην Κυβέρνηση του κ. Γ. Α. Παπανδρέου, αποτόλμησε, παρά την επίσημη ιδιότητά του, μια διατύπωση, που πέρασε εν πολλοίς απαρατήρητη στην βαθύτερη ουσία της, επειδή συνδυάσθηκε με τις πιθανές πολιτικές βλέψεις του κ. Βενιζέλου. Έχω, παρ' όλ' αυτά, την πεποίθηση ότι, όταν ο κ. Βενιζέλος μίλησε για την ανάγκη ανάκτησης της πολιτικής διεύθυνσης της χώρας, έθεσε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, διέκρινε το ουσιαστικό πρόβλημα, που ταλανίζει την χώρα και την κοινωνία, που εμποδίζει την πρόοδο στην επίλυση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της τρέχουσας συγκυρίας.
Η γενική αίσθηση είναι ότι υπό το κράτος των οικονομικών αδιεξόδων η Κυβέρνηση παρέδωσε τα ηνία σε κάποιες εξωγενείς πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις. Ειδικά σε μια χώρα, όμως, με οικονομικές δομές παρωχημένες και ανοιχτά εθνικά μέτωπα, τα ηνία της οικονομικής διαχείρισης συμπλέκονται άμεσα με ζητήματα πολιτικής - και η αίσθηση ότι η χώρα έχει περάσει "σε ξένα χέρια" είναι συναισθηματικά αβάστακτη για έναν λαό, που μόλις το 1974 ή ίσως και το 1981 ένοιωσε ότι "απελευθερώθηκε" ουσιαστικά και οριστικά. Ακόμη περισσότερο, ωστόσο, η αίσθηση αυτή είναι παραλυτική!

Με θλιβερή αφορμή τα τραγικά γεγονότα της περασμένης εβδομάδας και την έκρηξη πρωτοφανούς για τον τόπο μας βίας μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών, δυνάμεων των ΜΑΤ και διαδηλωτών, κουκουλοφόρων αδιευκρίνιστης ταυτότητας και Αστυνομικών του Τμήματος των Εξαρχείων, πολλοί πολίτες και Φορείς καλούν μέσω του Διαδικτύου ή του τύπου σε μια συστράτευση κατά των φαινομένων αυτών, που εξαχρειώνουν και εξαθλιώνουν ώς το μη περαιτέρω μιαν ήδη δοκιμαζόμενη κοινωνία.
Παρ' όλ' αυτά, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανταπόκριση σε ένα τέτοιο κάλεσμα. Όπως δεν βλέπω σπουδαία ανταπόκριση ούτε και στο κάλεσμα διαφόρων Φορέων και Κομμάτων για να περισωθούν τα δημοκρατικά, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, που πετσοκόβονται λίγο-λίγο, αλλά ριζικά και ίσως αμετάκλητα.
Τα θλιβερά αυτά πισωγυρίσματα σε εποχές ξεχασμένες και ανυπόληπτες, πισωγυρίσματα, που σε τέτοια έκταση δεν έχουν σημειωθεί σε άλλες ανεπτυγμένες κοινωνίες της Δύσης, αντιμετωπίζονται με σχεδόν απόλυτη μοιρολατρεία, σαν να μη μας αφορούν ή σαν να αποτελούν κάτι το προδιαγεγραμμένο και αναπότρεπτο πλέον.
Μάταια φωνασκούν τα Συνδικάτα και τα Κόμματα της εντός του συστήματος Αριστεράς - με πρώτο το ΚΚΕ, το οποίο κατά τακτά διαστήματα οργανώνει μιαν απολύτως συντεταγμένη πορεία - τρόλλεϋ στο δρομολόγιο Ομόνοια - Σύνταγμα, όπου άμα τη αφίξει διακηρύττεται  αρμοδίως "Τέρμα τα δίφραγκα" και διασκορπίζονται εν ριπή οφθαλμού ησύχως οι συμμετέχοντες, ώστε να αφήσουν χώρο δράσης στους γνωστούς "κουκουλοφόρους, που έπονται...
Μάταια καταστρώνουν σχέδια επί χάρτου οι Δημοτικοί και λοιποί άρχοντες για την ανάκτηση της πρωτεύουσας από τους λογής-λογής παρανόμους, Έλληνες ή μετανάστες, από τα κυκλώματα πίσω τους και από τις ομάδες, που, ακολουθώντας δική τους σκοτεινή ατζέντα, επιδίδονται σε ακρότητες και βιαιοπραγίες ανήκουστες ώς χθες ακόμα.
Όταν καλώς ή κακώς επικρατεί η αίσθηση πως η πολιτική διεύθυνση μιας χώρας δεν βρίσκεται σε εθνικά χέρια ή χέρια δημοκρατικά εκλεγμένων αντιπροσώπων, οι κοινωνίες και οι λαοί καταλαμβάνονται από απελπισία, νοιώθουν ότι έτσι κι αλλιώς άλλοι πια αποφασίζουν για την μοίρα τους.
Αυτοί οι άλλοι δεν πονούν ούτε τον ξένο γι' αυτούς τόπο ούτε τους ξένους γι' αυτούς πολίτες.
Αυτοί οι άλλοι έχουν αλλότριες, δικές τους προτεραιότητες, νόμιμες ενδεχομένως, αλλά, πάντως, άσχετες και πολύ μακριά από τον χειμαζόμενο λαό.
Αυτοί οι άλλοι δεν λογοδοτούν στον λαό, που υποφέρει, δεν τον ακούν, δεν τον πονούν, δεν εξαρτώνται από την ψήφο του ή από την επιδοκιμασία του.
Και το χειρότερο ίσως, αυτοί οι άλλοι δεν μπορούν να εμπνεύσουν τίποτε σ' αυτόν τον λαό. Ούτε αλληλεγγύη, ούτε πατριωτισμό, ούτε φιλότιμο... μονάχα το "Ο σώζων εαυτόν σωθήτω"...

Υπό τις συνθήκες αυτές, πρώτη προτεραιότητα δείχνει να είναι "η ανάκτηση της πολιτικής διεύθυνσης" της χώρας, όπως το έθεσε ο κ. Βενιζέλος - έστω κι αν, λίγο αργότερα, αναγκάστηκε να το νερώσει, για να θολώσει τα νερά. Προέχει επειγόντως να μεταδοθεί η αίσθηση ότι τα ηνία κρατά πάλι μια Ελληνική πολιτική τάξη, με γνώση της κοινωνικής πραγματικότητας και με ευαισθησία για την χώρα και τα συμφέροντά της. Γιατί μόνον κάποιος δικός μας, Έλληνας, που από εμάς προέρχεται και σ' εμάς λογοδοτεί, είναι δυνατόν να λάβει πολιτικά έγκυρες πρωτοβουλίες, να εισακουσθεί, να μας παρακινήσει, να μας φιλοτιμήσει ατομικά και συλλογικά.
Όσο δεν εδραιώνεται κατά απόλυτη προτεραιότητα αυτή η αίσθηση, η πεποίθηση, πολύ φοβάμαι ότι ανοίγει και διατηρείται πεδίο δόξης λαμπρό στις πάσας απόχρωσης ακραίες εκείνες ομάδες, που, ελλείψει αξιόπιστου αντιπάλου, παίζουν μόνες και εν ου παικτοίς στην πίστα ενός "εθνικοαπελευθερωτικού" αγώνα, βάλλοντας εναντίον δικαίων και αδίκων, μεταναστών και μη, αστυνομικών και αθώων πολιτών...    
      
                       

9 σχόλια:

CsLaKoNaS είπε...

Ο Βενιζέλος είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος που άμα όμως κάτσεις και αναλύσεις αυτά που λέει, δε λέει τίποτα το ουσιαστικό. Η φράση "ανάκτηση της πολιτικής διεύθυνσης" είναι πολύ σωστή και έξυπνα διατυπωμένη. Όμως κενή νοήματος. Δεν μπορείς να ανακτήσεις τίποτα όταν έχεις υπογράψει το Μνημόνιο και βρίσκεσαι σε καθεστώς κηδεμονίας όσον αφορά τα μέτρα που θα πάρεις για να εξασφαλίσεις τη δόση σου.

Η χαμένη από χρόνια εμπιστοσύνη των πολιτών στους κομματικούς φορείς (σε όλους!) έχει ολοκληρωθεί με την κατάρρευση του κράτους το οποίο διαχειρίστικαν οι πρώτοι (όλοι!) (μαζί με τους δεύτερους) μεταπολιτευτικά.

Είναι ώρα η φράση του Βενιζέλου,το η "Ελλάδα στου Έλληνες" (ή την πιο πετυχημένη - "μη προνομιούχος", θυμάσαι; ) και μαζί το σύνολο των παλαιών και νέων συνθημάτων που δε λένε απολύτως τίποτα να μπούν "στο χρονο-ντούλαπο της Ιστορίας".

Hfaistiwnas είπε...

Εμ ας βγει ένας να αναλάβει, ένας, να πει, τέλος οι έξω, να μαζευτούμε ξανά να δούμε τι μας απέμεινε.. και να βγούμε από τον πάτο..

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Το μέγα κατόρθωμα της παρούσας Κυβέρνησης είναι ότι προσέδωσε ξανά νόημα στις φράσεις αυτές, Λάκωνα... Τις έκανε επίκαιρες - και, βεβαίως, με την καθημερινή της πρακτική αλείφει βούτυρο στο ψωμί των ακραίων!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Αυτό ακριβώς, Ηφ.!
Και θάρθει η στιγμή, που κάποιοι θα φύγουν κλωτσηδόν και ντροπιασμένοι - ελπίζω μόνον να είμαστε ακόμη όρθιοι όλοι εμείς οι υπόλοιποι...

CsLaKoNaS είπε...

Αστεροηδή, δεν κατάλαβα τι θες να πεις. :/

Hfaistiwnas είπε...

Μακάρι!!!!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Είναι απολύτως σαφές σε όσους ζουν στην Ελλάδα, Λάκωνα, ότι τα ηνία πολιτικής διαχείρισης βρίσκονται σε ξένα χέρια, έπειτα από πολλλούς αγώνες για το αντίθετο. Όσο αυτή η πρακτική και η εντύπωση δεν αλλάζει, όσο η πολιτική δεν ασκείται από ανθρώπους, που λογοδοτούν στον Ελληνικό λαό και έχουν την Ελληνική κοινωνία ως προτεραιότητα, οι ακραίες ομάδες της Δεξιάς και της Αριστεράς θα θεωρούν πως νομιμοποιούνται να επιδίδονται σε ένα δικό τους αντάρτικο, που θα το βαφτίζουν "εθνικοαπελευθερωτικό" και θα στρέφεται κατά περίπτωση είτε κατά των μεταναστών είτε κατά Αστυνομικών και λοιπών Κρατικών στόχων.

CsLaKoNaS είπε...

Όχι Αστεροηδή το πρόβλημα των άκρων δεν είναι οι εξωθεσμικοί. Τα άκρα άλλωστε είναι εξ' ορισμού εκτός του δημοκρατικού πολιτικού φάσματος. "ακρο-αριστερή" τρομοκρατία δεν είχαμε όλη τη Μεταπολίτευση; Ίσα ίσα νομίζω πως περνάμε μία περίοδο ύφεσης αυτού του είδους της τρομοκρατίας με αρκετές εξαρθρώσεις τρομοκρατικών ομάδων.

Σε ό,τι αφορά την άνοδο της ακροδεξιάς αυτό είναι φαινόμενο που παρατηρείται σε όλη την Ευρώπη. Θα περίμενα να είχαμε πιο ισχυρά ακροδεξιά φαινόμενα στην Ελλάδα λόγο του ότι έχουμε τόσους πολλούς λαθρομετανάστες.

Δε νομίζω όμως πως εδώ υπάρχει αδυναμία να ελέγξει κανείς τους ακροδεξιούς. Πιστεύω ότι η αστυνομία δεν το θέλει. Τη βολεύει πολύ νομίζω να έχει ένα παρακράτος να κάνει τη "βρωμοδουλειά", όποτε χρειαστεί.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Η "τρομοκρατία", νομίζω, λαμβάνει ήδη διαφορετικά χαρακτηριστικά, Λάκωνα. Κατά την μεταπολιτευτική περίοδο είχαμε πράγματι δράση "ακροαριστερών τρομοκρατών", οι οποίοι, όμως, στην πιο οργανωμένη και επιτυχή μορφή τους - αυτήν της 17Ν - είχαν πολύ συγκεκριμένες στοχεύσεις, εξατομικευμένους στόχους... Δεν είχαμε ούτε τυφλά ούτε μαζικά χτυπήματα και είναι χαρακτηριστικό το ότι η αρχή του τέλους για την εσωτερική συνοχή της 17Ν και για την μια κάποια κοινωνική "ανοχή" στην δράση της ήρθε με μια παράπλευρη απώλεια, τον φόνο του αθώου Θ. Αξαρλιάν, τον Ιούλιο του 1992.
Ανεξάρτητα από την στάση της Αστυνομίας τώρα, βλέπω διόγκωση του φαινομένου, επέκτασή του και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, με διαφορετικούς, ασφαλώς, στόχους και μέσα, όπως βλέπω και την αρχή μιας κάποιας μαζικοποίησης, αλλά, δυστυχώς, και τυφλά χτυπήματα, όπως αυτό κατά του Α.Τ. Εξαρχείων, εν μέση Λαϊκή Αγορά. Βλέπω, δηλαδή, κάποια ριζικώς διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, σε συνδυασμό με μαζικοποιημένη βία, για πρώτη φορά. Μεγάλη αριθμητικά η ομάδα όσων κυνηγούσαν και χτυπούσαν μετανάστες, 20-30 οι κουκουλοφόροι στην Λαϊκή Αγορά των Εξαρχείων και είμαστε απλώς στην αρχή τέτοιων καταστάσεων!
Και, βεβαίως, όλα στο όνομα ενός αγώνα με εθνικά και εθνοτικά χαρακτηριστικά, που φοβάμαι ότι θα ενταθεί όσο πολιτική εξουσία και κοινωνία παραλύουν και παραληρούν.

 
GreekBloggers.com