Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Γιοχάνεσμπουργκ ΙΙ - Inner City, η απαγορευμένη πόλη


Το van, που είχε τεθεί στην διάθεσή μας, περίμενε στην είσοδο του "The Michelangelo".
Κατέβηκα στην ώρα μου, χαμογέλασα συγκαταβατικά στον πορτιέρη του Ξενοδοχείου, που είχε κάτι από "Ηλία του 16ου" - στο μαύρο του, όμως, και μ' ένα σωρό σειρήτια και χρυσάφια στην στολή του.
Ο μαύρος οδηγός του van κρατούσε κιόλας την πόρτα ανοιχτή. Μπήκα βιαστικά και κάθησα. Έκλεισε την πόρτα, μπήκε κι αυτός μπροστά δεξιά, στην θέση του οδηγού, και γύρισε προς τα πίσω με βλέμμα ερωτηματικό: "Πού πάμε;".
"Στο κέντρο... Μια βόλτα στο κέντρο του Γιοχάνεσμπουργκ...".
Κάτι μουρμουράει σε αγγλικά σχεδόν ακατάληπτα. Δεν κατάλαβα απολύτως. Κάτι σαν "δεν ξέρω" ή "δεν μπορώ"... Άνοιξε την πόρτα του και βγήκε από το αυτοκίνητο, μπήκε στο Ξενοδοχείο... Δεν τον ξανάδα!
Λίγα λεπτά αργότερα εμφανίζεται ένας άλλος και παίρνει την θέση του στο τιμόνι.  Χαμογελάει, κοιτώντας πίσω και λέγοντας με αυτοπεποίθηση "Inner City, huh?"...
Ιnner City, λοιπόν - το κέντρο του Γιοχάνεσμπουργκ!..



Δεν χρειάσθηκε πολλή ώρα για να διανύσουμε την απόσταση από το γαλήνιο, ασφαλές Sandton ώς το κέντρο της πόλης. Διασχίσαμε ευρύχωρες, φαρδειές λεωφόρους, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση. Τα προάστεια του Γιοχάνεσμπουργκ δεν διαφέρουν πολύ από όσα βλέπουμε στις όμορφες, τακτοποιημένες πόλεις του Ευρωπαϊκού Βορρά ή των ΗΠΑ. Περιποιημένα πεζοδρόμια, καθαροί δρόμοι, λίγος ή και καθόλου κόσμος να περιφέρεται, παιδιά δεν παίζουν πουθενά έξω, σπίτια ζηλευτά - αλλά όλα με το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της πόλης αυτής: τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στην κορυφή των μαντρότοιχων και πάνω από τις καγκελόπορτες.



Αναπτύσσουμε ταχύτητα και δεν αργούμε να φτάσουμε στα όρια του Inner City. 
Κρατάω την φωτογραφική μηχανή στα χέρια μου ήδη κι ετοιμάζομαι... Ανοίγω το παράθυρο δίπλα μου...
Ο οδηγός το καταλαβαίνει και μου λέει να το κλείσω.
"Επικίνδυνο", μουρμουρίζει... "Δεν θα σταματήσουμε πουθενά και καθόλου", διευκρινίζει. "Και το παράθυρο κλειστό"...
Συμμορφώνομαι! "Eyes only", σκέπτομαι... αλλά σιγά μη το βάλω κάτω. Ρυθμίζω την μηχανή όσο πιο καλά μπορώ για τις συγκεκριμένες συνθήκες, την κατευθύνω προς το κλειστό fume παράθυρο και αρχίζω: κλικ, κλικ, κλικ...
Οι φωτογραφίες, που ακολουθούν, είναι όλες τραβηγμένες μέσα από το κλειστό παράθυρο ενός van, που κινείται με αρκετά μεγάλη ταχύτητα στους δρόμους του Inner City του Γιοχάνεσμπουργκ μια Δεκεμβριάτικη Κυριακή, πρωί προς μεσημέρι.
Δεν διεκδικούν καλλιτεχνικές δάφνες, αλλά ελπίζω να δίνουν μια πολύ μικρή, αλλά, πάντως, στοιχειωδώς χαρακτηριστική γεύση από την ατμόσφαιρα ενός ιδιότυπου γκέτο μαύρων, στο κέντρο μιας πλούσιας, μεγάλης μαύρης πόλης, της οικονομικά πιο σπουδαίας πόλης μιας τεράστιας, ανεξάντλητης, μαύρης χώρας, της πιο ακμαίας οικονομίας της Αφρικής.  
Στην διάρκεια της σύντομης αυτής βόλτας δεν είδα κάτι επικίνδυνο ή απεχθές - όπως αυτά, που δυστυχώς πολύ συχνά πια βλέπουμε στο κέντρο της Αθήνας βράδυ ή ακόμα και πρωινές ώρες. Δεν είδα συναλλαγές ναρκωτικών, π.χ., ούτε και γυναίκες που μπορεί να επιδίδονταν σαφώς σε πορνεία... Μπορεί όλα αυτά να γίνονται κι εκεί - δεν ξέρω - αλλά, πάντως, δεν τα είδα στους δρόμους, από τους οποίους πέρασα εκείνη την Κυριακή το πρωί.
Είδα πολύ κόσμο, συχνά πλήθη ετερόκλητα και πολύχρωμα, συγκεντρωμένα εδώ κι εκεί.
Είδα εμπόριο και παραεμπόριο.
Είδα κυρίως μαύρους, ελάχιστους λευκούς - ίσως μόνον 2-3.
Είδα ερειπωμένα κτίρια.
Είδα πολλά - λίγα από τα οποία πρόλαβα να αποτυπώσω.
Κίνδυνο δεν αισθάνθηκα - κι ένας φίλος ντόπιος μου είπε τελικά ότι ναι, μάλλον, θα μπορούσα να ζήσω το φωτογραφικό μου όνειρο, να περπατήσω την πόλη, αλλά όχι μόνος και όχι με την συγκεκριμένη μηχανή στο χέρι! (OK, Rory. Την επόμενη φορά θάχω μια λιγότερο flashy μηχανή μαζί μου και θα σε αγκαζάρω για οδηγό).
































  

22 σχόλια:

ezak είπε...

...ωραία εμπειρία!!!...αυτό που μου έκανε εντύπωση στο κέντρο του γιοχανεσμπουργκ ήταν τα απλωμένα ρούχα πάνω σε σχοινιά, έξω από τα τζάμια των ουρανοξυστων...

Hfaistiwnas είπε...

Πάντως είναι μια χαρά οι φωτό σου!

Κάτι θα ξέρουν οι οδηγοί για να προσέχουν όμως.. δεν μπορείς να τους πας και κόντρα..

ασωτος γιος είπε...

στο εχω ξαναγραψει ειναι ενας απο τους προορισμους που θελω να παω, ο πατερας ηταν ναυτικος και εχω πολλα ενθυμια του απο πολεις του κοσμου,
μαλιστα απο το γιοχανεσμπουργκ ειχα βρει κατι φωτογραφιες με μια κοκκινομαλλα γκομενα, κρυμμενες
καθε οικογενεια εχει τα μυστικα της
ηρωιδα η μανα μου

Ra Ma είπε...

Εγώ καλού κακού κράτησα το τηλέφωνο του κομμωτή για ένα ραντεβουδάκι ...ο καλλιτέχνης φαίνεται!

PS. Προσπάθησα να σε διακρίνω στη τζαμαρία πίσω απ΄το σηκωμένο δάκτυλο της κοπέλας χωρίς επιτυχία :-D

ιμερος είπε...

δεν μοιαζει καθολου με inner city .
καλες οι φωτο υπο τις συνθηκες που ταβηχτηκαν !

Αγγελικη Ν είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αγγελικη Ν είπε...

Asteroid όπως πάντα πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου!
Δεν ξέρω γιατί από το Michelangelo σας παρουσίασαν έτσι την κατάσταση στο Jbg! Δεν θέλουν μπλεξίματα και υπερβάλουν, για να είναι από την μεριά της ασφάλειας! Με τον τρόπο αυτό ο τουρίστας απασχολείται στο Σάντον Σίτυ, αλλά χάνει καταπληκτικές εμπειρίες και εικόνες!
Δεν λέω ότι είναι ασφαλής περιοχή, αλλά δεν είναι τόσο τρομακτικά. Υπάρχουν κανόνες, που αν τους ακολουθείς μπορείς να πας στο κέντρο με αυτοκίνητο (κατεβαίνω μέρα συχνά με το δικό μου). Δεν πας νύχτα, δεν κόβεις βόλτες περπατώντας άσκοπα στο δρόμο, δεν πρέπει να φοράς κοσμήματα-χρυσό ρολόι, να κρατάς προκλητική τσάντα, να έχεις ακριβή κάμερα, ούτε να φωτογραφίζεις ανθρώπους (κυρίως χωρίς την άδειά τους). Κάποια τμήματα της πόλης είναι κάτω από τον έλεγχο συμμοριών, τα township είναι πιο επικίνδυνα από το κέντρο το Γιοχάνεσμπουργκ... Αλλά και στο Σοβέτο σε πολλές περιοχές του μπορείς να πας οργανωμένα με βανάκι από το Michelangelo, με απόλυτη ασφάλεια.
Υπάρχουν λευκοί σαν τον Έλληνα δικηγόρο του Μαντέλα, τον Γιώργο Μπίζο, που εργάζονται και κυκλοφορούν στο κέντρο της πόλης και δεν τους πειράζει κανείς!

Το σηκωμένο δάκτυλο της κοπέλας σημαίνει ότι πηγαίνει στο κέντρο και θέλει "ταξί". Τα "ταξί" είναι τα μίνι μπας που κινούνται διαρκώς για να εξυπηρετούν τους μαύρους (στα 4 χρόνια έχω δει μόνο μια φορά λευκό σε ταξί). Λεωφορεία υπάρχουν ελάχιστα στην πόλη και έχουν μπει σε κυκλοφορία τα 2 τελευταία χρόνια.
Πορνεία υπάρχει! Σε κεντρικές περιοχές του Σάντον, σε δρομάκια κοντά στο Ελληνικό Προξενείο στο Ιλόβο και αλλού, μόλις σκοτεινιάσει, γεμίζουν οι δρόμοι από μαύρα κορίτσια που γυρεύουν πελάτες. Με την έξαρση που έχει το AIDS στην Ν Αφρική είναι να τρελαίνεσαι...
Αν ξαναβρεθείς στα "μέρη μου" ειδοποίησέ με, να σε ξεναγήσω!

STELIOS PENTARVANIS είπε...

απίστευτη πόλη, Εύχομαι καλή χρονιά με αγάπη και υγεία.

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη!

φιλια

ELvA είπε...

Ευτυχεστερη και δικαιοτερη, χρονια, για ολους τους πολιτες,ευχομαι!

(Even the craziest wishes can come true!) :)

Δε θελω ..απαισιοδοξιες, οχι σημερα τουλαχιστον! :)

LeftG700 είπε...

Φίλε Asteroid,


Μόλις πριν από λίγο είδαμε ότι μας κάνεις την τιμή (και την ...προβολή!) να μας συμπεριλαμβάνεις στη λίστα ιστολογίων σου. Θέλουμε λοιπόν να σε ευχαριστήσουμε θερμά! Δυστυχώς, εμείς προς το παρόν δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε, όχι φυσικά από ακαταδεξιά ή ελιτισμό, αλλά επειδή έχουμε αποφασίσει (και μέχρι στιγμής το ακολουθούμε) να μη δημοσιοποιήσουμε μια παρόμοια λίστα. Ελπίζουμε ότι θα το κατανοήσεις αυτό και δεν θα μας παρεξηγήσεις.

Με την ευκαιρία βέβαια, να σου ευχηθούμε τα καλύτερα για τη νέα χρονιά! Κι ακόμα, να εξακολουθήσεις να έχεις το σωστό "focus" στις ωραίες φωτογραφίες σου! ;-)


Τα λέμε

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ήταν πολλά, πάρα πολλά, τα εντυπωσιακά στο κέντρο τηςπόλης αυτής, Ezak. Ελπίζω ότι σε ένα επόμενο ταξίδι, με μια μηχανή πιο διακριτική ανά χείρας, θα καταφέρω να βολτάρω...
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Υποθέρω ότι κάτι θα ξέρουν, Ηφ., αν και μπορεί νάναι λίγο υπερβολικοί... Πάντως, μπήκα στον πειρασμό, αλλά τελικά φοβήθηκα κι εγώ και δεν κυκλοφόρησα μόνος!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Από ηρωίδες μάνες κάτι ξέρουμε κι εμείς, Γιε μου!
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Πάντα πρακτικός, Marc! Έτσι, έτσι...
:-)))

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ίμερε, όπως είπα, τίποτε το τραγικό δεν είδα... όχι εκεί απ' όπου με πέρασαν, τουλάχιστον!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Αγγελική, πολύ χρήσιμες και σημαντικές οι απόψεις σου. Και ασφαλώς έγκυρες!
Θερμά ευχαριστώ, γιατί συμπληρώνουν πάντα τις αναρτήσεις μου για την πόλη αυτή και μας πάνε όλους λίγο παραπέρα από τις δικές μου επιφανειακές εντυπώσεις και εικασίες.
Κρατώ και την πρόσκλησή σου να πάμε μαζί βόλτα την επόμενη φορά - άλλο σπουδαίο, σπουδαιότατο, τούτο!
Υποθέτω ότι τα ιδιότυπα "ταξί", στα οποία αναφέρεσαι, είναι τα vans με την κίτρινη γραμμή, όπως ένα, που φαίνεται κι εδώ εν μέρει.
Δυσκολεύομαι, πάντως, να φαντασθώ με πόρνες το Ιλόβο, την υποδειγματική γειτονιά του Γεν. Προξενείου, όπου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, πήγα και ξαναπήγα... Ήταν, βέβαια, πρωί!
Ώστε έτσι, ε;
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Φοβερές αντιθέσεις, τεράστιο πεδίο για κοινωνικές παρατηρήσεις και φωτογραφία δρόμου,WM!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Καλή Χρονιά, Κού(κ)λα!
;-)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Δύσκολο το βλέπω, Elva, αλλά ας ευχηθούμε!
Καλή Χρόνια, λοιπόν, και, όπως λες, δικαιότερη... Κυρίως αυτό!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Lefty, τέτοια πράγματα δεν είναι για να γίνονται σε βάση ανταποδοτική. Κι αν τυχόν έτσι γίνονται πότε-πότε, καμμιά αξία δεν έχουν!
Σας διαβάζω, σας παρακολουθώ, σας σκέπτομαι, με την ευρύτερη έννοια... νάσαι σίγουρος/η/οι!

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια - τραβάω πλλλών ειδών φωτογραφίες, αλλά οι ανθρωποκεντρικές έχουν πάντα μεγάλη βαρύτητα και, συχνά, και νόημα!

Ephemeron είπε...

Ευχαριστουμε αλλη μια φορα για τις φωτογραφιες (και οχι μονο)
:)

 
GreekBloggers.com