Μικρά Θέατρα, μικρές θεατρικές ομάδες, πολύ μεράκι, πολύ ταλέντο - αυτά είναι τα στοιχεία, που προσδιορίζουν εντονότερα από κάθε τι άλλο την Αθηναϊκή θεατρική πραγματικότητα των τελευταίων ετών.
Η Ομάδα Let's Act είναι ένα από αυτά τα πεισματάρικα σύνολα ταλαντούχων νέων ανθρώπων, που λειτουργούν συλλογικά και προσθέτουν μια ξεχωριστή πινελιά στον θεατρικό καμβά της πρωτεύουσας. Πέρυσι, τέτοια εποχή, μας είχαν παρουσιάσει το κοινωνικά αιχμηρό ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ. Φέτος επανακάμπτουν με μια μαύρη κωμωδία, το "ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΝΤΡΑΦΙ", που άνοιξε χθες, Κυριακή, 21/1/2018, τον δικό του κύκλο.
Δεν είναι εύκολο είδος η μαύρη κωμωδία. Από πράξη σε πράξη κι από ατάκα σε ατάκα, πασχίζει να ισορροπήσει πάνω σε ένα λεπτό σχοινί, να συναιρέσει το δράμα με την κωμωδία, να μας συμφιλιώσει με το τραγικό και το παρανοϊκό. Μας τα συστήνει μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία, μας εξοικειώνει με τους παράγοντες της τραγωδίας και της παράνοιας, εξανθρωπίζει με τον τρόπο της χαρακτήρες, που δεν είναι δα κι οι καλύτεροι τύποι για παρέα.
Τέτοιοι είναι οι ήρωες του "Εγκλήματος στο Ντράφι".
Ένας θεατρικός συγγραφέας, που δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε ούτε αυτό που θάθελε να είναι.
Ένας νεαρός, γόης και καπάτσος, που τα κάνει όλα ή είναι πρόθυμος να τα κάνει όλα, χωρίς πολλούς δισταγμούς.
Για να πετύχουν όλοι τον σκοπό τους, τον πλούτο, την επιτυχία, την δόξα, μπορούν να φτάσουν στο έγκλημα. Κι όχι μόνο σε ένα έγκλημα. Σε πολλά, σε όσα χρειάζεται. Τα σχεδιάζουν τέλεια. Τα εκτελούν ψυχρά. Ξεφεύγουν από την Δικαιοσύνη, αλλά δεν ξεφεύγουν ο ένας από τον άλλο.
Η πλοκή του έργου χαρακτηρίζεται από διαρκείς ανατροπές, που, σε συνδυασμό με έναν χειμαρρώδη λόγο και μια σειρά από έξυπνες ατάκες, κρατά τον θεατή σε εγρήγορση. Η γοργή εναλλαγή των καταστάσεων και το πνευματώδες γράψιμο δεν αφήνουν περιθώρια για ηθικούς προβληματισμούς. Ο θεατής απολαμβάνει τις επί σκηνής περιπέτειες των αμαρτωλών ηρώων και αφήνει την Θεία Δίκη να κάνει την δουλειά της, χωρίς να πολυσκοτίζεται ο ίδιος για την τιμωρία τους.
Ο Πάνος Τσαλιγόπουλος στον πρωταγωνιστικό κόντρα ρόλο του συγγραφέα είναι απολαυστικός. Συνδυάζει μοναδικά την εγκληματική απειρία με την ανηθικότητα, παραμένει κυνικός, αλλά και αδέξιος σε όλα. Έχει ύφος, έχει τουπέ, νομίζει ότι έχει το πάνω χέρι και τον έλεγχο των πάντων, λες και γράφει ένα ακόμη θεατρικό του, αλλά του ξεφεύγει το μοιραίο φινάλε. Δεν θα το γράψει ο ίδιος αυτή την φορά, όσο κι αν το μελετάει, όσο κι αν το σκηνοθετεί λεπτομερώς.
Η Πηγή Μπουκουβάλα κρατάει για τον εαυτό της έναν διπλό ρόλο - της αφελούς συζύγου και της δίδυμης δικηγόρου αδελφής της. Παιχνιδιάρα γυναίκα και σέξυ σύζυγος το ένα της πρόσωπο, κυνική και μηχανορράφος δικηγόρος το άλλο της πρόσωπο. Έξοχη και πειστική σε αμφότερες τις εκδοχές. Το φυζίκ της την ευνοεί έτσι κι αλλιώς, αλλά ξέρει και να το αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο.
Ο νεαρός Μάνος είναι η πέτρα του σκανδάλου στο έργο. Ο χαρακτήρας του ελίσσεται με υποκριτική μαεστρία. Όπως κάθε πέτρα σκανδάλου, που σέβεται τον εαυτό της και τον ρόλο της, ο Μάνος περνάει αβίαστα κι αυτόματα από την επιφανειακή αγαθότητα και αφέλεια στην πιο ανηλεή συμπεριφορά. Ψύχραιμα και με σιγουριά. Ο Φάνης Στάμου στον ρόλο του Μάνου επιδεικνύει την ίδια υποκριτική μαεστρία. Είναι ο Μάνος! Κι ο θεατής δεν έχει καμμιάν αμφιβολία ούτε γι' αυτό ούτε και για το ώς πού μπορεί να φτάσει, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του.
Την σύνθεση των ηθοποιών συμπληρώνουν η Άντα Δασκαλάκηκαι η Μαριλένα Κεκάτου.
Στον αβανταδόρικο ρόλο μιας psychic που όλα τα ψυχανεμίζεται κι όλα τα προβλέπει - εκτός από την δική της μοίρα! - η Δασκαλάκη είναι πηγαία έξοχη. Οι ατάκες της, οι κινήσεις της, η εκφορά του λόγου, εμπνευσμένες. Θεατρική παρουσία παροιμιώδης και αξέχαστη.
Η Κεκάτου κρατάει τον πολύ χαρακτηριστικό ρόλο μιας σταρ, μιας ηθοποιού. Γυναίκα χυμώδης άνευ ορίων. Προκλητική ακόμη και στις πιο αθώες κινήσεις της, χαρίζει απίστευτες εικόνες και γέλιο στους θεατές.
Η σκηνοθεσία της Πηγής Μπουκουβάλα ακολουθεί γοργούς ρυθμούς, όπως επιβάλλει το είδος της μαύρης κωμωδίας, και αποσπά από τους ηθοποιούς εξαίρετες ερμηνείες. Ούτε το κείμενο, που έχει γραφτεί συλλογικά από την Ομάδα "Let's Act" ούτε η σκηνοθετική προσέγγιση ασχολούνται με τα ηθικά διλήμματα. Αποφεύγουν να χρονοτριβήσουν γύρω από τους χειρισμούς και τις πρακτικές των ηρώων. Παρακολουθούν την δράση, χωρίς σχόλια και πλατειασμούς, την αφήνουν σοφά να ρέει απαραβίαστα ώς το φυσικό της τέλος.
Συνολικά κρινόμενη, η παράσταση προσφέρεται για ένα απολαυστικό κλείσιμο Κυριακής, ένα χαλαρό δίωρο συντροφιά με πολύ χαρακτηριστικούς τύπους, που καλό είναι να αποφύγετε στην πραγματική ζωή. Επί σκηνής, όμως, είναι απόλαυση και αξίζει να τους δείτε όλους μαζί να κονταροχτυπιούνται μέχρι τελικής πτώσεως - στο Θέατρο Παραμυθίας "Αλμπερτίνα Τσοπανάκη", κάθε Κυριακή στις 18:30.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου