Κι αν δεν έχουμε ψωμί, έχουμε PANDESPANI

Είναι αρκετός καιρός που το χρωστάω να γράψω για ένα καινούριο site, αλλά η αμείλικτη επικαιρότητα διαφορετικά εκέλευε. Και να που ήρθε η κατάληλη στιγμή τώρα, όσο είμαι ακόμη επηρεασμένος από το κλίμα της αμέσως προηγούμενης ανάρτησης.

Ο φίλος μου από τον χώρο της φωτογραφίας, ο greekadman, είναι διαφημιστής. Επίσης, είναι από το μεράκι του και από την καλή του την όρεξη γνώστης της μαγειρικής τέχνης και των ποτών. Παραλείπω, προφανώς, πολλές άλλες, αλλά έχω λόγο που στέκομαι σ' αυτές του τις ιδιότητες, γιατί αυτές θεωρώ απολύτως καθοριστικές για το site PANDESPANI, όπου είναι συνυπεύθυνος.
Προσωπικά, σπάνια μαγειρεύω, αν και, όποτε το κάνω, (μερικοί λένε ότι) δεν το κάνω καθόλου άσχημα. Ένα site, λοιπόν, που αφορά στο φαγητό και στην γαστρονομία, μπορεί από μόνο του να μη μούλεγε πολλά πράγματα. Το PANDESPANI, όμως, προσεγγίζει την θεματολογία του όχι μόνον υπό την περιορισμένη και περιοριστική οπτική γωνία των συνταγών και των συμβουλών μαγειρικής, αλλά συνδέοντας και εμπλουτίζοντας το εκάστοτε αντικείμενο με ιστορικές ή ακόμη και κοινωνιολογικές αναφορές. Κι όλο αυτό ντύνεται με μιαν υψηλή αισθητική και απλά, καλά, σωστά, Ελληνικά - πράγματα, στα οποία είμαι πολύ ευαίσθητος και που εξηγούν την αναφορά μου στις κατ' εξοχήν ιδιότητες του greekadman!

Δεν θα πω, λοιπόν, ότι δοκιμάζω τις συνταγές, που προτείνονται, αλλά να... διαβάζω την σειρά των άρθρων, που έχει γράψει η έτερη συνυπεύθυνη του site, η pandespani, για την καταγωγή και την ιστορία των αγαπημένων μου risotti εδώ (Μέρος Ι) κι εδώ (Μέρος ΙΙ) και δεν μπορώ να μη γοητευθώ - επίσης, όμως, θάχω και υλικό, ώστε να κάνω τον επαΐοντα την επόμενη φορά που θα με καλέσουν για risotto!!!

Κι εδώ διαβάζω για το περιβόητο ή, κατ' άλλους, διαβόητο steak tartare. Έτσι γυρίζω, φευ, κάπου 30 χρόνια πίσω, στο μαγικό μέσα στην απλότητα και στην αυθεντικότητά του Γαλλικό εστιατόριο "Σπύρος και Βασίλης" της Λάχητος, στις υπώρειες του Λυκαβηττού, πίσω από την Αμερικανική Πρεσβεία - εκεί, δηλαδή, που το πρωτοδοκίμασα!

Στο PANDESPANI, θα βρει κανείς και πιο πρακτικά άρθρα, άμεσης χρησιμότητας, δηλαδή.
Θα σταθώ ιδιαίτερα στην παρουσίαση του κρεατοφαγείου "BASE GRILL", στο Μπουρνάζι, για το οποίο εκεί πρωτοδιάβασα. Και, ως κατ' εξοχήν κρεατοφάγος, έσπευσα αμέσως στην Κωνσταντινουπόλεως, στο Περιστέρι, για να ελέγξω αν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα οι έπαινοι του φίλου greekadman. Ανταποκρίνονταν πλήρως - θεϊκό πιάτο, μάλιστα, οι “πατάτες με αβγά“, μια παραλλαγή του ελβετικού rösti, στο οποίο το άρθρο κάνει όλως ιδιαίτερη αναφορά. Φαινομενικά απλό πιάτο, ίσως,... Μια φωλιά από τριμμένες τηγανητές πατάτες, λέει, με 3-4 αβγά μάτια πάνω τους, μια φωλιά, που μέσα της κρύβει πλούσιους από μνήμες παιδικής ηλικίας όλων μας.
Παράλληλα, έμαθα κι από τον ιδιοκτήτη ότι ο greekadman τους "έβγαλε το λάδι", μέχρι να ικανοποιηθεί ως κριτικός και ως πελάτης και να γράψει γι' αυτούς!!! Το βρίσκω πολύ σημαντικό αυτό, όπως εξ ίσου σπουδαίο βρίσκω και το ότι το PANDESPANI κινείται και εκτός των παραδοσιακών τειχών της Αθηναϊκής γαστρονομίας. Τον τελευταίο καιρό έχει τύχει ν' ανακαλύψω κι εγώ σ' αυτήν την περιοχή, το Περιστέρι, όπου σπάνια πηγαίνουμε όσοι μένουμε στην Ανατολική πλευρά της πόλης, μικρές, απρόσμενες, "οάσεις" καλού φαγητού, λιγότερο ή περισσότερο απλού, αλλά με ορθολογική τιμολόγηση και χωρίς ξιππασιά.

Άλλο χρηστικό άρθρο προέρχεται πάλι από την pandespani. Είναι η αναδημοσίευση και το κάλεσμα για επικαιροποίηση μιας πολύτιμης, παλιότερης, λίστας της Κυρίας Ντένης Καλλιβωκά από το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, με τις πιο ενδιαφέρουσες γαστριμαργικές διευθύνσεις της Αθήνας. Άλλες μνήμες ξυπνούν εδώ, καθώς διαβάζω για τους ανεπανάληπτους λουκουμάδες του Χανιώτη, νομίζω,  "Κτιστάκη", με τους οποίους σχεδόν μεγάλωσα. Τους έφερνε, θυμάμαι, τακτικά στο σπίτι, ζεστούς ακόμη, η μητέρα μου από το παλιό κατάστημα της Αγίου Κωνσταντίνου - τώρα πια ο θρυλικός "Κτιστάκης" έχει μεταφερθεί παραδίπλα, στην Ζήνωνος, κοντά στα παλιά γραφεία της "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ", αλλά οι λουκουμάδες του έχουν μείνει ακριβώς ίδιοι και απολύτως αμίμητοι... κι όποτε περνάω από το δύσκολο αυτό σημείο του κέντρου, μια στάση την κάνω, προς χάριν των οικογενειακών παραδόσεων, αν μη τι άλλο!!!  

Κι αν, τελικά, μέρες πούναι, δεν έχουμε ψωμί, έχουμε, πάντως, PANDESPANI... κι έχουμε την pandespani και τον greekadman να ευχαριστούμε γι' αυτό!