"Πάμε!", κ. Πρωθυπουργέ...

Θα πρέπει να απομακρυνθώ λίγο από την ρομαντική και μποέμικη ατμόσφαιρα του Παρισιού, για να επιστρέψω στην μίζερη Ελληνική επικαιρότητα...
Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, όταν μαθαίνω πως ο κ. Πρωθυπουργός κυκλοφορεί στον δρόμο, όπου τον σταματούν κοινοί θνητοί - ή κοινοί μελλοθάνατοι, δεν τόχω ξεκαθαρίσει - και του λένε πως για την πατρίδα πρόθυμα θυσιάζουν τον μισθό τους!
Τόσες συγκλονιστικές ειδήσεις σε δυό γραμμές μόνο: Πρώτον, πως ο κ. Πρωθυπουργός κυκλοφορεί στον δρόμο, δεύτερον πως (επιτρέπεται να) τον πλησιάζουν και να τον σταματούν απλοί άνθρωποι, τρίτον πως αυτοί πρόθυμα χαρίζουν τον μισθό τους, για να σωθεί η πατρίδα, τέταρτον, πως υπάρχουν άνθρωποι, που ακόμα πιστεύουν όχι μόνον ότι με τα δικά τους 700 ή 1.000 ευρώ σώζεται η πατρίδα, αλλά και, επί πλέον, ότι στην πατρίδα θα καταλήξουν τα χρήματά τους!
Είναι, βέβαια, πιθανόν ο κ. Πρωθυπουργός να εννοούσε ότι εκεί που κυκλοφορούσε σε κάποιον δρόμο της Ελβετίας τον σταμάτησε η μόνιμη κάτοικος Ελβετίας, Κα Νάνα Μούσχουρη, και του δήλωσε αυτοπροσώπως ότι αποποιείται την ευρωβουλευτική της σύνταξη, για χάρη της σωτηρίας της πατρίδας. Αυτό ναι, ίσως... γιατί στην Ελλάδα μισθωτό, που να πρεσβεύει κάτι ανάλογο δεν έχω γνωρίσει - όχι γιατί δεν θέλει, αλλά, απλώς γιατί δεν μπορεί! Δεν βγαίνει αλλιώς!

Ασφαλώς στην Ελλάδα υπήρξε κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος - αλλά αυτή δεν έγινε ποτέ από τους μισθωτούς με το χαμηλότερο ύψος μισθών στην Ευρώπη ούτε και προς όφελός τους.
Ασφαλώς, υπήρξε και ακόμη μαίνεται μια παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά αυτή ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα μιας άφρονης "παγκοσμιοποίησης", που έγινε μπούμερανγκ για τις ισχυρές οικονομίες της Δύσης, καθώς και της απόλυτης απελευθέρωσης στην κίνηση των κεφαλαίων, που ωφέλησε πολύ λίγους, "εκλεκτούς" και, μάλιστα, άλλους από αυτούς, που οι εμπνευστές της αναμένανε ότι θα ωφελούσε. Σίγουρα η κρίση αυτή δεν οφείλεται στην Ελλάδα και σίγουρα δεν ωφέλησε τους λαούς - ούτε καν τον λαό της Κίνας, που υποτίθεται ότι έχει συγκεντρώσει το πολύ μετρητό, ούτε τις χαμηλές και μεσαίες τάξεις, που καλούνται σε όλον τον κόσμο να πληρώσουν τον λογαριασμό.

Η χώρα τώρα, με διακομματική πολιτική ευθύνη, οδηγείται  ως αγορά και ως κοινωνία σε πρωτοφανή κρίση, που μπορεί να οδηγήσει σε αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού και σε εξαχρείωση, με σκοπό, όπως δηλώνεται, να μπορεί να συνεχίσει η Ελλάδα τον δανεισμό της - προσοχή: όχι την ανάπτυξή της! Την ίδια στιγμή η Βουλή θα συνεδριάζει για να εξετάσει όχι ποιός οδήγησε την Εθνική Οικονομία σε αυτό το σημείο αλλά το ποιός είπε "ψέματα" γι' αυτήν την Οικονομία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ είναι γνωστό ότι αντίστοιχα ψέματα έλεγαν όλα τα Κράτη, ενώ ήταν γνωστή σε όλους αυτή η δημιουργική λογιστική και αποδεκτή, αφού, αλλιώς, καμμία χώρα δεν θα μπορούσε ούτε να λειτουργεί ούτε να πληρεί τα εξωπραγματικά κριτήρια, που όλοι μαζί αφρόνως είχαν θεσπίσει.

Δεν ξέρω πόσο έχουν σταθμισθεί εκτός Ελλάδος οι πραγματικές συνέπειες αυτών των άνευ προηγουμένου πιέσεων στην χώρα μας και πόσο έχουν εκτιμηθεί εντός Ελλάδος οι επιπτώσεις από την υιοθέτηση των προτεινόμενων ακραίων μέτρων.
Διαβάζοντας, πάντως, ένα άρθρο, που βρήκα μέσω του άξιου και πάντα ενημερωμένου blog της Elva, διαπιστώνω ότι αρχίζουν πια στο εξωτερικό να ακούγονται κάποιες αλήθειες, που, αντιθέτως, δεν τολμά να ψελλίσει εδώ το εντόπιο πολιτικό προσωπικό μας:

"In simple English: the global capitalist crisis first brought an economic downturn to Greece, and now the "recovery" seeks to impose on the Greek people an indefinite period of economic suffering as global lenders provide funds to the richer, larger capitalist economies elsewhere so that they can avoid what is demanded of the Greeks. The same leaders of business and government who produced the crisis are managing the "recovery" in just this way.
Nor should we fail to mention that the Greek government and its business leaders are now forced to make a big decision too. Will they go along with the plan? Will they force the mass of Greek workers and their families to pay higher taxes, earn lower incomes, and lose government services to "service Greece's creditors"? Or will they be blocked from doing so by the Greek peoples' resistance? That's what is at stake in the mass strikes now rocking Greece."


Κι ακόμη, εκφράζονται φόβοι - ή μήπως ελπίδες; - ότι η Ελληνική αντίσταση θα εξαχθεί:

"Such a Greek resistance might also stimulate and inspire parallel movements in other countries whose people are likewise boiling because they bear the costs of a crisis they did not cause and a "recovery" that is not theirs. And so it should be, because the Greek resistance would need allies elsewhere to succeed and vice versa."


Έχω γράψει και πει πολλές φορές ότι η κρίση αυτή, που όλοι βιώνουμε, μπορεί να έχει και τις καλές της πλευρές, τα θετικά της αποτελέσματα. Μπορεί να φέρει καινούριες, πιο ορθολογικές ισορροπίες, να αλλάξει τον τρόπο που σκεπτόμαστε, που ζούμε, που εκτιμούμε πρόσωπα και πράγματα. Μπορεί να οδηγήσει τις κοινωνίες στην υιοθέτηση του χρυσού Ελληνικού μέτρου, που έχει χαθεί εδώ και πολλά χρόνια. Δεν φανταζόμουν, όμως, ότι μπορεί να υπάρχει η πιθανότητα να φέρει πάλι την Ελλάδα σε κάποιου είδους πρώτη θέση στις εξελίξεις!
"Πάμε!", όπως έλεγε και ο κ. Πρωθυπουργός - ακριβώς πριν γίνει Πρωθυπουργός, όμως...