Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Δέκα αγάπες και Τρεις στιγμές

Ο Γιος ο Άσωτος έπαιξε το παιχνίδι με τις δέκα αγάπες και, μετά, ζήτησε κι από μένα να γράψω και για τρεις μεγάλες στιγμές της ζωής μου...
Δέκα αγάπες βρήκα κι έχω κι άλλες πολλές - και σκοπεύω ν' αποκτήσω ακόμη πολλές, καλά νάμαι μόνο!
Τρεις στιγμές, όμως; Έχουμε άραγε τρεις μεγάλες στιγμές στην ζωή μας; Τρεις κορυφώσεις; Και τι νόημα έχουν; Τι μάθημα παίρνουμε απ' αυτές;
Αφού κανείς και τίποτε δεν στέκεται, δεν μπορεί να σταθεί, ούτε για πάντα ούτε καν για πολύ στην κορυφή, οι μεγάλες στιγμές είναι μονάχα αυτό: στιγμές... που, αν τις αξιώθηκες, χρωστάς να τις χαρείς για  εκείνο το γλυκό, το απίστευτο λίγο, που διαρκούν και να δεχθείς το κουτρουβάλιασμα μετά. Μοιραία θα ακολουθήσει, το ξέρεις έτσι;

Κάνω, λοιπόν, απρόσκλητος κι από μόνος μου, έναν συνδυασμό των δέκα και των τριών, ώστε να προκύψει κάποια εικόνα πιο συγκεκριμένη.

Δέκα αγάπες:

1. Το Αιγαίο - δεν είναι μια ακόμα θάλασσα αυτό το απέραντο μπλε, είναι ολόκληρη η συλλογική ζωή μας στην ιστορική της συνέχεια κι οι βράχοι οι σκόρπιοι εδώ κι εκεί είμαστ' εμείς, ράχες ανθρώπων είναι, που λες και τους τραβάει το Αιγαίο στα έγκατά του, αλλά αυτοί εκεί, γατζωμένοι στην επιφάνεια, με το βλέμμα σταθερό στον ορίζοντα
2. Την μελαγχολία, την άφατη, σιωπηλή μελαγχολία - το πιο προσωπικό και δημιουργικό συναίσθημα
3. Τις Ελληνικές μουσικές του '60 και του '70, που με γυρίζουν σε χρόνια νεανικά, με τα  τρανζιστοράκια συντροφιά μοναδική - μ' όλες τις έννοιες του επιθέτου "μοναδική"
4. Τον συγκοπτόμενο ήχο της τζαζ στο φεγγαρόφωτο
5. Τον ήλιο του Ιουλίου - χωρίς αντιηλιακό... τον ήλιο του Ιουλίου παντού... τον ήλιο του Ιουλίου ανελέητο, πριν από την μαλθακότητα και τις οχλαγωγίες του Αυγούστου
6. Την συγγνώμη, που ποτέ δεν αρνούμαι ούτε να την δίνω ούτε να την δέχομαι
7. Τα βράδυα έξω για λίγους, τα βράδυα μέσα για δύο
8. Το γράψιμο: λέξεις στο χαρτί κάποτε κι από κει στο συρτάρι... στην οθόνη σήμερα κι από κει στο διαδίκτυο... Πόσο γλυκά προκλητικό είναι να εκτίθεσαι και να μη σε νοιάζει - όχι πια!
9. Το γράψιμο του φωτός στον αισθητήρα της μηχανής, το γράψιμο, που κλέβει μια για πάντα την τρέχουσα στιγμή, που κάνει δικούς μας και τους περαστικούς ακόμα ανθρώπους κι ας μη το μαθαίνουνε ποτέ


10. Εσένα κι εμένα μαζί - όπως τότε, όπως πάντα, όπως ποτέ.

Και τρεις στιγμές - που ούτε κι αυτές μου φτάνουνε... Πρέπει οπωσδήποτε να "τρέξω", για ν' αποκτήσω κι άλλες!!!
1. Όταν, Δεκέμβριο του '75, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά ποίημά μου στην "ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ". Διόλου άσχημα για τότε, που δεν είχα κλείσει ούτε τα 19 ακόμη. Ο τίτλος του περιοδικού μπορεί, δικαιολογημένα,  να μη σημαίνει πολλά για τις νεώτερες γενιές, μπορεί να μη το έχουν καν ακούσει, αλλά για τον παλιό κόσμο, στον οποίο μεγάλωσα και συγκροτήθηκα, ήταν όχι μόνο το αρχαιότερο αλλά και το απόλυτο περιοδικό του λογοτεχνικού και φιλολογικού κατεστημένου.
2. Όταν το ίσως μεγαλύτερης κυκλοφορίας φωτογραφικό περιοδικό στον κόσμο, το Αμερικανικό "POPULAR PHOTOGRAPHY", αγόρασε και παρουσίασε σε άρθρο του τεύχους Απριλίου 2009 δική μου φωτογραφία.
3. Όταν ερωτεύομαι. Τώρα πια ερωτεύομαι περισσότερο κατά φαντασίαν, αλλά η στιγμή, και φτιαχτή νάναι, είναι πάντα μεγαλειώδης και πάντα δημιουργική. Συνήθως, ακολουθεί κατακρήμνιση, μεγαλειώδης κι αυτή, όμως, και εξ ίσου δημιουργική!    


Υ.Γ.: Όπως έκανα και στο παλιό blog, πάσα για παιχνίδια δεν δίνω... Όποιος θέλει παίζει και μόνος του, ε;
;-)

28 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα! Όλα αγαπημένα! Και η τζαζ μόνο που θέλει την ανάλογη όρεξη!
Οι στιγμές που ανέφερες πραγματικά πρέπει να είναι πολύ σημαντικές για σένα! Και συγχαρητήρια καθυστερημένα βέβαια για το 1 και 2!!!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Σ' ευχαριστώ, Ηφαιστιωνάκο... Ξέρω πως είναι από καρδιάς τα συηχαρητήρια!

Triton είπε...

Καλή μέρα και καλή βδομάδα!
Καταθέσεις ψυχής σήμερα!Ανυπολόγιστες αξίες και διαχρονικές!
Νάσαι καλά!

ELvA είπε...

Φιλε Αστεροειδη!

Ολα τα φανερωσατε πια,σημερα; Κρυβε, λογια δε λεει και το ρητο,ή μηπως
ισχυει μονο για τις γυναικες; ;))

orfia είπε...

Αγαπες, παλιες, καινουργιες, για προσωπα, μερη, στιγμες,για δημιουργηματα, για παρελθον και για μελλον...!!! Ευχαριστουμε που μας τα κατεθεσες....!!!που "εξετεθης"....τοσο γλυκά!!

fish eye είπε...

αυτο που νιωθω δε το βλεπεις κι αν το εξηγησω ισα που θα το μικρινω, οποτε στιγμη ηταν κι ας την να παει..

πολλες πολλες γωνιες του γραψιματος σου με αγγιζαν/αγγιζουν.. μα πιο πολυ σημερα μ αρεσε αυτο με το φως και τη στιγμη και τις εικονες των ανθρωπων που κλεβουμε τις στιγμες τους, να ενωθουν με τις δικες μας με ενα μοναχικο αλλα μοναδικο ''κλικ''

μ αρεσει οταν κανεις πραγματα, το βιβλιο για την Κασο, η φωτογραφια που πουληθηκε σε μεγαλο φωτογραφικο φωτογραφικο περιοδικο..

μ αρεσει κι οταν εισαι ερωτευμενος, κι ας φταιει η φαντασια (εγω το αποφευγω σα το διαολο το λιβανι ακομη κι ετσι πια), γιατι τις ''επιπτωσεις'' των ερωτων σου τις απολαμβανω και λεκτικα και οπτικα ;)))

STELIOS PENTARVANIS είπε...

καλημέρα, εύχομαι να είσαι πάντα γεμάτος υπέροχες "στιγμές" και επιτυχίες φίλε Αστεροειδή.

aKanonisti είπε...

Θα έγραφα ένα κάποιο σχόλιο... σχολιάζοντας ή πειράζοντας.. τις αγάπες σου... όμως... το 3. στις στιγμές με έστειλε!!!!....

:-)))))

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Και σας τις εμπιστεύομαι, Triton!
Nάστε καλοί και τρυφεροί μαζί τους...
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Elva, μη νομίζεις... έχω ακόμα πολλά να φανερώσω! Και να κρύψω κυρίως!!!
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Orfia, είναι γλυκό να εκτίθεσαι... κυρίως γιατί είναι ανθρώπινο - οπότε, ηθικόν δίδαγμα, η έκθεση εξανθρωπίζει!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Στέλλα, θέλω να είμαι πάντα ερωτευμένος, νάχω ένα αντικείμενο έρωτος... Μπορεί να μη το ξέρει καν, μπορεί να είναι έβνας έρωτας απελπισμένος ή και τελείως φανταστικός... δεν έχει καμμιά σημασία, τελικά - η ψυχική κατάσταση του ερωτευμένου μετράει, γιατί τον κάνει να βλέπει αλλιώς την ζωή, να ελπίζει, να νοιώθει, να έχει κάτι να μετουσιώσει σε Τέχνη, σε κάτι, τέλος πάντων, χάρις στην δημιουργικότητά του...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Σ' ευχαριστώ και αντεύχομαι, WM!
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

"Καταλαβαινόμαστε τώρα", Ακανόνιστη... Ξανά!..
;-)

nikos είπε...

Υποκλίνομαι στον συντάκτη αυτής της ανάρτησης. Την ειλικρινή μου εκτίμηση.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Νίκοοοο... σε επαναφέρω στην τάξη!
Χμμμ... ισχύει και κυριολεκτικά αυτό, ε;
;-)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ναι...ναι... εκείνοι οι Ιούλιοι και οι δεκαετίες
oι έρωτες οι ανείπωτοι, οι δίχως επαιτείες...

Εξαιρετική η συμμετοχή σου!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Κι ένας γλάρος πάντα από κοντά - στα πλοία που μας ταξιδεύουν, στο Αιγαίο, που αρμενίζουμε, στους έρωτες που κανακεύουμε...
Σ' ευχαριστώ, Γλαρένια!

ασωτος γιος είπε...

καταρχας τιμη μου που απαντησες στο παιχνιδι
καπως ετσι περιμενα τις απαντησεις του blogger που θαυμαζω

tovenito είπε...

τι όμορφα που έπαιξες!σε πολλά ταυτίζομαι απόλυτα!
οι στιγμιαίες αγάπες είναι και οι παντοτινές!σαν διαφήμιση ακούστηκα νομίζω..;-)

Unknown είπε...

Πόσο λίγο σε γνωρίζω...
Πόσο πολύ χαίρομαι γι' αυτό που γνωρίζω...

Margo είπε...

Όμορφο παιχνίδι Asteroid και πολύ χαίρομαι που "έπαιξες" και εσύ.. πώς θα μαθαίναμε άλλωστε για τις στιγμές σου γιατί οι αγάπες σου λίγο πολύ φαίνονται:)
Αυτό που έχω να πω εκτός του ότι σε θαυμάζω και το ξέρεις, είναι ότι ο άνθρωπος που είναι διαρκώς ερωτευμένος από 52 φαίνεται 22:))

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Άσωτε, εγώ σ' ευχαριστώ για την πάσα και την ιδέα - κυρίως, όμως, γα τα συγκινητικά σου λόγια... Ειλικρινά τα εκτιμώ!
Νάσαι καλά, φίλε μου!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Οι στιγμιαίες είναι πράγματι παντοτινές, Tovenito... Δεν προλαβαίνουν να φθαρούν και μέσα μας είτε εξιδανικεύονται όλο και περισσότερο είτε αποκτούν μια μυστηριακή υπόσταση!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

ΑΕΡΙΚΟ, ο καθένας μας είναι πολλοί... κι έτσι πρέπει νάναι!
Έχει πολλές πτυχές η προσωπικότητά μας, που με την κατάλληλη συναναστροφή ή την κατάλληλη στιγμή βγαίνουν προς τα έξω. Όποιος κλείνει την προσωπικότητά του σ' ένα κουτί και την περιορίζει σε συγκεκριμένα όρια ή διαστάσεις την καταπιέζει, δεν εκμεταλλεύεται το όλον της... Είναι απλώς ανώριμος, τελικά!..

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Margo, κρύβε λόγια, κορίτσι μου...
22, ε;
Πόσο δίκηο έχεις!!!
:-)))

sCaTterBraiN είπε...

ωραία η ανάρτηση και μ' άρεσε που έμαθα κάτι καινούργιο για σένα (μπράβο, btw).
:-)
καλημέρα!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Το ότι φαίνομαι 22; Αυτό δα το ξέρεις! Έχω ξεπεράσει κι εσένα ακόμα στο μικροδείξιμο!!!
:-)))

 
GreekBloggers.com